Με την ηλικία, η ποιότητα του ύπνου αλλάζει προς το χειρότερο. Οι ηλικιωμένοι τείνουν να κοιμούνται πολύ λιγότερο από τους ενήλικες και τους νεότερους και αυτό δεν είναι καλό. Στην πραγματικότητα, είναι μύθος ότι οι ηλικιωμένοι χρειάζονται λιγότερο ύπνο, θα έπρεπε και χρειάζονται τόσο πολύ ύπνο όσο και οι νέοι ενήλικες, απλώς όσο μεγαλώνουμε, δυσκολευόμαστε περισσότερο.
«Οι αλλαγές που βιώνουν οι περισσότεροι ηλικιωμένοι στην ποιότητα και την ποσότητα του ύπνου συχνά σχετίζονται με αλλαγές στον κεντρικό βηματοδότη, ο οποίος βρίσκεται στον υπερκειμενικό πυρήνα του υποθαλάμου, ο οποίος ρυθμίζει τους κιρκάδιους ρυθμούς μας, συμπεριλαμβανομένου του κύκλου ύπνου-αφύπνισης», αναφέρει ο Javier Albares, ειδικός στην Κλινική Νευροφυσιολογία και μέλος της Ισπανικής Εταιρείας Ύπνου και συγγραφέας του βιβλίου La ciencia del buen dormir (Η επιστήμη του καλού ύπνου).
Επιπλέον, στους ηλικιωμένους «το φυσικό φως και η σωματική δραστηριότητα μειώνονται σημαντικά, γεγονός που ευνοεί την εμφάνιση διαταραχών του ύπνου και χρονοδιακοπών». Τι σημαίνει αυτό; Όπως εξηγεί ο ειδικός στον ύπνο, «είναι σύνηθες από την ηλικία των 60-65 ετών ο νυχτερινός ύπνος να γίνεται πιο κατακερματισμένος και μικρότερης διάρκειας, γεγονός που με τη σειρά του τείνει να οδηγήσει σε μια τάση να χρειάζονται αρκετοί υπερβολικοί ημερήσιοι ύπνοι, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που κάνει το πρόβλημα του ύπνου όλο και χειρότερο».
Χάνουμε ώρες ύπνου non-REM καθώς μεγαλώνουμε
Όπως επισημαίνει ο Albares, «καθώς μεγαλώνουμε, χάνουμε το ποσοστό του βαθύ ύπνου non-REM. Η απώλεια αυτή ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας των '30 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των '40, ο βαθύς ύπνος έχει ήδη μειωθεί κατά περίπου 60% σε σύγκριση με την εφηβεία. Μέχρι να φτάσουμε τα 70, η μείωση φτάνει το 90% και αυτό σχετίζεται με την φθορά που υφίσταται ο εγκέφαλος με την ηλικία, μια φθορά που δεν είναι ομοιόμορφη». Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γι' αυτό, σύμφωνα με διάφορες μελέτες, «με την ηλικία, η μεγαλύτερη φθορά εμφανίζεται στις μεσαίες μετωπιαίες περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες παράγουν τον βαθύ ύπνο».
Χειρότερη ποιότητα ύπνου
Καθώς όμως μεγαλώνουμε, δεν κοιμόμαστε μόνο λιγότερο, αλλά και χειρότερα, δηλαδή έχουμε χειρότερη ποιότητα ύπνου. «Ο αριθμός των αφυπνίσεων και η διάρκειά τους αυξάνονται, ενώ υπάρχει μια τάση προς μια πρόωρη φάση με πρωιμότερη έναρξη του ύπνου, η οποία συγχέεται με ένα ενοχλητικό πρώιμο ξύπνημα», περιγράφει ο Albares.
