Ένα νέο σημάδι – «κλειδί» που θα μπορούσε να αποτελεί προειδοποιητικό σημάδι της νόσου του Αλτσχάιμερ ανακάλυψαν επιστήμονες από το Washington University School of Medicine, σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ του CNN.
Το Αλτσχάιμερ είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος που ευθύνεται για το 60 – 70% των περιστατικών άνοιας. Όπως αναφέρει το Alzheimer’s Association, η πλειοψηφία των ασθενών με Αλτσχάιμερ είναι άνω των 65 ετών, με τις πιθανότητες να πενταπλασιάζονται κάθε 5 χρόνια, από αυτή την ηλικία και έπειτα.
Συνήθως, στην αρχή, η γνωστική κατάπτωση είναι ήπια, με το πιο συχνό πρώιμο σύμπτωμα να είναι η δυσκολία των ασθενών να θυμηθούν πρόσφατα γεγονότα. Η κατάσταση συνήθως προοδευτικά επιδεινώνεται, επηρεάζοντας ολοένα και περισσότερο τη μνήμη, τις γνωστικές ικανότητες και τη συμπεριφορά.
Αν και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια θεραπεία που να μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη ίαση, υπάρχουν ορισμένα φάρμακα τα οποία μπορούν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου και να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Όσο πιο έγκαιρα γίνει η διάγνωση και ο ασθενής λάβει την κατάλληλη θεραπεία, τόσο καλύτερη είναι και η πρόγνωση.
Το σημάδι που μπορεί να «προβλέψει» (και ίσως να προλάβει) τη νόσο Αλτσχάιμερ
Επιστήμονες από το Washington University School of Medicine του Μιζούρι πρόσφατα παρουσίασαν μια νέα μελέτη στο ετήσιο συνέδριο της Ραδιολογικής Εταιρείας Βόρειας Αμερικής. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα υγείας από 80 άτομα ηλικίας 40 και 50 ετών με φυσιολογικές γνωστικές ικανότητες, δηλαδή χωρίς εμφανή σημάδια άνοιας.
Περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες ήταν παχύσαρκοι, ενώ όλοι υποβλήθηκαν σε σαρώσεις για την καταγραφή του σπλαχνικού λίπους (λίπους κοιλιάς) και ανίχνευση πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, οι οποίοι συνδέονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Σημειώνουμε ότι ένας βασικός παράγοντας που οδηγεί στο Αλτσχάιμερ είναι πως το γλυμφατικό σύστημα (το «αποχετευτικό σύστημα» του εγκεφάλου) δυσλειτουργεί, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τοξίνες, οι οποίες με τη σειρά τους βλάπτουν τους υγιείς ιστούς και προκαλούν γνωστική κατάπτωση και άλλα προβλήματα. Οι τοξίνες αυτές σχηματίζουν μη φυσιολογικές δομές, που ονομάζονται «πλάκες», με το β-αμυλοειδές να αποτελεί κύριο συστατικό τους.
Στη μελέτη, διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι οι ασθενείς που είχαν περισσότερο σπλαχνικό λίπος, κατά κανόνα εμφάνιζαν και αυξημένα επίπεδα πρωτεϊνών β-αμυλοειδούς.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το σπλαχνικό λίπος ευθύνεται για το 77% της συσσώρευσης πρωτεϊνών αμυλοειδούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλες ποσότητες σπλαχνικού λίπους δεν παρατηρούνται μόνο σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα αλλά και σε ασθενείς με φυσιολογικό βάρος, οι οποίοι δεν ασκούνται και ως εκ τούτου έχουν υψηλό ποσοστό λίπος και χαμηλή μυϊκή μάζα. Μάλιστα, η διεθνής βιβλιογραφία υποστηρίζει ότι η συστηματική σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ κατά 20% περίπου.
Σπλαχνικό λίπος και Αλτσχάιμερ
Αν και αρκετές μελέτες έχουν υποστηρίξει τη σύνδεση της παχυσαρκίας με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ, η εν λόγω μελέτη είναι η πρώτη που στοιχειοθετεί τη σχέση μεταξύ του σπλαχνικού λίπους και του Αλτσχάιμερ. Πρόκειται επίσης για τη μόνη μελέτη που ανίχνευσε παθολογικούς δείκτες 15 – 25 χρόνια τουλάχιστον πριν εμφάνιση της νόσου ή και των όποιων συμπτωμάτων ενδέχεται να εμφανιστούν στο μέλλον.
«Μέχρι στιγμής, η μελέτη μας είναι η μοναδική που παρουσιάζει αυτά τα ευρήματα στη μέση ηλικία, όταν οι συμμετέχοντες μας απέχουν δεκαετίες από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της άνοιας που οφείλεται στο Αλτσχάιμερ. Αυτή η κρίσιμη ανακάλυψη έγινε επειδή διερευνήσαμε την παθολογία του Αλτσχάιμερ ήδη από τη μέση ηλικία — στις δεκαετίες των 40 και 50 ετών — όταν οι παθολογικές αλλαγές βρίσκονται στα πρώιμα στάδια και τροποποιήσεις όπως η απώλεια βάρους και η μείωση του σπλαχνικού λίπους είναι πιο αποτελεσματικές για την πρόληψη ή την καθυστέρηση της νόσου», εξήγησε σχετικά η δρ. Mahsa Dolatshahi, εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Η ίδια πρόσθεσε ότι η σύνδεση του κινδύνου Αλτσχάιμερ με τα επίπεδα σπλαχνικού λίπους σε άτομα ηλικίας 40 και 50 ετών σημαίνει πως παρεμβάσεις όπως η διατροφή και η άσκηση για τη μείωσή του θα μπορούσαν να έχουν τεράστια επίδραση στην πρόληψη της άνοιας στις επόμενες δεκαετίες.
