Η έρευνα έχει δείξει ότι τα πρωτεύοντα έχουν μία τάση να χρησιμοποιούν βότανα της φύσης με φαρμακευτικές ιδιότητες για να θεραπεύσουν τυχόν πληγές τους ή να αντιμετωπίσουν κάποια αδιαθεσία.

Πρόσφατα, οι ερευνητές παρατήρησαν έναν αρσενικό ουρακοτάγκο της Σουμάτρας να θεραπεύει μια ανοιχτή πληγή στο πρόσωπό του με τα φύλλα ενός φυτού, τα οποία προηγουμένως τα μάσησε, για να πάρει το υγρό που έβγαλαν και να το χρησιμοποιήσει. Το συγκεκριμένο φυτό, το οποίο είναι το Fibraurea tinctoria είναι γνωστό ότι έχει αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικές ιδιότητες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε άγρια ζώα να αυτοθεραπεύονται, όπως γράφει ο Guardian. Για παράδειγμα, οι ουρακοτάγκοι της Βόρνης έχει διαπιστωθεί ότι τρίβουν τα χέρια και τα πόδια τους με μασημένα φύλλα από ένα φυτό που χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο για τη θεραπεία των ερεθισμένων μυών, ενώ οι χιμπατζήδες έχουν καταγραφεί να μασούν φυτά που είναι γνωστά για την αντιμετώπιση λοιμώξεων από σκουλήκια και να χρησιμοποιούν έντομα για τη θεραπεία πληγών.

Πώς οι άνθρωποι θεράπευαν πληγές χιλιάδες χρόνια πριν

Παρ' όλα αυτά, η νέα ανακάλυψη αποτελεί την πρώτη φορά που ένα άγριο ζώο παρατηρείται να θεραπεύει ανοιχτές πληγές με μια ουσία που είναι γνωστό ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες.

«Στην περίπτωση των χιμπατζήδων που χρησιμοποιούν έντομα, δυστυχώς ποτέ δεν έχει διαπιστωθεί αν αυτά τα έντομα πράγματι προάγουν την επούλωση των πληγών. Ενώ στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο ουρακοτάγκος χρησιμοποίησε ένα φυτό, το οποίο είναι γνωστό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες», δήλωσε η Δρ Caroline Schuppli, ανώτερη συγγραφέας της έρευνας από το Max Planck Institute of Animal Behavior στη Γερμανία.

Η ομάδα λέει ότι τα ευρήματα ρίχνουν φως στους τρόπους θεραπείας πληγών από τους ανθρώπους κατά το παρελθόν, με τα πρώτα δείγματα να παραπέμπουν σε ένα ιατρικό χειρόγραφο που χρονολογείται από το 2200 π.Χ.

Γράφοντας στο περιοδικό Scientific Reports, η Schuppli και οι συνεργάτες της ανέφεραν ότι έκαναν την ανακάλυψη, ενώ εργάζονταν σε μια ερευνητική περιοχή ενός προστατευόμενου τροπικού δάσους στην Ινδονησία.

Να σημειωθεί ότι το φυτό που χρησιμοποίησε ο ουρακοτάγκος είναι ένα είδος λιάνας αμπέλου, το οποίο αναρριχάται.