Όσο η κυβέρνηση δεν επιλύει ουσιαστικά τα προβλήματα του ΕΣΥ, τόσο αυτά δεν εμφανίζονται ξανά και θα προβληματίζουν ασθενείς και υγειονομικούς. Δύο τέτοιες περιπτώσεις φέρνει στο φως της δημοσιότητας η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ).
Συγκεκριμένα, η ΕΙΝΑΠ επισημαίνει την έλλειψη αναισθησιολόγων στα δύο μεγαλύτερα Νοσοκομεία Παίδων της χώρας «με αποκλειστική ευθύνη αυτή της κυβέρνησης, που ενώ έχει πλήρη επίγνωση του προβλήματος από τριετίας τουλάχιστον, δεν έχει προκηρύξει τον αναγκαίο αριθμό θέσεων», όπως σημειώνεται. Μάλιστα, υπογραμμίζεται πως από τον Ιανουάριο έχει προκύψει σοβαρό θέμα στο Αγλαΐα Κυριακού, όπου καθυστερούν απαράδεκτα οι διαδικασίες επιλογής μετά την προκήρυξη θέσεων που έχει γίνει, ενώ υπάρχουν υποψήφιοι. Στο μεταξύ, οι εναπομείναντες εργαζόμενοι υφίστανται σοβαρές πιέσεις είτε για να υπερεφημερεύουν, πράγμα επικίνδυνο για τους ίδιους/ες αλλά και για τους ασθενείς, είτε τα κενά «καλύπτονται» με αναγκαστικές μετακινήσεις από άλλα νοσοκομεία και τη συνακόλουθη δυσλειτουργία σε αυτά.
Παράλληλα, σημαντικό πρόβλημα έχει προκύψει για άλλη μια φορά στο τμήμα νεότερων απεικονιστικών μεθόδων του νοσοκομείου Νίκαιας. Λόγω της υποστελέχωσης, το τμήμα του μαγνητικού τομογράφου λειτουργεί με έναν μόνο γιατρό, με αποτέλεσμα την παύση της λειτουργία και τη δημιουργία προβλήματος τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία ασθενών, κάθε φορά που ο συγκεκριμένος γιατρός έχει άδεια. Είναι γνωστό ότι σε συγκεκριμένα περιστατικά και παθήσεις η μαγνητική τομογραφία είναι αναντικατάστατη.
Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις δεν έγιναν γνωστές τώρα. Αμφότερες είδαν το φως της δημοσιότητας πριν από αρκετούς μήνες. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν έκανε κάτι για να λύσει τα θέματα που προέκυψαν. Αντιθέτως, όλο αυτό το διάστημα η προτεραιότητά της ήταν η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, όπως και τελικά νομοθέτησε. Όσο η κυβέρνηση δεν ιεραρχεί ψηλά τα ζητήματα στο ΕΣΥ, τόσο αυτά θα εμφανίζονται ξανά και ξανά. Στην περίπτωση του ΕΣΥ όπως φαίνεται, η επανάληψη δεν είναι «η μητέρα της μαθήσεως», αφού το υπουργείο Υγείας δεν δείχνει να συγκινείται με τις συγκεκριμένες καταστάσεις. Μάλλον όλο αυτό που ζουν ασθενείς και εργαζόμενοι μοιάζει περισσότερο με τη... μέρα της μαρμότας.
