Το περπάτημα για 30 λεπτά την ημέρα και η πρακτική της γιόγκα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της κόπωσης των ασθενών με καρκίνο και να μειώσουν τον κίνδυνο εξάπλωσης της νόσου, επανεμφάνισης ή θανάτου, σύμφωνα με έρευνα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, περισσότεροι από 18 εκατομμύρια άνθρωποι αναπτύσσουν καρκίνο κάθε χρόνο. Είναι γνωστό ότι η αδράνεια αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων μορφών της νόσου.
Τώρα, όπως αναφέρει ο Guardian, οι κορυφαίοι ερευνητές του καρκίνου στον κόσμο μαθαίνουν περισσότερα για τα οφέλη του να να παραμένεις ενεργός μετά τη διάγνωση. Για δεκαετίες, πολλοί ογκολόγοι και επαγγελματίες υγείας δεν ήθελαν να ωθήσουν τους ασθενείς να ασκηθούν στον απόηχο των ενίοτε εξαντλητικών θεραπευτικών σχημάτων. Αλλά η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει.
Τρεις μελέτες που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ASCO), του μεγαλύτερου συνεδρίου για τον καρκίνο στον κόσμο, προσθέτουν βαρύτητα στις αυξανόμενες ενδείξεις ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει και όχι να εμποδίσει τους ασθενείς.
Η πρώτη μελέτη ήταν μια τυχαιοποιημένη δοκιμή ελέγχου σχετικά με την επίδραση της γιόγκα στη φλεγμονή. Η φλεγμονή μπορεί να είναι μια ισχυρή δύναμη στην ανάπτυξη του καρκίνου, βοηθώντας και υποθάλποντας την ανάπτυξη και εξάπλωση του όγκου σε όλο το σώμα.
Στη μελέτη, περισσότεροι από 500 καρκινοπαθείς με μέση ηλικία 56 ετών προσελήφθησαν από όλες τις ΗΠΑ. Όλοι είχαν λάβει θεραπεία για τη νόσο μεταξύ δύο μηνών και πέντε ετών νωρίτερα.
Τυχαιοποιήθηκαν να ξεκινήσουν γιόγκα ή να παρακολουθήσουν μαθήματα αγωγής υγείας για ένα μήνα. Κάθε ομάδα συμμετείχε σε 75λεπτες συνεδρίες δύο φορές την εβδομάδα για τέσσερις εβδομάδες.
Στη συνέχεια οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε μια σειρά εξετάσεων αίματος. Η έρευνα, με επικεφαλής το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, διαπίστωσε ότι όσοι έκαναν γιόγκα είχαν «σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα προφλεγμονωδών δεικτών» σε σύγκριση με τους ασθενείς της άλλης ομάδας.
«Τα δεδομένα μας υποδηλώνουν ότι η γιόγκα μειώνει σημαντικά τη φλεγμονή μεταξύ των επιζώντων από καρκίνο», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης σε έκθεση που δημοσιεύθηκε στο συνέδριο ASCO.
«Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο συνταγογράφησης γιόγκα για τους επιζώντες που αντιμετωπίζουν φλεγμονή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε υψηλό φορτίο χρόνιας τοξικότητας και αυξημένο κίνδυνο εξέλιξης, υποτροπής και δεύτερου καρκίνου».
Η Karen Mustian, επικεφαλής ερευνήτρια, πρόσθεσε: «Αυτό που λέω στους γιατρούς είναι ότι θα πρέπει να τους προτείνετε [στους καρκινοπαθείς] τη γιόγκα ως επιλογή και θα πρέπει να τους βοηθήσετε να βρουν μέρη στην κοινότητά τους όπου μπορούν να την κάνουν».
Πριν από είκοσι χρόνια, πρόσθεσε η ίδια, υπήρχε η τάση να πιστεύεται ότι όλοι οι καρκινοπαθείς πρέπει να χαλαρώνουν, αλλά τώρα οι περισσότεροι γιατροί συστήνουν την άσκηση. «Νομίζω ότι οι επαγγελματίες της ογκολογίας το έχουν ενστερνιστεί».
Στη δεύτερη μελέτη, επίσης με επικεφαλής το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση της γιόγκα στην κόπωση και την ποιότητα ζωής.
Στη μελέτη συμμετείχαν εκατόν εβδομήντα τρεις ασθενείς ηλικίας 60 ετών και άνω. Και πάλι, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Παρακολούθησαν 75λεπτα μαθήματα γιόγκα ή μαθήματα αγωγής υγείας δύο φορές την εβδομάδα για τέσσερις εβδομάδες.
Η γιόγκα βρέθηκε να βοηθά καλύτερα στην ανακούφιση από την κόπωση και στη διατήρηση της ποιότητας ζωής, σύμφωνα με την έρευνα.
Μια τρίτη μελέτη διαπίστωσε ότι οι καρκινοπαθείς που είναι δραστήριοι μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο θανάτου τους σχεδόν κατά το ένα πέμπτο.
Στην εξαετή έρευνα, με επικεφαλής τη δρα Jurema Telles de Oliveira Lima από το Instituto de Medicina Integral στη Βραζιλία, συμμετείχαν περισσότεροι από 2.600 ασθενείς με καρκίνο στη Βραζιλία.
Οι ασθενείς κατατάχθηκαν ανάλογα με τα επίπεδα δραστηριότητάς τους, με «ενεργό» να χαρακτηρίζεται το να πηγαίνουν για τουλάχιστον έναν 30λεπτο περίπατο πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο κίνδυνος θανάτου ήταν υψηλότερος σε όσους είχαν καθιστική ζωή. Μετά από 180 ημέρες, το 90% των ατόμων στην ενεργή ομάδα ήταν ακόμη εν ζωή, σε σύγκριση με το 74% στην ομάδα που έκανε καθιστική ζωή.
Ο Lima δήλωσε ότι οτιδήποτε μπορούν να κάνουν οι ασθενείς με καρκίνο για να αποφεύγουν να κάθονται ή να ξαπλώνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, μπορεί να βοηθήσει. Ακόμη και η εκτέλεση ελαφρών εργασιών ή η μεταφορά των αγορών στο σπίτι θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, είπε.
«Πρέπει επίσης να εκπαιδεύσουμε την οικογένεια», πρόσθεσε. «Επειδή είναι πολύ συνηθισμένο το γεγονός ότι η οικογένεια θέλει να προστατεύσει το ηλικιωμένο άτομο όταν έχει καρκίνο, όπως: 'Δεν θα τον αφήσω να κάνει τίποτα ή να πάει οπουδήποτε'. Πρέπει να πούμε στην οικογένεια ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να είναι καλύτερη για τον ασθενή και επίσης σε ψυχολογικό επίπεδο επίσης».
Ο Jim Burt, εκτελεστικός διευθυντής προγραμμάτων στην Εθνική Ακαδημία Κοινωνικής Συνταγογράφησης του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στις μελέτες, δήλωσε: «Αυτή η έρευνα υποστηρίζει τον αυξανόμενο όγκο στοιχείων που αποδεικνύει τα τεράστια και ποικίλα οφέλη της άσκησης για τη σωματική και ψυχική υγεία».
