Οι τραυματισμοί του γόνατος είναι πολύ συνηθισμένοι σε άτομα που κάνουν καθιστική ζωή, αλλά και σε αθλητές. Συγκεκριμένα, οι ποδοσφαιριστές είναι μία από τις ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν τραυματισμούς στο γόνατο.
Γιατί; «Είτε λόγω τραυματισμού, είτε λόγω ακατάλληλων κινήσεων της άρθρωσης, είτε λόγω υπερφόρτωσης, είτε λόγω επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών», αναφέρουν οι ειδικοί της Sanitas στην CuídatePlus. Εκτός από τη μορφή του παιχνιδιού και τις απαιτήσεις του αθλήματος, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των αγώνων που διεξάγονται. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όσο περισσότερους αγώνες παίζετε».
Μεταξύ των τραυματισμών στο γόνατο, οι πιο συνηθισμένοι και οι πιο σοβαροί είναι:
Διάστρεμμα συνδέσμου
Πρόκειται για τον πιο συχνό. Σύμφωνα με τον Francisco José Lara Pulido, ειδικό τραυματολογίας στο νοσοκομείο Vithas Nisa Sevilla, το διάστρεμμα του γόνατος είναι ένας τραυματισμός ενός ή περισσότερων συνδέσμων του γόνατος. Προκαλείται από τη διάταση ή τη ρήξη οποιουδήποτε από τους συνδέσμους κατά την πτώση με κακό γόνατο μετά από άλμα, μετά από βίαιη στροφή του γόνατος, από άμεσο χτύπημα στην εσωτερική πλευρά της άρθρωσης και άλλα περιστατικά παιχνιδιού, καθώς και από υπερβολική χρήση (υπερφόρτωση). Το κύριο σύμπτωμα αυτού του τραυματισμού είναι ο πόνος, ο οποίος μπορεί να συνοδεύεται από οίδημα, ερυθρότητα ή αδυναμία ορθοστασίας.
Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα, αλλά, γενικά, αντιμετωπίζεται με «την εφαρμογή κρύου, αντιφλεγμονωδών και φυσιοθεραπείας και η ανάρρωση είναι σχετικά γρήγορη», επισημαίνει ο Sanitas. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αναφέρουν, «μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του τένοντα».
Ρήξη μηνίσκου
Ο Fernando Sanz Zapata, επικεφαλής της Μονάδας Γόνατος στην Clínica Cemtro, ορίζει τη ρήξη μηνίσκου ως «έναν τραυματισμό κατά τον οποίο προκαλείται ρήξη εντός αυτής της δομής. Καθώς λειτουργεί βασικά ως «απορροφητής κραδασμών» μεταξύ του μηριαίου οστού και της κνήμης, ο τραυματισμός του μεταβάλλει τη διάχυση των φυσιολογικών φορτίων κατά τη διάρκεια της βάδισης μεταξύ αυτών των δύο οστών». Ευτυχώς, επισημαίνει ο Sanitas, «ο τραυματισμός αυτός γίνεται όλο και λιγότερο συχνός στο ποδόσφαιρο και μπορεί μάλιστα να ειπωθεί ότι η πιο αρχόμενη αιτία είναι η προοδευτική φθορά αυτών των οστών και όχι λόγω ενός περιστατικού κατά τη διάρκεια ενός αγώνα».
Τα συμπτώματα είναι οξύς πόνος με κλείδωμα του γόνατος, οίδημα ή δυσκαμψία, δυσφορία κατά την κάμψη, σχετικό εξίδρωμα της άρθρωσης. Η θεραπεία βασίζεται στην αρθροσκόπηση και η ανάρρωση μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ ενός και τριών μηνών.
Πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος
Πρόκειται για έναν από τους πιο ανησυχητικούς τραυματισμούς στο ποδόσφαιρο, που απαιτεί χειρουργική επέμβαση και χρόνο ανάρρωσης περίπου έξι μηνών. Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τραυματισμούς μεταξύ των ποδοσφαιριστών «επειδή αυτοί οι αθλητές εκτίθενται σε ένα συνεχές πλαίσιο αβεβαιότητας στο παιχνίδι», εξηγεί ο Carlos Enrique López Nuevo, διευθυντής του Master in Prevention and Sports Rehabilitation στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο.
Αν και είναι αλήθεια ότι το άθλημα με τον υψηλότερο αριθμό τραυματισμών του πρόσθιου χιαστού ανά ώρα παιχνιδιού είναι το γυναικείο χάντμπολ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, «με ίσες ώρες παιχνιδιού, τα κορίτσια έχουν έως και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να τραυματίσουν τον πρόσθιο χιαστό σύνδεσμο», αναφέρει ο Miguel Romero, γιατρός με εξειδίκευση στην τραυματολογία ώμων και γονάτων.
Η χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιείται συχνότερα για τους τραυματισμένους παίκτες περιλαμβάνει ένα μόσχευμα για την επανασύνδεση του συνδέσμου με το οστό, γεγονός που καθιστά την πλήρη αποκατάσταση λίγο πιο γρήγορη.
Ρήξη επιγονατιδικού τένοντα
Πρόκειται για σοβαρό τραυματισμό που προκύπτει από χρόνια τενοντίτιδα. Η θεραπεία είναι χειρουργική και η ανάρρωση είναι αργή (έξι μήνες).
Τραυματισμοί χόνδρου
«Τα χτυπήματα, οι αφύσικες στροφές του γόνατος και η υπερφόρτωση μπορούν να οδηγήσουν σε ρωγμές ή ρήξεις, που μερικές φορές συνδέονται με άλλους τραυματισμούς και, μακροπρόθεσμα, με την εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας», αναφέρει η Sanitas. Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί να εμφανιστεί οστεοχονδρίτιδα, «η οποία συνίσταται στην αποκόλληση ενός κομματιού χόνδρου που συνδέεται με ένα φύλλο οστού, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει την είσοδο θραυσμάτων στην κοιλότητα της άρθρωσης, προκαλώντας πόνο και μπλοκάροντας το γόνατο». Σε μια τέτοια περίπτωση, θα χρειαστεί επανορθωτική χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των κομματιών και την αποκατάσταση του οστού.
Τριάδα
Πρόκειται ίσως για τον πιο σοβαρό τραυματισμό που μπορεί να συμβεί σε έναν ποδοσφαιριστή, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε «οριστική απόσυρση από τον αθλητισμό», εξηγεί ο Sanitas.
Προσβάλλει ταυτόχρονα έναν ή και τους δύο μηνίσκους και έναν ή περισσότερους από τους χιαστούς και τους πλάγιους συνδέσμους. «Συνήθως συμβαίνει όταν το πόδι καρφώνεται στο έδαφος σε μια κατάσταση απότομης επιβράδυνσης, προκαλώντας μια περιστροφή της κνήμης στην οποία το γόνατο δεν είναι σε θέση να αντισταθεί. Η λύση είναι «χειρουργική και η ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει έως και ένα χρόνο, με την πιθανότητα να μην ανακτηθεί πλήρως η λειτουργικότητα της άρθρωσης».
