Ερευνητές του Πανεπιστημίου Northwestern, στο πλαίσιο μελέτης τους απέδειξαν ότι το τσάι έχει την ικανότητα να απορροφά φυσικά βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και το κάδμιο από το πόσιμο νερό, λειτουργώντας ουσιαστικά ως φίλτρο.

Τα ιόντα βαρέων μετάλλων κολλάνε ή απορροφώνται στην επιφάνεια των φύλλων τσαγιού, όπου παραμένουν παγιδευμένα μέχρι να πετάξουμε από την κούπα μας το χρησιμοποιημένο φακελάκι τσαγιού. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ACS Food Science & Technology.

«Δεν προτείνουμε όλοι να αρχίσουν να χρησιμοποιούν φύλλα τσαγιού ως φίλτρο νερού», δήλωσε ο Vinayak Dravid του Northwestern, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης. «Για αυτή τη μελέτη, ο στόχος μας ήταν να αξιολογήσουμε την ικανότητα του τσαγιού να απορροφά βαρέα μέταλλα. Με την ποσοτικοποίηση αυτής της επίδρασης, η εργασία μας υπογραμμίζει τη μη αναγνωρισμένη δυνατότητα κατανάλωσης τσαγιού να συμβάλλει παθητικά στη μειωμένη έκθεση σε βαρέα μέταλλα σε πληθυσμούς παγκοσμίως», πρόσθεσε.

«Με το τσάι, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα επιπλέον. Απλώς βάλτε τα φύλλα στο νερό σας και βρέξτε τα, και αυτά θα αφαιρέσουν φυσικά τα μέταλλα», ανέφερε ο Benjamin Shindel, που συμμετείχε στη μελέτη.

Για τις ανάγκες της μελέτης, η ομάδα από το Northwestern διερεύνησε πώς διαφορετικά είδη τσαγιού, φακελάκια τσαγιού και μέθοδοι παρασκευής επηρεάζουν την απορρόφηση βαρέων μετάλλων.

Οι διάφορες ποικιλίες που δοκιμάστηκαν περιελάμβαναν το μαύρο, το πράσινο, το oolong και το λευκό τσάι, καθώς και τσάγια χαμομηλιού και rooibos. Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τις διαφορές μεταξύ του χύμα και του συσκευασμένου τσαγιού.

Οι ερευνητές δημιούργησαν υδατικά διαλύματα με γνωστές ποσότητες μολύβδου και άλλων μετάλλων (χρώμιο, χαλκό, ψευδάργυρο και κάδμιο) και στη συνέχεια ζέσταναν τα διαλύματα σε θερμοκρασία λίγο κάτω από τη θερμοκρασία βρασμού. Πρόσθεσαν τα φύλλα τσαγιού, τα οποία βρέχονταν για διάφορα χρονικά διαστήματα - από δευτερόλεπτα έως 24 ώρες.

Μετά την εμβάπτιση, η ομάδα μέτρησε πόσο από το περιεχόμενο του μετάλλου παρέμεινε στο νερό. Συγκρίνοντας τα επίπεδα μετάλλου πριν και μετά την προσθήκη των φύλλων τσαγιού, μπόρεσαν να υπολογίσουν το ποσοστό που αφαιρέθηκε αποτελεσματικά.

Τα σακουλάκια κυτταρίνης λειτουργούν καλύτερα και δεν απελευθερώνουν μικροπλαστικά, όπως διαπιστώθηκε, ενώ εκείνα από βαμβάκι και νάιλον απορρόφησαν μόνο ασήμαντες ποσότητες των μετάλλων.

Όταν σύγκριναν διαφορετικές ποικιλίες τσαγιού, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο τύπος και η υφή των φύλλων τσαγιού έπαιξαν δευτερεύοντα ρόλο στην απορρόφηση των ρύπων. Σε όλα τα πειράματα, ένας παράγοντας ξεχώριζε περισσότερο. Ο χρόνος βρασμού έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο στην ικανότητα των φύλλων τσαγιού να απορροφούν μεταλλικά ιόντα. Όσο μεγαλύτερος ήταν ο χρόνος εμβάπτισης, τόσο περισσότεροι ρύποι απορροφήθηκαν.