Ο συγγραφέας Ambrose Bierce έγραψε στο Λεξικό του Διαβόλου ότι ο ηλεκτρισμός είναι «η δύναμη που προκαλεί όλα τα φυσικά φαινόμενα που δεν είναι γνωστό ότι προκαλούνται από κάτι άλλο». Ο Bierce δεν είχε άδικο στον ορισμό του για το φορτίο που δίνει το έναυσμα για την αλληλεπίδραση μεταξύ των σωμάτων που το κατέχουν. Ως εκ τούτου, οι σπίθες μερικές φορές πετούν -μεταφορικά μιλώντας- μεταξύ δύο ανθρώπων.

Όπως αναφέρει η El País oι άνθρωποι δεν είναι απαλλαγμένοι από αυτό το ηλεκτρικό φορτίο- επηρεάζονται συνεχώς από τον ηλεκτρισμό που υπάρχει μεταξύ της ατμόσφαιρας και της γης. Τον απορροφούν και τον αποβάλλουν, δημιουργώντας έτσι ένα συνεχές πηγαινέλα ηλεκτρονίων βασικό για τη λειτουργία των διαφόρων βιολογικών διεργασιών. Τα νευρικά μας ερεθίσματα εξαρτώνται από υποατομικά ηλεκτρικά σωματίδια που ταξιδεύουν μέσω των νευρώνων και διατρέχουν κάθε κύτταρο.

Αυτό μπορεί να το κάνει να ακούγεται σαν οι άνθρωποι να είναι ρομπότ των οποίων οι κινήσεις οφείλονται στη δύναμη ενός κλειστού κυκλώματος. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, διότι ο βιοηλεκτρισμός μας προέρχεται από την κυτταρική ευαισθησία του σώματός μας και αυτή η ευαισθησία είναι η βάση του μυϊκού μας ελέγχου καθώς και του καρδιακού μας ρυθμού. Αντί για έναν πολύπλοκο μηχανικό μηχανισμό, μιλάμε για μια οργανική διαδικασία που μεταδίδει τα ερεθίσματά της μέσω ενός βιοηλεκτρικού δικτύου, γνωστού επιστημονικά ως ηλεκτρόδιο.

Αυτά και άλλα πράγματα αναλύονται από την επιστημονική συγγραφέα Sally Adee στο βιβλίο της We Are Electric. Το βιβλίο προκαλεί το ερώτημα αν αυτό το ηλεκτρόνιο είναι το κλειδί για τη θεραπεία ανίατων μέχρι τώρα ασθενειών. Η Sally Adee προτείνει την παρέμβαση στη βιοηλεκτρική διαδικασία του σώματος, αλλά για να αλληλεπιδράσουμε με τη δική μας βιοηλεκτρική διαδικασία, πρέπει πρώτα να εξοικειωθούμε με αυτήν και να κατανοήσουμε το πλήρες κύκλωμα που διατηρεί τα κύτταρά μας σε επικοινωνία.

Αυτά τα πράγματα έρχονται επίσης στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε τα απομνημονεύματα του Αργεντινού συγγραφέα Martín Caparrós, τα οποία ξεκινούν με την εξήγηση του πώς κατέληξε σε αναπηρικό καροτσάκι «με μια ανόητη πτώση με ποδήλατο» στο Παρίσι, τον Αύγουστο του 2021. Η πτώση προκάλεσε τον αποκοιμισμό του μεγάλου δακτύλου του δεξιού του ποδιού. Στη συνέχεια τα πόδια του άρχισαν να υποχωρούν. Εκεί ήταν που ήρθαν οι ειδικοί γιατροί.

«Ήταν ένα ύπουλο και ποικίλο ταξίδι: οι στιγμές απαισιοδοξίας του πάντα μειώνονταν από διάφορες μορφές ελπίδας, από νέες ιδέες για αιτίες που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν, από προσδοκίες για μια λύση», γράφει. Στο τέλος, μια παρακέντηση του βολβοραχιδικού υγρού του αποκάλυψε ότι είχε ALS.

Η έρευνα διεξάγεται σχετικά, εφαρμόζοντας ηλεκτρομαγνητικά σήματα στα νευρικά κύτταρα, όταν αυτά φθείρονται ή πεθαίνουν και δεν μπορούν πλέον να στέλνουν μηνύματα στους μυς, μετατρέποντας έτσι τον πόνο σε κάτι χρόνιο. Σε μια μελέτη του 2021, διαπιστώθηκαν «στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις στις μέγιστες και μέσες βαθμολογίες πόνου» όταν εφαρμόστηκαν ηλεκτρομαγνητικά σήματα σε άτομα που έπασχαν από μια ασθένεια που φαίνεται να είναι έργο του διαβόλου.