Ο μισός πληθυσμός της γης αντιμετωπίζει ήδη πρόβλημα λειψυδρίας. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί καθώς επιδεινώνεται η κλιματική κρίση, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Οικονομία του Νερού που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Η ζήτηση για φρέσκο νερό θα ξεπεράσει την προσφορά κατά 40% μέχρι το τέλος της δεκαετίας, επειδή τα συστήματα ύδρευσης στον κόσμο υφίστανται «πρωτοφανές στρες», αναφέρει η έκθεση, σύμφωνα με άρθρο του Guardian.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι άνθρωποι χρειάζονται περίπου 4.000 λίτρα την ημέρα νερού για να έχουν επαρκή διατροφή και αξιοπρεπή ζωή. Για τις περισσότερες περιφέρειες, αυτός ο όγκος δεν μπορεί να επιτευχθεί τοπικά. Με βάση αυτή τη διαπίστωση είναι επιτακτική η ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων για τη διατήρηση των υδάτινων πόρων και τον τερματισμό της καταστροφής των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτάται το γλυκό νερό.
Κάθε αύξηση κατά 1C στις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει άλλο 7% υγρασίας στην ατμόσφαιρα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να «τροφοδοτεί» τον υδρολογικό κύκλο πολύ περισσότερο από ό,τι θα συνέβαινε υπό κανονικές διακυμάνσεις. Η καταστροφή της φύσης τροφοδοτεί επίσης περαιτέρω την κρίση, επειδή η κοπή δασών και η αποξήρανση των υγροτόπων διαταράσσουν τον υδρολογικό κύκλο που εξαρτάται από τη διαπνοή από τα δέντρα και την αποθήκευση νερού στα εδάφη.
Οι ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις στρεβλώνουν επίσης τα συστήματα ύδρευσης του κόσμου και πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα, διαπίστωσαν οι ειδικοί. Πάνω από 700 δισεκατομμύρια δολάρια επιδοτήσεων κάθε χρόνο πηγαίνουν στη γεωργία και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτές δεν κατευθύνονται σωστά, ενθαρρύνοντας τους αγρότες να χρησιμοποιούν περισσότερο νερό από ό,τι χρειάζονται για άρδευση ή σε άχρηστες πρακτικές.
Η βιομηχανία επίσης φέρει μερίδιο ευθύνης αφού περίπου το 80% των λυμάτων που χρησιμοποιούνται από τις βιομηχανίες σε όλο τον κόσμο δεν ανακυκλώνεται.
Ο Ngozi Okonjo-Iweala, γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, και ένας από τους προέδρους της Παγκόσμιας Επιτροπής για την Οικονομία του Νερού είπε ότι οι χώρες πρέπει να ανακατευθύνουν τις επιδοτήσεις, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι φτωχοί άνθρωποι δεν βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. «Πρέπει να έχουμε ένα σύνολο εργαλείων πολιτικής που συνεργάζονται αν θέλουμε να επιτύχουμε τα τρία Es (efficiency, equity and environmental sustainability and justice) δηλαδή αποτελεσματικότητα, ισότητα και περιβαλλοντική βιωσιμότητα και δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου, πρέπει να συνδέσουμε την τιμολόγηση του νερού με τις κατάλληλες επιδοτήσεις», τόνισε.
