Πριν από λίγες εβδομάδες, ένας νευροεπιστήμονας παρατήρησε ότι εκείνος και η σύζυγός του έβλεπαν το μπλε και το πράσινο διαφορετικά. Έτσι, δημιούργησε έναν διαδραστικό ιστότοπο, ο οποίος έχει ήδη προσελκύσει πάνω από 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες οι οποίοι θέλουν να μάθουν πώς βλέπουν τα χρώματα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο...
Όλα ξεκίνησαν από μια διαφωνία για μία κουβέρτα στο σπίτι τους.
«Είμαι νευροεπιστήμονας με ειδίκευση στην όραση, και η γυναίκα μου, η Δρ. Marissé Masis-Solano, είναι οφθαλμίατρος,» εξηγεί ο Δρ. Patrick Mineault, ο δημιουργός της εφαρμογής που έγινε viral, ismy.blue. «Συνεχώς διαφωνούμε για το χρώμα μιας κουβέρτας στο σπίτι μας. Εγώ την βλέπω ξεκάθαρα πράσινη, ενώ εκείνη είναι πεπεισμένη πως είναι μπλε».
Ο Mineault, ο οποίος ασχολείται και με τον προγραμματισμό, πειραματιζόταν με εργαλεία κώδικα που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη. Έτσι, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα απλό τεστ χρωματικής αντίληψης.
Αν μπεις στο ismy.blue, η οθόνη θα γεμίσει με ένα χρώμα και θα πρέπει να αποφασίσεις αν το θεωρείς μπλε ή πράσινο. Οι αποχρώσεις σταδιακά γίνονται όλο και πιο παρόμοιες, μέχρι που το site σου δείχνει σε ποιο σημείο του φάσματος εσύ ξεχωρίζεις το μπλε από το πράσινο, συγκρίνοντάς σε με άλλους χρήστες που έχουν κάνει το τεστ.
«Πρόσθεσα μια δυνατότητα που σου δείχνει την κατανομή των απαντήσεων, και αυτό φαίνεται πως τράβηξε το ενδιαφέρον του κόσμου», αναφέρει ο Mineault. «Το ερώτημα 'βλέπουμε όλοι τα ίδια χρώματα;' είναι κάτι που φιλόσοφοι, επιστήμονες -γενικά όλοι μας- αναρωτιόμαστε εδώ και αιώνες. Η αντίληψη των χρωμάτων είναι δύσκολο να περιγραφεί, και έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι μπορεί να βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά».
Σύμφωνα με το τεστ, η αντίληψη της υπογράφουσας για το μπλε-πράσινο φάσμα είναι πιο «μπλε» σε σχέση με το 78% των άλλων χρηστών. Αλλά πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Γιατί βλέπουμε διαφορετικά τα χρώματα
Η εξήγηση βρίσκεται στα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς που ονομάζονται κωνία, τα οποία βοηθούν τον εγκέφαλό μας να διακρίνει τα χρώματα, όπως εξηγεί η Julie Harris, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του St Andrews, η οποία μελετά την ανθρώπινη οπτική επεξεργασία. Ωστόσο, η διαδικασία του πώς δίνουμε ονόματα στα χρώματα ή τα θυμόμαστε από μνήμης είναι πολύ πιο περίπλοκη.
«Η πιο προχωρημένη επεξεργασία, όπως το να μπορούμε να ονομάζουμε τα χρώματα, δεν είναι τόσο ξεκάθαρη», αναφέρει η Harris και προσθέτει ότι μπορεί να παίζουν ρόλο τόσο η σκέψη όσο και οι προηγούμενες εμπειρίες μας.
Παρά τη δυσκολία του επιστημονικού μέρους, η απλότητα του ismy.blue και τα οπτικά αποτελέσματα κέντρισαν αμέσως το ενδιαφέρον του κοινού, με πάνω από 1,5 εκατομμύριο επισκέψεις από τον Αύγουστο.
«Δεν με εκπλήσσει που το τεστ βρήκε ανταπόκριση, γιατί όλοι θέλουν να καταλάβουν πώς οι άλλοι βλέπουν τον κόσμο» σημειώνει ο Mineault.
Η αντίληψη και η υποκειμενικότητα των χρωμάτων φαίνεται να συναρπάζει πολύ κόσμο, κάτι που θυμίζει το φαινόμενο με το περίφημο «φόρεμα» που έγινε viral το 2015, όταν κάποιοι το έβλεπαν λευκό και χρυσό, ενώ άλλοι το έβλεπαν μπλε και μαύρο.
