Σύμφωνα με την παραδοσιακή διατροφική προσέγγιση, η συχνή κατανάλωση μικρών γευμάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας υποστηρίζει σταθερά επίπεδα σακχάρου και διευκολύνει την απώλεια βάρους για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Ωστόσο, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό 'American Diabetes Association' έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη θεωρία. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η κατανάλωση δύο μεγάλων γευμάτων καθημερινά, και συγκεκριμένα ένα χορταστικό πρωινό και ένα θρεπτικό μεσημεριανό, έχει καλύτερα αποτελέσματα στη διαχείριση του υψηλού σακχάρου.
«Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι η κατανάλωση λιγότερων αλλά μεγαλύτερων γευμάτων, με έμφαση σε ένα γεμάτο πρωινό και ένα πλούσιο μεσημεριανό, μπορεί να έχει σημαντικά οφέλη για άτομα με διαβήτη τύπου 2», εξηγεί η δρ Hana Kahleova από το Ινστιτούτο Κλινικής και Πειραματικής Ιατρικής στην Πράγα. «Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη λαϊκή παροιμία ‘Φάε το πρωί σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σαν πρίγκιπας και το βράδυ σαν ζητιάνος’».
Πολλά και μικρά γεύματα ή λιγότερα και μεγαλύτερα για την διαχείριση του διαβήτη;
Η μελέτη ήταν τυχαιοποιημένη και διασταυρούμενη και περιλάμβανε 54 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2, με μέση ηλικία τα 59 έτη. Οι συμμετέχοντες ακολούθησαν δύο διαφορετικά διατροφικά προγράμματα για 24 εβδομάδες, τα οποία είχαν στόχο τη μείωση των ημερήσιων θερμίδων κατά 500.
Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχοντες είχαν κατά μέσο όρο δείκτη μάζας σώματος (BMI) 32,6 και ικανοποιητικό έλεγχο του διαβήτη τους, με μέσο όρο γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (A1c) 7,2%.
Το πρώτο πρόγραμμα περιελάμβανε έξι γεύματα ημερησίως: πρωινό, μεσημεριανό, δείπνο και τρία σνακ ενδιάμεσα. Το δεύτερο πρόγραμμα περιελάμβανε μόνο δύο γεύματα: ένα μεγάλο πρωινό μεταξύ 6:00 και 10:00 το πρωί και ένα μεγάλο μεσημεριανό μεταξύ 12:00 και 4:00 το απόγευμα. Ο λόγος των μακροθρεπτικών συστατικών ήταν ίδιος και για τα δύο προγράμματα, με 50-55% υδατάνθρακες, 20-25% πρωτεΐνες και 24-30% λίπος.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν την έκκριση ινσουλίνης μέσω ανάλυσης C-πεπτιδίου και μέτρησαν την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν απεικονιστικές εξετάσεις για να προσδιοριστεί η ποσότητα λίπους στο ήπαρ.
Τα αποτελέσματα της μελέτης
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η έκκριση ινσουλίνης αυξήθηκε και στα δύο διατροφικά σχήματα. Ωστόσο, η ευαισθησία στην ινσουλίνη βελτιώθηκε περισσότερο όταν οι συμμετέχοντες κατανάλωναν δύο γεύματα ημερησίως, και η ποσότητα λίπους στο ήπαρ μειώθηκε περισσότερο για τους συμμετέχοντες αυτούς.
Σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε επίσης στην απώλεια βάρους. Οι συμμετέχοντες που ακολούθησαν το πρόγραμμα των δύο μεγάλων γευμάτων ημερησίως έχασαν, κατά μέσο όρο, 3,7 κιλά σε σύγκριση με την απώλεια περίπου 2,3 κιλών για όσους κατανάλωναν έξι γεύματα την ημέρα. Αυτή η διαφορά αντικατοπτρίστηκε και στο Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI), ο οποίος μειώθηκε κατά 1,23 μονάδες στο πρόγραμμα των δύο γευμάτων, έναντι 0,82 μονάδων στο πρόγραμμα των έξι γευμάτων.
Τι πρέπει να προσέχετε
Η κατανάλωση δύο μεγάλων γευμάτων την ημέρα φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα, αλλά μπορεί να μην είναι η ιδανική επιλογή για όλους. Η Linda M. Delahanty, διαιτολόγος και Διευθύντρια Έρευνας στο Κέντρο Διαβήτη του Νοσοκομείου Mass General στη Βοστώνη, εξηγεί ότι πριν από οποιαδήποτε σύσταση, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί η διατροφική συμπεριφορά του κάθε ασθενούς και να εξεταστεί το κατά πόσο είναι εφικτή μια τέτοια αλλαγή.
Η κα Delahanty τονίζει ότι μια πιο σταδιακή αλλαγή, όπως η αποφυγή σνακ μετά το δείπνο, μπορεί να είναι μια καλή αρχή. «Αποφεύγοντας τα βραδινά σνακ, οι ασθενείς μπορούν να αυξήσουν τη διάρκεια της νυχτερινής νηστείας, μειώνοντας έτσι τη συνολική πρόσληψη θερμίδων και αυξάνοντας την όρεξη για πρωινό την επόμενη ημέρα», εξηγεί.
Επιπλέον, υπογραμμίζει την ανάγκη προσαρμογής της φαρμακευτικής αγωγής σε ασθενείς με διαβήτη, ώστε να αποφευχθούν προβλήματα υπογλυκαιμίας. Η φροντίδα και οι ρυθμίσεις που αφορούν την αγωγή του διαβήτη θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, ειδικά σε ασθενείς που ακολουθούν αυτόν τον τρόπο διατροφής, καθώς οι αλλαγές στον τρόπο κατανάλωσης τροφής ενδέχεται να επηρεάσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και τη δόση της φαρμακευτικής αγωγής.
