Τα οφέλη και οι κίνδυνοι πρέπει να σταθμίζονται στη ζυγαριά. Ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται για ιατρικά θέματα. Έτσι προτού πάρετε ένα κατοικίδιο, πρέπει να σκεφτείτε όλες τις παραμέτους.

Tο Hospital Universitario La Paz υπενθύμισε τα οφέλη και τους κινδύνους της ζωής με κατοικίδια ζώα, εστιάζοντας σε παιδιά που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση. Τα πρώτα είναι γνωστά. Η ύπαρξη ή η επαφή με ένα ζώο ευνοεί την ψυχική υγεία των παιδιών, διότι μειώνει τη μοναξιά, το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και την αύξηση της άσκησης και την προώθηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στην επιβίωση αυτών των ασθενών.

Ωστόσο, οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται αυτή η ανοσοκατασταλμένη ομάδα εάν δεν ληφθούν υπόψη ορισμένα μέτρα αγνοούνται, όχι μόνο από τον γενικό πληθυσμό, αλλά ακόμη και από τους ίδιους τους επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου. «Υπάρχουν σαφή και αποδεδειγμένα οφέλη από την επαφή των ζώων με τον γενικό πληθυσμό, αλλά οι κίνδυνοι πρέπει να αποφεύγονται», προειδοποίησε η Ana Méndez Echevarría, συντονίστρια του Τμήματος Παιδιατρικής και Ανοσοανεπάρκειας της Υπηρεσίας Παιδιατρικής, Λοιμωδών και Τροπικών Νοσημάτων του Νοσοκομείου La Paz, όπου παρουσιάστηκε ένας οδηγός για τα μεταμοσχευμένα παιδιά και τις οικογένειές τους, ο οποίος δημιουργήθηκε από το ίδιο το νοσοκομείο, σε συνεργασία με το Ίδρυμα MAPFRE και την Ισπανική Ένωση Παιδιατρικής (AEP).

Η κύρια απειλή, δήλωσε ο συντονιστής αυτής της μελέτης, είναι οι ζωονόσοι, δηλαδή οι λοιμώξεις που μεταδίδονται μεταξύ ζώων και ανθρώπων. Η μετάδοση μπορεί να συμβεί μέσω μολυσμένων τροφίμων ή αντικειμένων, δερματικής επαφής ή μέσω σωματικών υγρών, δαγκωμάτων και γρατζουνιών. Συγκεκριμένα, η δημοσιευμένη κατευθυντήρια γραμμή αντανακλά τα ευρήματα ερευνητικής μελέτης στην οποία συμμετείχαν 78 νοσοκομεία σε 28 χώρες. Τα περισσότερα από αυτά παραδέχθηκαν ότι δεν γνώριζαν αν οι ασθενείς τους είχαν κατοικίδια ζώα και αρνήθηκαν να έχουν γραπτές συστάσεις σχετικά με τις προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνει ένα ανοσοκατεσταλμένο παιδί και η οικογένειά του σε περίπτωση συμβίωσης με κατοικίδιο ζώο. Παρόλα αυτά, το 29% των κέντρων αυτών παραδέχτηκε ότι είχε αντιμετωπίσει μια ζωονόσο.

Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης 284 οικογένειες μεταμοσχευμένων ή ανοσοανεπαρκών παιδιών. Το 46% αυτών των οικογενειών ανέφεραν ότι είχαν κάποιο ζώο μετά τη μεταμόσχευση, με τα σκυλιά και τις γάτες να είναι τα πιο συνηθισμένα, ακολουθούμενα από τα πτηνά, τα ερπετά και τα εξωτικά κατοικίδια. Είναι σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της αποπαρασίτωσης, των τακτικών επισκέψεων στον κτηνίατρο και της επικαιροποίησης των εμβολιασμών, καθώς το 37% αυτών των κατοικίδιων ζώων δεν ήταν αποπαρασιτωμένα ή αποπαρασιτώνονταν λιγότερο από τρεις φορές το χρόνο. Στο 21% των περιπτώσεων, γινόταν μόνο μία ή λιγότερες κτηνιατρικές επισκέψεις ανά έτος και το 6% των κατοικίδιων ζώων δεν ήταν ενημερωμένα με τους εμβολιασμούς.

Ομοίως, «πραγματοποιήσαμε μια έρευνα σε περισσότερους από 500 κτηνιάτρους για να μάθουμε αν τους ενδιέφερε αν οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς τους είχαν ζώα στο σπίτι», δήλωσε ο Méndez, ο οποίος επεσήμανε ότι η απάντηση ήταν «όχι» στις περισσότερες περιπτώσεις. «Συμπερασματικά, οι επαγγελματίες της ιατρικής δεν βλέπουν το πρόβλημα και όταν το βλέπουμε, ο καθένας προσανατολίζεται όπως πιστεύει. Οι γιατροί έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των ασθενών και δεν μπορούμε να λαμβάνουμε αποφάσεις με βάση το τι πιστεύουμε εμείς», είπε.

Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, εάν ο γιατρός δεν είχε κατοικίδιο ζώο, συνήθως δεν το συνιστούσε. Από την άλλη πλευρά, αν είχε, το συνιστούσε. «Είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη τα οφέλη και οι κίνδυνοι», επέμεινε ο ειδικός. Από την άλλη πλευρά, ο Méndez σχολίασε ότι οι κτηνίατροι είναι ειδικοί σε αυτό το θέμα. «Ο κτηνίατρος γνωρίζει, αλλά ο ασθενής ακούει τον γιατρό του».

Δεκάλογος για τη συνύπαρξη κατοικίδιων ζώων

• Αν η οικογένεια αποφασίσει να αποκτήσει κατοικίδιο, θα πρέπει να συμβουλευτεί εκ των προτέρων τον γιατρό της και να ζητήσει και τη γνώμη του κτηνιάτρου.
• Αν η οικογένεια έχει ήδη κατοικίδιο, είναι σημαντικό να ενημερώσει τον κτηνίατρο ότι ένα ανοσοκατασταλμένο άτομο ζει με το ζώο.
• Ακολουθήστε τις συστάσεις του κτηνιάτρου σχετικά με τις εξετάσεις, τη διατροφή, τον εμβολιασμό και την αποπαρασίτωση.
• Μην θυμώνετε με το κατοικίδιο ζώο και μην παίζετε σκληρά μαζί του, καθώς τα δαγκώματα ή οι γρατζουνιές μπορεί να οδηγήσουν σε λοιμώξεις.
• Αποφύγετε τα φιλιά και το γλείψιμο του ζώου, ειδικά στο πρόσωπο και τις πληγές.
• Μην μοιράζεστε το κρεβάτι, τα σκεύη ή την τροφή με το κατοικίδιο ζώο.
• Η υγιεινή των αμμωτηρίων, των κλουβιών ή των ταΐστρων, καθώς και η συλλογή των περιττωμάτων, πρέπει να γίνεται από άλλο μέλος της οικογένειας.
• Αν βγείτε στην εξοχή, εμποδίστε το κατοικίδιο ζώο σας να κυνηγήσει και, μόλις επιστρέψετε στο σπίτι, ελέγξτε το ζώο για τσιμπούρια. Εάν βρεθούν, θα πρέπει να απομακρυνθούν το συντομότερο δυνατό.
• Σε περίπτωση εμφάνισης συμπτωμάτων ασθένειας, πηγαίνετε το ζώο στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό.
• Συμβουλευτείτε έναν ειδικό εάν θέλετε να ταξιδέψετε με το κατοικίδιό σας.

Εκτός από την έρευνα, έχει επίσης αναπτυχθεί μια διαδικτυακή εφαρμογή, kids&pets, με στόχο την επίτευξη ασφαλούς συνύπαρξης μέσω της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης σχετικά με τη φροντίδα των κατοικίδιων ζώων και την πρόληψη των λοιμώξεων. Με διαδραστικό τρόπο, τα παιδιά θα μπορούν να συμβουλεύονται, να οργανώνουν και να προγραμματίζουν τη φροντίδα, να θέτουν ειδοποιήσεις και ειδοποιήσεις, να προγραμματίζουν εξετάσεις και να έχουν πρόσβαση σε τεκμηριωμένες πληροφορίες.