Μία τροποποιημένη μορφή ινσουλίνης μπορεί να αποτρέψει τις ξαφνικές πτώσεις του σακχάρου στο αίμα όπως αποδείχθηκε μετά από εργαστηριακά πειράματα που πραγματοποιήθηκαν, σύμφωνα με άρθρο του Nature. Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να προσφέρει έναν πιο ευέλικτο τρόπο χρήσης της ινσουλίνης από τα άτομα με διαβήτη και να μειώσει τις απότομες πτώσεις της γλυκόζης στο αίμα.
Ορισμένοι διαβητικοί χρειάζονται ενέσεις ινσουλίνης για τον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Οι διακυμάνσεις στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι δύσκολο να προβλεφθούν, γεγονός που καθιστά δύσκολη την επιλογή των κατάλληλων δόσεων ινσουλίνης. Ακόμη και μια ελαφρώς υψηλή δόση μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία (τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μειώνονται υπερβολικά), η οποία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή.
Η ερευνήτρια Rita Slaaby και οι συνεργάτες της παρουσίασαν μια τροποποιημένη μορφή ινσουλίνης με δραστηριότητα που ποικίλλει ανάλογα με τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Το μόριο, που ονομάζεται NNC2215, είναι εξοπλισμένο με έναν διακόπτη που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει ως απόκριση στη γλυκόζη. Κάτω από υψηλές συγκεντρώσεις γλυκόζης, ο διακόπτης ανοίγει και η ινσουλίνη γίνεται πιο ενεργή, αφαιρώντας τη γλυκόζη από το αίμα. Όταν μειώνονται τα επίπεδα γλυκόζης, ο διακόπτης μπαίνει σε κλειστή κατάσταση, η οποία εμποδίζει την πρόσληψη γλυκόζης.
Εργαστηριακά πειράματα έδειξαν ότι με αύξηση της συγκέντρωσης γλυκόζης από 3 σε 20 mM (περίπου το εύρος διακύμανσης που βιώνουν τα άτομα με διαβήτη), η συγγένεια του υποδοχέα ινσουλίνης NNC2215 αυξήθηκε κατά 3,2 φορές, επικυρώνοντας τη δυνατότητά του να ανταποκρίνεται σε αλλαγές στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Σε αρουραίους και χοίρους με διαβήτη, το NNC2215 αποδείχθηκε εξίσου αποτελεσματικό με την ανθρώπινη ινσουλίνη στη μείωση της γλυκόζης στο αίμα. Η αυξημένη ευαισθησία του στη γλυκόζη αποδείχθηκε ότι παρέχει προστασία έναντι της υπογλυκαιμίας σε αυτά τα ζώα.
Αυτή η τροποποιημένη ινσουλίνη δείχνει πολλά υποσχόμενη στην πρόληψη των απότομων πτώσεων της γλυκόζης που μπορεί να επηρεάσουν σοβαρά τα άτομα με διαβήτη, ειδικά κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει τόσο τις μακροπρόθεσμες όσο και τις βραχυπρόθεσμες επιπλοκές που σχετίζονται με τον διαβήτη, σημειώνουν οι συγγραφείς.
