Νέα έρευνα δείχνει ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αντίστασης στην ινσουλίνη θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν στη θεραπεία νευροεκφυλιστικών διαταραχών όπως η νόσος του Πάρκινσον.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι η σεμαγλουτίδη, μια ένωση που βρίσκεται σε φάρμακα όπως το Ozempic, και μια παρόμοια ένωση που ονομάζεται DA5-CH μείωσε τη χρόνια φλεγμονή στον εγκέφαλο και προστατεύει τα εγκεφαλικά κύτταρα σε ζωικά μοντέλα της νόσου.
Η σεμαγλουτίδη είναι ένας αγωνιστής του υποδοχέα πεπτιδίου-1 (GLP-1) που μοιάζει με γλυκαγόνο, που σημαίνει ότι μιμείται τη δράση της ορμόνης GLP-1 στο σώμα. Ενεργοποιώντας τους υποδοχείς GLP-1, η σεμαγλουτίδη βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, προάγει την έκκριση ινσουλίνης, μειώνει την όρεξη και ενισχύει την απώλεια βάρους.
Αρκετές μελέτες έχουν βρει μια σχέση μεταξύ του διαβήτη και του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον.
Η νέα μελέτη είχε στόχο να διερευνήσει τις πιθανές νευροπροστατευτικές επιδράσεις της σεμαγλουτίδης και του DA5-CH στη νόσο του Πάρκινσον.
Η νόσος του Πάρκινσον, είναι μια χρόνια νευροεκφυλιστική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την απώλεια νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο και οι ερευνητές ήθελαν να προσδιορίσουν εάν αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν να προστατεύσουν από την απώλεια αυτών των νευρώνων σε ένα μοντέλο αρουραίου.
Τα φάρμακα που αρχικά σχεδιάστηκαν για τη θεραπεία του διαβήτη έχουν δείξει καλά προστατευτικά αποτελέσματα σε πολλά διαφορετικά ζωικά μοντέλα ασθενειών του κεντρικού νευρικού συστήματος, σύμφωνα με ειδικούς.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο αρουραίου της νόσου του Πάρκινσον που προκαλείται από μια νευροτοξίνη που ονομάζεται 6-OHDA. Αυτό το μοντέλο ανακεφαλαιώνει πολλά παθολογικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου των ντοπαμινεργικών νευρώνων.
Για να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα των φαρμάκων, οι ερευνητές μέτρησαν διάφορες παραμέτρους. Εξέτασαν την κινητική συμπεριφορά των αρουραίων αξιολογώντας πόσο καλά κινούνταν και αν βελτιώθηκε η συμπεριφορά τους στον κύκλο. Εξέτασαν επίσης τα επίπεδα ντοπαμίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που μειώνεται στη νόσο του Πάρκινσον, στον εγκέφαλο των αρουραίων.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο η σεμαγλουτίδη όσο και το DA5-CH βελτίωσαν την κινητική συμπεριφορά, προστάτευσαν τους νευρώνες, αύξησαν τα επίπεδα ντοπαμίνης, μείωσαν τη φλεγμονή και μείωσαν τα επίπεδα επιβλαβών μορφών άλφα-συνουκλεΐνης.
Αυτό υποδηλώνει ότι τα φάρμακα θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι αποτελεσματικές θεραπείες για τη νόσο του Πάρκινσον.
Οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι για τις δυνατότητες αυτών των φαρμάκων, ειδικά του DA5-CH, το οποίο βρέθηκε ότι είναι πιο αποτελεσματικό από τη σεμαγλουτίδη στη μελέτη. Πιστεύουν ότι αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν να επιβραδύνουν ή να σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον.
Οι ερευνητές τονίζουν επίσης την ανάγκη για περισσότερη ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτές τις πιθανές θεραπείες, καθώς πολλοί επιστήμονες εξακολουθούν να επικεντρώνονται σε μια πρωτεΐνη που ονομάζεται άλφα-συνουκλεΐνη, η οποία σχηματίζει μη φυσιολογικές συστάδες ή συσσωματώματα που ονομάζονται σώματα Lewy.
Ωστόσο, κλινικές μελέτες που διερευνούν θεραπείες που στοχεύουν ειδικά την άλφα-συνουκλεΐνη δεν έχουν ακόμη δείξει σημαντικές βελτιώσεις σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον.
