Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης εστίασε στον εγκέφαλο πρώην παικτών του ράγκμπι. Αυτό που διαπίστωσε ήταν ότι όσοι έπαιξαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν μια εκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου. Οι ερευνητές λένε ότι εξίσου μπορεί να κινδυνεύουν και παίκτες άλλων αθλημάτων που δέχονται χτυπήματα στο κεφάλι.
Συνολικά 31 εγκέφαλοι, οι οποίοι έγιναν δωρεά με σκοπό την ιατρική έρευνα, αναλύθηκαν στο πλαίσιο της μελέτης. Από αυτούς, οι 21 είχαν στοιχεία για μια κατάσταση που συνδέεται με επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς στο κεφάλι και περιστατικά διάσεισης. Σχεδόν τα δύο τρίτα όσων προσβλήθηκαν από χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια έπαιξαν σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Οι ερευνητές λένε ότι θα πρέπει να δίνεται προσοχή στα χτυπήματα στο κεφάλι όχι μόνο στο ραγκμπι αλλά σε όλα τα αθλήματα.
Η χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια είναι μια πάθηση του εγκεφάλου, η οποία πιστεύεται ότι προκαλείται από επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς και χτυπήματα στο κεφάλι. Σιγά σιγά χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου και οδηγεί σε άνοια. Οι άνθρωποι που παίζουν τακτικά αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, η πυγμαχία ή το ράγκμπι έχουν περισσότερες πιθανότητες να την αναπτύξουν, όπως έχουν δείξει σχετικές μελέτες. Περισσότεροι από 300 πρώην παίκτες ποδοσφαίρου και ράγκμπι στο Ηνωμένο Βασίλειο κινούνται νομικά για εγκεφαλικές κακώσεις που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας τους.
Σύμφωνα με την μελέτη, με μέση καριέρα 18 ετών, το 68% των εγκεφάλων είχαν ίχνη χρόνιας τραυματικής εγκεφαλοπάθειας. Δεκατρείς από τους εγκεφάλους που αντιμετώπισαν αυτή την ιατρική κατάσταση ανήκαν σε παίκτες συλλόγων και όχι σε επαγγελματίες. Η μελέτη υπολόγισε ότι με κάθε επιπλέον χρόνο ράγκμπι που έπαιζε κάποιος, υπήρχε 14% αύξηση στον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιας τραυματικής εγκεφαλοπάθειας.
«Είναι το κούνημα, το στρίψιμο και η περιστροφή του κεφαλιού χιλιάδες φορές κατά τη διάρκεια δεκαετιών που είναι πιθανό να προκαλέσει βαθιά βλάβη στον εγκέφαλο», λέει ο καθηγητής Willie Stewart, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.
