Η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού δεν είναι ασφαλέστερη και υγιεινότερη από το νερό της βρύσης, επειδή το εμφιαλωμένο νερό δεν υπόκειται στα ίδια αυστηρά πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας με το νερό της βρύσης, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στον κίνδυνο έκπλυσης βλαβερών χημικών ουσιών, ιδίως εάν αποθηκεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα ή/και εκτίθεται στο ηλιακό φως και σε υψηλές θερμοκρασίες.
Αυτό αναφέρει ομάδα πέντε ερευνητών από ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Κατάρ σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «BMJ Global Health». Η μελέτη αναφέρει ότι ένα εκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια αγοράζονται κατά μέσο όρο κάθε λεπτό παγκοσμίως και η ζήτησή τους αυξάνεται, ενώ σχεδόν δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από αυτά, επειδή έχουν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.
Οι συγγραφείς καταρρίπτουν την ακλόνητη πεποίθηση -που υποβοηθείται από τη διαφήμιση της βιομηχανίας- ότι το εμφιαλωμένο νερό είναι πιο υγιεινό από το νερό της βρύσης και αναφέρουν ότι αυτό το «τεράστιο και αυξανόμενο» κόστος για την ανθρώπινη και την πλανητική υγεία δικαιολογεί «μια επείγουσα επανεξέταση» της χρήσης του.
Εμμορφώσεις
Η μελέτη σημειώνει ότι μεταξύ 10% και 78% των δειγμάτων εμφιαλωμένου νερού περιέχουν μολυσματικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των μικροπλαστικών, που συχνά ταξινομούνται ως ορμονικοί (ενδοκρινικοί) διαταράκτες, και διάφορες άλλες ουσίες, όπως οι φθαλικές ενώσεις (που χρησιμοποιούνται για να κάνουν τα πλαστικά πιο ανθεκτικά) και η δισφαινόλη Α (BPA).
Η ρύπανση από μικροπλαστικά συνδέεται με οξειδωτικό στρες, δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και αλλαγές στα επίπεδα λίπους στο αίμα.
Επιπλέον, η έκθεση στην BPA έχει συνδεθεί με προβλήματα υγείας αργότερα στη ζωή, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη και παχυσαρκία, προσθέτουν.
«Ενώ υπάρχουν βραχυπρόθεσμα όρια ασφαλείας, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτών των ρύπων παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστες», σημειώνουν οι συγγραφείς, προσθέτοντας ότι τα μικροπλαστικά μπορούν επίσης να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα.
Επισημαίνουν επίσης ότι το νερό της βρύσης είναι μια πιο φιλική προς το περιβάλλον επιλογή, καθώς τα πλαστικά μπουκάλια είναι ο δεύτερος πιο κοινός ρύπος στους ωκεανούς, αντιπροσωπεύοντας το 12% όλων των πλαστικών αποβλήτων.
Μικρή ανακύκλωση
Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο το 9% αυτών των μπουκαλιών ανακυκλώνεται, πράγμα που σημαίνει ότι τα περισσότερα καταλήγουν σε χωματερές ή αποτεφρωτήρες ή «εξάγονται» σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος για επεξεργασία.
Εκτός από τα παραγόμενα απόβλητα, η διαδικασία εξόρυξης πρώτων υλών και κατασκευής πλαστικών μπουκαλιών συμβάλλει στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τη μελέτη.
Ενώ έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για τη διευκόλυνση της χρήσης πόσιμου νερού σε εστιατόρια και δημόσιους χώρους και για τον περιορισμό της επικράτησης των πλαστικών μίας χρήσης, πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα, υποστηρίζουν οι συντάκτες.
«Συνολικά, τα συσσωρευμένα στοιχεία υπογραμμίζουν τον κρίσιμο ρόλο των κυβερνητικών παρεμβάσεων και των εκπαιδευτικών εκστρατειών για την αλλαγή της αντίληψης και της συμπεριφοράς του κοινού. Οι εκστρατείες αυτές θα πρέπει να αναδεικνύουν τα οφέλη για την υγεία και το περιβάλλον από την επιλογή του νερού της βρύσης, οδηγώντας αποτελεσματικά σε μια πολιτισμική στροφή προς πιο βιώσιμες πρακτικές κατανάλωσης», προτείνουν.
Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι «η εξάρτηση από το εμφιαλωμένο νερό συνεπάγεται σημαντικό υγειονομικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος, γεγονός που απαιτεί επείγουσα επαναξιολόγηση της ευρείας χρήσης του».
