Το νερό, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πηγές, στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, η κακοδιαχείριση και ο εφησυχασμός για τους υδάτινους πόρους έχουν οδηγήσει σε μια επικίνδυνη κατάσταση, με την πρόσβαση σε καθαρό νερό και υπηρεσίες αποχέτευσης, να είναι κάτι το άγνωστο για εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο κόσμος απέχει πολύ από την επίτευξη του Στόχου Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG) έως το 2030. Το 2015, το 70% των ανθρώπων είχε πρόσβαση σε πόσιμο νερό με ασφαλή διαχείριση. Μέχρι το 2020 αυτό είχε προχωρήσει μόνο στο 74%. Κατά την ίδια περίοδο, τα άτομα που είχαν πρόσβαση, σε ασφαλώς διαχειριζόμενες εγκαταστάσεις υγιεινής αυξήθηκαν μόνο από 47% σε 54%.
Ο ΟΗΕ, δηλώνει ότι οι προσπάθειες για την παροχή νερού, αποχέτευσης και υγιεινής (WASH) θα πρέπει να τετραπλασιαστούν για να επιτευχθούν οι στόχοι του 2030, μια προοπτική που πιθανότατα θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη κατά τη διάρκεια της κλιματικής αλλαγής.
Η πρόσβαση στο νερό είναι ήδη έκτακτη ανάγκη σε πολλές περιοχές. Το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα υδατικής πίεσης, όπου η βιομηχανία και η γεωργία χρησιμοποιούν περισσότερο από το 80% της διαθέσιμης προσφοράς ετησίως. Η λειψυδρία είναι θέμα μετοχών. Επηρεάζει εκείνους με τα χαμηλότερα εισοδήματα, όχι μόνο σε φτωχές χώρες, αλλά και εκείνους με χαμηλότερα εισοδήματα σε πλουσιότερες χώρες.
Σχετικό άρθρο στο «The Lancet» αναφέρει ότι η πρόσβαση σε ασφαλές νερό είναι έμφυλη, με το βάρος της προμήθειας και της υποστήριξης του ασφαλούς νερού να πέφτει κυρίως στις γυναίκες.
Το βάρος της νόσου που σχετίζεται με το WASH είναι σημαντικό και εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη. Η πρόοδος στη διατροφή, τη φτώχεια, την εκπαίδευση και τις συγκρούσεις είναι αδύνατη χωρίς σωστή διαχείριση του νερού.
Αναποτελεσματικές πολιτικές για το νερό
Η υγιεινή που απαιτείται για τον καλό έλεγχο των λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένης της καλής πρόληψης της πανδημίας, βασίζεται στο καθαρό νερό και την πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής. Μια πρόσφατη έκθεση του ΠΟΥ υπογραμμίζει πώς, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι χωρίς πρόσβαση σε κατάλληλες εγκαταστάσεις υγιεινής, κινδυνεύουν από την αύξηση των κρουσμάτων χολέρας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.
Η πλανητική διάσταση της πρόσβασης στο νερό και την αποχέτευση έχει υποτιμηθεί από την παγκόσμια κοινότητα υγείας.
Οι ανθρώπινες δραστηριότητες βλάπτουν και τονίζουν όλο αυτό το σύστημα. Η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη μεταβάλλει την εξάτμιση και τη βροχόπτωση. Οι άνθρωποι προκαλούν την οξίνιση των ωκεανών, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, την καταστροφή της θαλάσσιας βιοποικιλότητας και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι πλημμύρες και η ξηρασία.
Η προστασία του νερού για την υγεία απαιτεί προσοχή σε αυτούς τους τομείς, αλλά η παγκόσμια διακυβέρνηση του νερού είναι ασυντόνιστη και συχνά αναποτελεσματική, αγνοώντας τα πρότυπα διατήρησης και εκτιμώντας τα αποτελέσματα της εμπορικής πολιτικής έναντι της αντιμετώπισης της λειψυδρίας.
Η πρόσφατη υπογραφείσα Συνθήκη για την Ανοικτή Θάλασσα, ωστόσο, η οποία θεσπίζει ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να προστατεύει το 30% των διεθνών υδάτων για διατήρηση, είναι ένα εξαιρετικά θετικό βήμα.
Ένας μετασχηματισμός στη διακυβέρνηση του νερού είναι η κεντρική έκκληση σε μια ζωτικής σημασίας νέα έκθεση από την Παγκόσμια Επιτροπή για την Οικονομία του Νερού. Με την ονομασία «Turning the Tide», η έκθεση ζητά την αναγνώριση του νερού ως παγκόσμιου συλλογικού αγαθού και απαιτεί την προστασία του ως τέτοιου, με σταθεροποίηση του κύκλου του νερού.
Υπογραμμίζει επίσης πώς επιδοτήσεις 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη βιομηχανία βλάπτουν ενεργά την πρόοδο προς την παροχή WASH και προτείνει να χρησιμοποιηθούν αυτές οι επιδοτήσεις για την προώθηση της εξοικονόμησης νερού και της καθολικής πρόσβασης σε καθαρό νερό. Η επερχόμενη Επιτροπή WASH του Lancet στοχεύει να προσφέρει μια αλλαγή στις παρεμβάσεις WASH, να τονίσει την κρατική ευθύνη έναντι του ατόμου και να αντιμετωπίσει μια διεθνή αρχιτεκτονική των πολιτικών WASH που διαμορφώνονται από αποικιακές κληρονομιές.
Ο ΟΗΕ αναγνωρίζει την πρόσβαση στο νερό και την αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, περιγράφοντάς το ως θεμελιώδες για την υγεία, την αξιοπρέπεια και την ευημερία όλων, αλλά η κακή διαχείριση του νερού στον κόσμο θέτει σε κίνδυνο τον πλανήτη και, κατά συνέπεια, όλους εμάς.
Η πρόσφατη Παγκόσμια Ημέρα Νερού πρέπει να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής. Πρέπει να πυροδοτήσει δράση για την προστασία του κύκλου του νερού, για καλύτερα εστιασμένη και πιο έξυπνη χρηματοδότηση με στόχο την παροχή WASH και για την κάλυψη των κενών και των αναποτελεσματικών στη διακυβέρνηση του καθαρού νερού.
Το πιο σημαντικό... πρέπει να οδηγήσει σε μια ευρύτερη συνειδητοποίηση ότι η επίτευξη βιώσιμης πρόσβασης για όλους δεν μπορεί να πετύχει χωρίς να αντιμετωπίσει τη βαθιά συνυφασμένη φύση των υγειονομικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών και οικολογικών πτυχών του νερού.
