Ερευνητές, διαπίστωσαν ότι η χρονικά περιορισμένη διαλείπουσα νηστεία (περίοδοι νηστείας και μη για καθορισμένες χρονικές περιόδους) μείωσε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και αύξησε την ευαισθησία στην ινσουλίνη περισσότερο από τις άλλες μεθόδους.
Περαιτέρω έρευνα μπορεί να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χρονικά περιορισμένη διαλείπουσα νηστεία για τη διαχείριση του «διαβήτη τύπου 2». Ο διαβήτης τύπου 2 (T2D) είναι μια κατάσταση που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας, χρησιμοποιεί τη γλυκόζη για ενέργεια.
Πώς η διαλείπουσα νηστεία επηρεάζει τα επίπεδα γλυκόζης;
Για τη μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν 209 ενήλικες με μέση ηλικία 58 ετών και μέσο ΔΜΣ 34,8, που θεωρείται παχύσαρκος.
Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες τυχαία:
Χρονικά περιορισμένη (IF): 30% των ενεργειακών απαιτήσεων μεταξύ 8 π.μ. και μεσημέρι ακολουθούμενη από περίοδο νηστείας 20 ωρών σε τρεις μη συνεχόμενες ημέρες κάθε εβδομάδα και απεριόριστη κατανάλωση φαγητού τις υπόλοιπες ημέρες.
Μείωση θερμίδων (CR): 70% των ενεργειακών απαιτήσεων ανά ημέρα χωρίς καθορισμένους χρόνους για φαγητό
Τυπική φροντίδα (SC): ένα φυλλάδιο απώλειας βάρους
Οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στις δίαιτες που τους είχαν ανατεθεί για έξι μήνες και παρακολουθήθηκαν για 12 μήνες στη συνέχεια.
Τα επίπεδα σακχάρου νηστείας τους αξιολογήθηκαν δύο και έξι μήνες μετά τις διατροφικές παρεμβάσεις και 12 μήνες μετά.
Μετά την εξάμηνη παρέμβαση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα γλυκόζης μειώθηκαν κατά 10,1 mg.dl-1, 3,57 mg.dl-1 και 4,15 mg.dl-1 στις ομάδες IF, CR και SC αντίστοιχα.
Ένα χρόνο μετά τη λήψη αυτών των μετρήσεων, όσοι έκαναν δίαιτα IF εξακολουθούσαν να έχουν χαμηλότερα μέσα επίπεδα σακχάρου στο αίμα από εκείνα σε άλλες ομάδες: -4,71 mg.dl-1 σε σύγκριση με – 3,79 mg.dl-1 και -3,57 mg.dl-1 .
Οι ερευνητές, παρατήρησαν ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης, το 45% των ατόμων στις ομάδες IF και CR ανέφεραν τουλάχιστον ένα ανεπιθύμητο συμβάν, όπως κόπωση, δυσκοιλιότητα και πονοκέφαλο, σε σύγκριση με το 19% αυτών στην ομάδα SC.
Διαλείπουσα νηστεία και κίνδυνος διαβήτη τύπου 2
Αν και οι συγγραφείς δεν συζήτησαν πώς η χρονικά περιορισμένη IF, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο T2D, σημείωσαν ότι το να τρως νωρίτερα την ημέρα συνδέεται με οφέλη για την υγεία, όπως καλύτερος έλεγχος γλυκόζης 24 ώρες και ευαισθησία στην ινσουλίνη.
«Είναι δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα, αλλά γνωρίζουμε ότι τα επίπεδα ινσουλίνης μειώνονται κατά τη διάρκεια μιας νηστείας και ότι το λίπος αρχίζει να διασπάται, και τα δύο είναι ευεργετικά για την καθυστέρηση ή την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2», ανέφεραν μεταξύ άλλων οι ερευνητές.
