Λένε ότι η άνοιξη αλλάζει το αίμα. Λοιπόν, μπορεί τον Απρίλιο ή τον Μάιο να ξεσπάει μια ολόκληρη επανάσταση σεξουαλικών ορμονών και περισσότεροι από ένας να χάνουν το κεφάλι τους, αλλά αν υπάρχει ένας μήνας για να βάλεις το στέμμα του έρωτα, αυτός είναι ο Σεπτέμβριος. Περισσότερο από τον έρωτα, είναι η αναζήτησή του. Και επιμένουμε: δεν εννοούμε την απλή σεξουαλική έλξη, αλλά κάποιον με τον οποίο θα μοιραστείτε κάτι περισσότερο από ένα κρεβάτι.

Μετά την παύση που μας πρόσφεραν οι γιορτές, οι πρωταγωνιστές αυτής της ζωής μας (δηλαδή εμείς οι ίδιοι), ξεκινάμε τη νέα εποχή. Φώτα, κάμερες και δράση! Αφήστε το νέο περιεχόμενο να παρελάσει. Για κάποιους, ωστόσο, υπάρχει ένα κεφάλαιο που δεν τελειώνει ποτέ: αυτό που αφορά την εύρεση συντρόφου. Γι' αυτό και ο Σεπτέμβριος έρχεται πάντα με όλες τις προσπάθειές μας γι' αυτόν τον σκοπό. Ένας σκοπός που μπορεί να μετατραπεί σε εμμονή. Και εδώ είναι το ερώτημα: τι κρύβει αυτή η εμμονή και τι προβλήματα συνεπάγεται;

«Μπορούμε να πούμε ότι το καλοκαίρι, με τον αέρα της ελευθερίας και της διασκέδασης, προσκαλεί πιο περιστασιακές σχέσεις χωρίς σοβαρές δεσμεύσεις και όταν έρχεται ο Σεπτέμβριος, με την επιστροφή στη ρουτίνα, πολλοί άνθρωποι αφήνουν στην άκρη τις σποραδικές σχέσεις για να αναζητήσουν βαθύτερες και πιο σταθερές σχέσεις», εξηγεί στο CuídatePlus ο Luis Guillén Plaza, ψυχολόγος στο Psicopartner. Ο ειδικός προσθέτει ότι οι τυπικές κοινωνικές καταστάσεις αυτής της εποχής, όπως η έναρξη των μαθημάτων ή οι κοινωνικές συναθροίσεις, προσφέρουν νέες ευκαιρίες για να γνωρίσει κανείς ανθρώπους. Επίσης, «η αλλαγή του κλίματος θα έχει επίδραση, καθώς οι δραστηριότητες που κάνουμε γίνονται πιο ήρεμες και πιο οικείες, οδηγώντας στη δημιουργία ισχυρότερων και βαθύτερων δεσμών», λέει.

O φόβος της μοναξιάς

Όπως αναφέρθηκε, η επιθυμία εύρεσης συντρόφου μπορεί να γίνει εμμονή, χαρακτηριστικό γνώρισμα των ατόμων με αναπταφοβία, η οποία, αν και δεν ταξινομείται ως διαταραχή, μπορεί να οριστεί ως ο παράλογος φόβος του να παραμείνει κανείς μόνος.

Ο ψυχοθεραπευτής Raúl Padilla επισημαίνει ότι τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αναπταφοβίας είναι:

• Χρόνιο άγχος ή κρίσεις άγχους που αντιδρούν στον φόβο.
• Εμμονικές σκέψεις σχετικά με το θέμα.
• Κοινωνική απομόνωση, αποφυγή της έκθεσης σε ανθρώπους που έχουν σύντροφο για να μην αισθάνονται άσχημα.
• Συναισθήματα θλίψης ή αγωνίας που σχετίζονται με αυτόν τον φόβο.

Ο ειδικός λυπάται που η κουλτούρα μας πουλάει τον σύντροφο ως δείκτη ολοκλήρωσης, ως κάτι προς το οποίο πρέπει να τείνουμε, ως δείκτη επιτυχίας.

Όσον αφορά το προφίλ ενός ατόμου που δεν ξέρει πώς να ζει με σύντροφο, o Guillén τονίζει ότι συνήθως επηρεάζεται από ορισμένους συναισθηματικούς παράγοντες, όπως ο φόβος της μοναξιάς ή η υπερβολική ανάγκη να είναι κανείς με κάποιον. «Αν και οι δύο αυτές ορμές σχετίζονται, δεν είναι το ίδιο πράγμα και οι δύο μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο κάποιος σχετίζεται συναισθηματικά», διευκρινίζει ο ειδικός, ο οποίος κάνει διάκριση μεταξύ των δύο εννοιών:

• Ο φόβος του να είσαι μόνος. Οι άνθρωποι αυτοί τείνουν να αισθάνονται μεγάλο άγχος στην ιδέα ότι δεν θα έχουν σύντροφο. Γι' αυτούς, ο κύριος λόγος που αναζητούν μια σχέση δεν είναι η επιθυμία να μοιραστούν τη ζωή τους, αλλά ο φόβος της μοναξιάς, ο οποίος μπορεί να τους οδηγήσει στο να συνάπτουν σχέσεις βιαστικά ή ακόμη και να προσκολλώνται σε μη ικανοποιητικές σχέσεις. Ο φόβος της μοναξιάς συνδέεται συχνά με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, όπου το άτομο αισθάνεται ότι χρειάζεται κάποιον άλλον για να επικυρώσει τον εαυτό του.
• Ανάγκη να είμαι με κάποιον. Σε αυτή την περίπτωση, αν και η επιθυμία για μια σχέση φαίνεται να βασίζεται στην αναζήτηση αγάπης και συντροφικότητας, η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η ανάγκη μπορεί να γίνει εμμονική. Αυτός ο τύπος ατόμου δεν αισθάνεται πλήρης χωρίς σύντροφο, γεγονός που τον οδηγεί στο να εξαρτάται συναισθηματικά από τον σύντροφό του. Αυτό δημιουργεί μη ισορροπημένες σχέσεις, όπου η προσωπική ευτυχία εξαρτάται από την κατάσταση της σχέσης.

Εκτός από αυτά τα κύρια χαρακτηριστικά, υπάρχουν και άλλες συμπεριφορές που φανερώνουν δυσκολία στη ζωή χωρίς σύντροφο:

• Χαμηλή αυτοεκτίμηση: Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν πώς να ζουν με σύντροφο έχουν συχνά αρνητική αυτοαντίληψη και αναζητούν συνεχή επιβεβαίωση στις σχέσεις τους.
• Εξιδανίκευση των συντρόφων: Έχουν την τάση να εξιδανικεύουν τους συντρόφους τους, αγνοώντας τα προειδοποιητικά σημάδια στη σχέση από φόβο μήπως μείνουν μόνοι.
• Φόβος της εγκατάλειψης: Ο συνεχής φόβος της απόρριψης τους οδηγεί στο να εφησυχάζουν και να θυσιάζουν τις δικές τους ανάγκες.
• Συναισθηματική εξάρτηση: Αυτοί οι άνθρωποι εξαρτώνται συναισθηματικά από τη σχέση τους, βασίζοντας την ευημερία τους στη σταθερότητα της σχέσης.
• Ζήλια και ανασφάλεια: Δεδομένης της έλλειψης εμπιστοσύνης, είναι επιρρεπείς στη ζήλια και την ανασφάλεια, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη σχέση.
• Επαναλαμβανόμενες ή τοξικές σχέσεις: Ο φόβος της μοναξιάς μπορεί να τους ωθήσει στην επανάληψη ανθυγιεινών μοτίβων σχέσεων, αναζητώντας συντροφιά χωρίς να εξετάζουν αν η σχέση είναι πραγματικά υγιής.

Πώς να ξεπεράσετε την ανυποφοβία;

Η αντιμετώπιση της ανυπταφοβίας συμβαδίζει με την αντιμετώπιση οποιασδήποτε άλλης φοβίας, «στρέφοντας τον φακό στην εστίασή της για να δούμε καθαρά το αντικείμενο του φόβου και λαμβάνοντας μέτρα για την αντιμετώπισή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο», λέει η Padilla, η οποία λέει ότι μπορεί να βοηθήσει το να γράψετε ένα ημερολόγιο ή να μιλήσετε με άλλους για την ίδια κατάσταση. «Είναι σημαντικό να εξομαλυνθεί η κατάσταση και η ύπαρξη συντρόφου να γίνει προτίμηση και όχι αναγκαιότητα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να απολαμβάνετε τη ζωή ως single, να βγαίνετε έξω και να συναντάτε νέους ανθρώπους και να απολαμβάνετε τα πράγματα που σας έκαναν να αισθάνεστε καλά πριν αρχίσουν όλα αυτά».