Αν και η συσχέτιση είναι ασαφής, οι ερευνητές εικάζουν ότι οι χορτοφάγοι θα μπορούσαν να έχουν χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), ο οποίος θα μπορούσε να μειώσει την απορρόφηση από τις πτώσεις.

Οι συγγραφείς της μελέτης πρότειναν επίσης ότι ορισμένα άτομα που ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή μπορεί να έχουν έλλειψη πρωτεϊνών και άλλων βασικών θρεπτικών συστατικών, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αδύναμους μύες και οστά.

Ωστόσο, τα άτομα που ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή μπορούν να διασφαλίσουν ότι τρώνε μια ισορροπημένη, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά διατροφή για να μειώσουν τον κίνδυνο κατάγματος των οστών τους.

Το τι τρώνε οι άνθρωποι επηρεάζει πολλαπλές πτυχές της ευημερίας τους. Η μη κατανάλωση κρέατος είναι μια δημοφιλής διατροφική επιλογή και μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη για την υγεία. Ωστόσο, οι ερευνητές εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν τους πιθανούς κινδύνους που συνεπάγεται η τήρηση μιας χορτοφαγικής διατροφής.

Κατάγματα και διατροφή

Μια πρόσφατη μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο εξέτασε τον κίνδυνο για κατάγματα ισχίου μεταξύ των ανθρώπων που έτρωγαν κρέας, των ψαροφάγων και των χορτοφάγων.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες που ακολουθούσαν χορτοφαγική διατροφή διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο για κατάγματα ισχίου. Αυτό σχετιζόταν εν μέρει με τον χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος μεταξύ των συμμετεχόντων που ακολουθούσαν χορτοφαγική διατροφή.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο BMC Medicine.

Πώς τα διατροφικά πρότυπα αυξάνουν τον κίνδυνο κατάγματος του ισχίου

Αυτή η προοπτική μελέτη κοόρτης περιελάμβανε πάνω από 400.000 συμμετέχοντες. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη UK Biobank, η οποία περιλαμβάνει άτομα από την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία ηλικίας 40-69 ετών.

Οι ερευνητές εξέτασαν τον κίνδυνο για κατάγματα ισχίου, παρακολουθώντας τους συμμετέχοντες κατά μέσο όρο δώδεκαμισι χρόνια αργότερα. Απέκλεισαν τους συμμετέχοντες βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, όπως αν είχαν προηγούμενο κάταγμα ισχίου ή ιστορικό οστεοπόρωσης.

Με βάση τα ερωτηματολόγια συχνότητας κατανάλωσης τροφίμων, οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις βασικές ομάδες:

Τακτικοί κρεατοφάγοι: Αυτοί οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι έτρωγαν κρέας πέντε ή περισσότερες φορές την εβδομάδα.
Περιστασιακοί κρεατοφάγοι: Αυτοί οι συμμετέχοντες έτρωγαν κρέας λιγότερο από πέντε φορές την εβδομάδα.
Ψαροφάγοι: Αυτοί οι συμμετέχοντες έτρωγαν ψάρι αλλά κατά τα άλλα δεν έτρωγαν κρέας.
Χορτοφάγοι: Αυτοί οι συμμετέχοντες δεν έτρωγαν καθόλου κρέας. Ωστόσο, η ομάδα περιλάμβανε όσους έτρωγαν γαλακτοκομικά ή αυγά και όσους δεν έτρωγαν αυγά ή γαλακτοκομικά (χορτοφάγοι).

Οι ερευνητές συνυπολόγισαν πολλούς συγχυτικούς παράγοντες, όπως το φύλο των συμμετεχόντων, την εθνικότητα, την τακτική χρήση συμπληρωμάτων διατροφής, το επίπεδο δραστηριότητας, την κατάσταση καπνίσματος και την κατανάλωση αλκοόλ. Στη συνέχεια εξέτασαν τον σχετικό κίνδυνο για κατάγματα ισχίου μεταξύ αυτών των διαφορετικών ομάδων διατροφής.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα άτομα που ακολουθούσαν χορτοφαγική διατροφή διέτρεχαν 50% υψηλότερο κίνδυνο να υποστούν κάταγμα ισχίου σε σύγκριση με τις ομάδες των κρεατοφάγων και των πεσκαταριανών.

Γιατί οι χορτοφάγοι έχουν υψηλότερο κίνδυνο κατάγματος των οστών;

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι μέρος αυτού του αυξημένου κινδύνου μπορεί να εξηγείται από τον χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος των συμμετεχόντων που ακολουθούσαν χορτοφαγική διατροφή. Οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι ένας χαμηλότερος ΔΜΣ θα μπορούσε να σημαίνει κακή υγεία των μυών και των οστών ή μειωμένη απορρόφηση των δυνάμεων πρόσκρουσης κατά τη διάρκεια μιας πτώσης από την έλλειψη λίπους.

Αλλά οι περισσότεροι λόγοι για τη συσχέτιση κινδύνου ήταν ασαφείς. Οι συγγραφείς εικάζουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος κατάγματος ισχίου θα μπορούσε να σχετίζεται με τα χαμηλότερα επίπεδα πρωτεϊνών και άλλων βασικών θρεπτικών συστατικών μεταξύ των χορτοφάγων.

Η Dr. Emily Leeming, εγγεγραμμένη διαιτολόγος και επιστήμονας διατροφής, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, έδωσε τις εξηγήσεις της:

«Από άλλες μελέτες γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη ελαφρώς υψηλότερου ΔΜΣ προστατεύει από τον κίνδυνο καταγμάτων, οπότε αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί εν μέρει από διαφορές στην πυκνότητα της οστικής μάζας. Σε αυτή τη μελέτη, τα άτομα που έκαναν χορτοφαγική διατροφή είχαν, κατά μέσο όρο, χαμηλότερο ΔΜΣ από τις άλλες ομάδες διατροφής. Ωστόσο, όπως δείχνει η μελέτη, είναι πιθανό να παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες».

«Η ομάδα των χορτοφάγων είχε λιγότερες πιθανότητες να επιτύχει τις απαιτήσεις πρόσληψης πρωτεϊνών σε σχέση με τις άλλες ομάδες διατροφής, ενώ η επαρκής πρόσληψη πρωτεϊνών είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση και τη διατήρηση της οστικής μάζας. Αυτό μπορεί επίσης να επιδεινώνεται από την ανεπαρκή πρόσληψη άλλων θρεπτικών συστατικών που εμπλέκονται στην υγεία των οστών».

50% μεγαλύτερο κίνδυνο κατάγματος ισχίου είχαν οι χορτοφάγοι

Παρά τον υψηλότερο κίνδυνο κατάγματος ισχίου μεταξύ των χορτοφάγων, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν τη χορτοφαγική διατροφή. Ο James Webster, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, εξήγησε στους MNT:

«Διαπιστώσαμε ότι οι χορτοφάγοι διέτρεχαν 50% μεγαλύτερο κίνδυνο κατάγματος ισχίου από ό,τι οι τακτικοί κρεατοφάγοι, ανεξαρτήτως φύλου. Ο χαμηλότερος ΔΜΣ στους χορτοφάγους εξηγούσε ένα μέρος αυτής της διαφοράς κινδύνου... Είναι σημαντικό ότι ο 50% μεγαλύτερος κίνδυνος στους χορτοφάγους μεταφράζεται σε τρία περισσότερα κατάγματα ισχίου ανά 1.000 άτομα σε διάστημα 10 ετών».

«Τα οφέλη της χορτοφαγικής διατροφής για την υγεία, συμπεριλαμβανομένου του χαμηλότερου κινδύνου εμφάνισης καρκίνου και καρδιαγγειακών παθήσεων, μπορεί επομένως να υπερτερούν των όποιων αυξήσεων στον κίνδυνο κατάγματος του ισχίου. Επιπλέον, δεδομένου ότι δεν υπήρχε διαφορά στον κίνδυνο μεταξύ περιστασιακών και τακτικών κρεατοφάγων, η μείωση της πρόσληψης κρέατος από τη διατροφή δεν φαίνεται να επηρεάζει τον κίνδυνο κατάγματος του ισχίου».

Χρειάζονται περισσότερες μελέτες

Η μελέτη είχε ορισμένους περιορισμούς. Πρώτον, η μελέτη αυτή δεν μπορεί να αποδείξει ότι η τήρηση μιας χορτοφαγικής διατροφής προκαλεί κατάγματα ισχίου.

Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αξιολογήσουν ανεξάρτητα τους χορτοφάγους, οι οποίοι μπορεί να μην λαμβάνουν αρκετές πρωτεΐνες και ασβέστιο στη διατροφή τους. Μέσα σε κάθε ομάδα, υπάρχει επίσης η πιθανότητα διαφορετικής ποιότητας διατροφής, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει τον κίνδυνο για κατάγματα ισχίου.

Οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν κάτω από τον μέσο όρο ηλικίας των ατόμων με κατάγματα ισχίου, γεγονός που μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα.

Η ηλικία των συμμετεχόντων θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει το γιατί οι ερευνητές δεν παρατήρησαν αλλαγές στον κίνδυνο με βάση την ηλικία.

Οι ερευνητές δεν έκαναν διάκριση μεταξύ τραυματικών καταγμάτων ή καταγμάτων ευθραυστότητας του ισχίου, επειδή δεν υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία σχετικά με την αιτία των καταγμάτων του ισχίου. Είναι πιθανή η υπολειπόμενη σύγχυση, καθώς και το γεγονός ότι ορισμένα από τα δεδομένα των συμμετεχόντων να έχουν αλλάξει από την αρχική κατάσταση.

Τέλος, υπάρχουν περιορισμοί ως προς το πόσο τα αποτελέσματα μπορούν να γενικευτούν, επειδή οι συμμετέχοντες της UK Biobank είναι πιο υγιείς από τον γενικό πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου.

«Δεδομένου ότι αυτή η μελέτη ήταν μια μελέτη παρατήρησης, τα ευρήματά μας δεν μπορούν να δείξουν αιτιότητα. Χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί εάν η χορτοφαγική διατροφή προκαλεί αύξηση του κινδύνου κατάγματος του ισχίου και να προσδιοριστεί γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό. Οι πληροφορίες αυτές θα βοηθήσουν στην ενημέρωση για στρατηγικές μετριασμού του κινδύνου», σημείωσε περαιτέρω ο Webster.

Πώς οι χορτοφάγοι μπορούν να λάβουν όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά

Οι άνθρωποι που επιθυμούν να ακολουθήσουν μια χορτοφαγική διατροφή πρέπει να κατανοήσουν πώς να ενσωματώσουν βασικά θρεπτικά συστατικά και ποια θρεπτικά συστατικά είναι πιθανότερο να λείπουν από μια χορτοφαγική διατροφή. Μπορεί να χρειαστεί να βρουν εναλλακτικές φυτικές πηγές θρεπτικών συστατικών που είναι πιο συνηθισμένες στις ζωικές πηγές.

Για παράδειγμα, το ασβέστιο μπορεί να είναι πιο δύσκολο να το προσλάβουν οι χορτοφάγοι αν δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα. Υπάρχουν ορισμένα προϊόντα εμπλουτισμένα με ασβέστιο, όπως ορισμένα δημητριακά ή ο χυμός πορτοκαλιού. Φυτικές επιλογές όπως το μπρόκολο, τα αμύγδαλα ή τα λευκά φασόλια μπορούν επίσης να παρέχουν ασβέστιο.

Οι χορτοφαγικές δίαιτες μπορεί επίσης να έχουν έλλειψη βιταμίνης Β12. Οι χορτοφάγοι που επιτρέπουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορούν να βρουν γαλακτοκομικές πηγές βιταμίνης Β12, όπως το γάλα ή το τυρί. Οι αυστηροί χορτοφάγοι μπορεί να χρειαστεί να καταναλώνουν εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως η διατροφική μαγιά για να καλύψουν τις απαιτήσεις τους σε βιταμίνη Β12.

«Οι χορτοφάγοι μπορούν να μιλήσουν με το γιατρό τους ή τον εγγεγραμμένο διαιτολόγο τους για να διασφαλίσουν ότι τρώνε μια ισορροπημένη διατροφή και καλύπτουν τις απαιτήσεις τους σε θρεπτικά συστατικά. Έχοντας μια ποικίλη διατροφή με άφθονη φυτική πρωτεΐνη, όπως φασόλια, όσπρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους, καθώς και διατροφικές ή συμπληρωματικές πηγές σιδήρου, Β12 και βιταμίνης D μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της βέλτιστης πρόσληψης τροφής και για την υγεία των οστών».