Μόλις τέσσερις μήνες πέρασαν από την τοποθέτηση του Άδωνι Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας και αυτός ο χρόνος ήταν αρκετός για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ. Ο υπουργός Υγείας με τρεις καίριες ρυθμίσεις αποσάθρωσε ολοκληρωτικά τον δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος υγείας και έκανε αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι πιο «σκληροί» προκάτοχοί του.
Τα απογευματινά χειρουργεία, η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών ΕΣΥ και η είσοδος ιδιωτών στα δημόσια νοσοκομεία δημιουργούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Η συνθήκη που δημιουργείται αφορά ένα ΕΣΥ στα πρότυπα της ιδιωτικής υγείας, που σημαίνει πως όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα θα έχει και τις αντίστοιχες υπηρεσίες υγείας. Η ανάλυση της κάθε μίας περίπτωσης είναι διαφωτιστική.
Στην αναμονή για ένα χειρουργείο, εκτός...
Αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 102.000 ασθενείς βρίσκονται σε λίστα αναμονής για ένα χειρουργείο. Μάλιστα περίπου το 1/3 περιμένει για περισσότερο από έναν χρόνο. Σύμφωνα με τη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων, ο πολίτης που θα έχει το ποσό που ορίζει ο κυβερνητικός τιμοκατάλογος (φτάνει μέχρι και τα 2.000 ευρώ) θα μπορεί να παρακάμψει τη λίστα και να χειρουργηθεί. Όποιος δεν έχει θα πρέπει να περιμένει, με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγεία του.
Ωστόσο, ήδη έχουν προκύψει διάφορα ζητήματα. Πολλές επεμβάσεις παραπέμπονται σε απογευματινές, αναγκάζοντας τους ασθενείς να πληρώσουν, παρότι στην πραγματικότητα είναι έκτακτα περιστατικά. Δηλαδή, ορισμένες διοικήσεις «παγιδεύουν» τους ασθενείς, με πρόσχημα το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν. Αυτό γίνεται γιατί οι γιατροί που συμμετέχουν στα απογευματινά χειρουργεία πληρώνονται επιπλέον για αυτό το έργο. Επίσης, έχουμε ήδη δει περιπτώσεις απογευματινών χειρουργείων με ασθενείς που δεν είναι σε λίστα αναμονής. Μάλιστα, ο Άδωνις Γεωργιάδης σε δηλώσεις του δεν έχει βρει κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Έτσι όμως, ακυρώνεται το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης που έλεγε ότι τα απογευματινά χειρουργεία θα χαλαρώσουν τις αναμονές για τα πρωινά. Τελικά, είναι πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση το μόνο που ήθελε με τα απογευματινά χειρουργεία είναι να δημιουργήσει εντός του ΕΣΥ έναν μηχανισμό πληρωμής και οι ασθενείς να γίνουν πελάτες στο δημόσιο σύστημα.
Ασθενής πελάτης
Οι ασθενείς όμως γίνονται πελάτες και με τις άλλες δύο ρυθμίσεις. Η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών ΕΣΥ ανοίγει διάπλατα τον δρόμο έτσι ώστε οι ασθενείς να πάνε στον ιδιωτικό τομέα. Οι ασυνείδητοι γιατροί θα πιέσουν τους ασθενείς να τους επισκεφθούν στην ιδιωτική εργασία και όχι στο δημόσιο νοσοκομείο, καθώς αυτό θα είναι πιο επικερδές. Ένας ασθενής που εμπιστεύεται επιστημονικά τον γιατρό και δεν θέλει ή φοβάται να μπει στη διαδικασία να βρει καινούριο, θα αναγκαστεί να ακολουθήσει. Για αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητα να φταίει ο γιατρός φυσικά. Μπορεί να του ασκείται πιέσεις από όποια ιδιωτική εταιρεία ή ακόμα και -το πιο απλό- να βρίσκεται και αυτός σε μία κατάσταση ανάγκης, αφού οι μισθοί στο ΕΣΥ δεν είναι και οι καλύτεροι. Αντιστρόφως αντίστοιχη θα είναι η κατάσταση και με την είσοδο των ιδιωτών στο ΕΣΥ. Οι ιδιώτες θα χαίρουν τον εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ θα βρίσκονται κατευθείαν στην πηγή του κέρδους, αφού πλέον θα πηγαίνουν αυτοί νόμιμα στα δημόσια νοσοκομεία και δεν χρειάζεται να πηγαίνουν οι ασθενείς σε αυτούς. Ένα ΕΣΥ που οι γιατροί τρέχουν και δεν φτάνουν λόγω υποστελέχωσης μοιάζει με χρυσορυχείο για τους ιδιώτες, αφού θα πατάνε στην ανάγκη του πολίτη και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους απεγνωσμένους ασθενείς.
Ζοφερό μέλλον
Η παραπάνω εκτίμηση είναι ξεκάθαρη. Ωστόσο προκύπτει ένα ερώτημα: τι θα κάνουν όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα; Μάλλον τα νέα δεν είναι πολύ καλά...
Αυτοί οι ασθενείς θα περιμένουν για το χειρουργείο τους, θα αναμένουν για ώρες στα επείγοντα για να τους εξυπηρετήσει ένας εξουθενωμένος γιατρός, θα νοσηλευτούν σε ράντζο και δεν θα έχουν τις υπηρεσίες υγείας που τους αρμόζει. Όταν πρόκειται για την υγεία μας, ο καθένας κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει λύσεις. Σε αυτή την ανάγκη πατάει η κυβέρνηση έτσι ώστε στο τέλος να υπάρχει κέρδος για αυτούς που τα συμφέροντα υπηρετεί: των μεγάλων κλινικαρχών και γενικότερα του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Ο μεγάλος χαμένος; Ο ασθενής. Είτε πληρώνει, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχει βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για μία υποτίθεται δημόσια υπηρεσία. Είτε δεν πληρώνει, γιατί αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες στην υγεία του.
