Ο διαβήτης τύπου 2 επηρεάζει πάνω από 400 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, συμβάλλοντας σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο θανάτους ετησίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Nutrition & Diabetes, εξέτασε τη σύνδεση μεταξύ μιας διατροφής πλούσιας σε φλαβονοειδή και της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε έναν μεγάλο πληθυσμό στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η υιοθέτηση μιας διατροφής πλούσιας σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης είναι ήδη γνωστό ότι μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, τα λαχανικά είναι άφθονα σε διάφορες πολυφαινολικές ενώσεις που διαφέρουν ως προς τη βιοδιαθεσιμότητα και τη βιοδραστηριότητά τους.
Τι είναι τα φλαβονοειδή
Τα φλαβονοειδή, μια κατηγορία πολυφαινολικών ενώσεων, χωρίζονται σε έξι κύριες υποκατηγορίες: φλαβανόνες, φλαβόνες, φλαβανό-3-όλες, φλαβονόλες, ανθοκυανίνες και ισοφλαβόνες.
Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η υψηλότερη πρόσληψη φλαβονοειδών μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ευαισθησία στην ινσουλίνη και σε βελτιωμένο προφίλ λιπιδίων στο αίμα.
Εξετάζοντας τη συσχέτιση της πρόσληψης φλαβονοειδών και του κινδύνου διαβήτη τύπου 2
Στη νέα μελέτη συμμετείχαν πάνω από 100.000 άτομα από τη UK Biobank, ενώ συλλέχθηκαν δεδομένα μεταξύ των ετών 2006 και 2010.
Η πρόσληψη φλαβονοειδών των συμμετεχόντων αξιολογήθηκε μέσω δύο ή περισσότερων 24ωρων διατροφικών ερευνών, οι οποίες αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας τις βάσεις δεδομένων του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Δέκα τρόφιμα πλούσια σε φλαβονοειδή επιλέχθηκαν με βάση τη μέση ημερήσια κατανάλωση. Η βαθμολογία Flavodiet (FDS) υπολογίστηκε αθροίζοντας τις μερίδες αυτών των δέκα τροφίμων.
Πραγματοποιήθηκαν στατιστικές αναλύσεις για να αξιολογηθεί η σχέση μεταξύ της διατροφικής πρόσληψης φλαβονοειδών και της ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2.
Οι γυναίκες καταναλώνουν περισσότερες τροφές σε φλαβονοειδή
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η υψηλότερη κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φλαβονοειδή ήταν πιο συχνή μεταξύ των γυναικών που συμμετείχαν, των ηλικιωμένων ατόμων, εκείνων που ήταν σωματικά δραστήριοι και εκείνων με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο.
Η μέση ημερήσια πρόσληψη φλαβονοειδών ήταν 805,7 χιλιοστόγραμμα. Μεταξύ των υποκατηγοριών φλαβονοειδών, τα πολυμερή - συμπεριλαμβανομένων των προανθοκυανιδινών - και οι φλαβαν-3-όλες ήταν οι πιο σημαντικοί συνεισφέροντες, αντιπροσωπεύοντας το 67% και το 22% της συνολικής πρόσληψης, αντίστοιχα.
Το τσάι ήταν η κύρια πηγή για αυτές τις υποκατηγορίες. Οι φλαβόνες, που προέρχονται κυρίως από πιπεριές, συνέβαλαν το λιγότερο στη συνολική πρόσληψη φλαβονοειδών.
Κατά την ανάλυση της συσχέτισης μεταξύ της πρόσληψης φλαβονοειδών και του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, η μελέτη προσαρμόστηκε για τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και τα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής των συμμετεχόντων.
Διαπιστώθηκε ότι υψηλότερος δείκτης Flavodiet Score (FDS) - ισοδύναμος με την κατανάλωση έξι μερίδων τροφών πλούσιων σε φλαβονοειδή την ημέρα - συνδέθηκε με 28% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με χαμηλότερο FDS μιας μερίδας την ημέρα.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι κάθε επιπλέον ημερήσια μερίδα τροφών πλούσιων σε φλαβονοειδή μειώνει τον κίνδυνο διαβήτη κατά 6%, 4 μερίδες μαύρου ή πράσινου τσαγιού την ημέρα συνδέονταν με 21% χαμηλότερο κίνδυνο, 1 μερίδα μούρα την ημέρα σχετιζόταν με 15% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη και 1 μερίδα μήλων την ημέρα συσχετίστηκε με 12% χαμηλότερο κίνδυνο.
Τα φλαβονοειδή βοηθούν στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα
Η ανάλυση προσδιόρισε τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), τον αυξητικό παράγοντα 1 που μοιάζει με ινσουλίνη (IGF-1), την C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, την κυστατίνη C, τα ουρικά, τη γ-γλουταμυλ τρανσφεράση (GGT) και την αμινοτρανσφεράση της αλανίνης (ALT) ως πιθανούς μεσολαβητές.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι μια διατροφή πλούσια σε φλαβονοειδή επηρεάζει θετικά τη διαχείριση βάρους, το μεταβολισμό της γλυκόζης, τη φλεγμονή και τις λειτουργίες των νεφρών και του ήπατος, συμβάλλοντας στον μειωμένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.
Τα φλαβονοειδή, ειδικά οι ανθοκυανίνες, οι φλαβανόλες και οι φλαβονόλες, ενισχύουν την έκκριση και τη σηματοδότηση της ινσουλίνης και βελτιώνουν τη μεταφορά και το μεταβολισμό της γλυκόζης.
