Καθώς μεγαλώνουμε, το σώμα μας αλλάζει τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, ενώ σιγά - σιγά έρχονται και οι αλλαγές στον ύπνο. Παράλληλα, όπως και σε άλλες πτυχές όπως της σωματικής και ψυχικής μας υγείας, ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται λιγότερο καθώς γερνάμε.

«Μαζί μας γερνάει και ο εγκέφαλος μας» αναφέρει ο Δρ Sairam Parthasarathy, διευθυντής του Κέντρου για τον Ύπνο και τις Κιρκαδικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και για παράδειγμα το ηλιοβασίλεμα, το φως του ήλιου, τα γεύματα, οι κοινωνικές συναναστροφές και η σωματική δραστηριότητα, αρχίζουν να χάνουν το στίγμα τους στο χρόνο. Όλα αυτά είναι όσα ονομάζουμε «δότες χρόνου» ή αλλιώς, δίνουν χρόνο στον εγκέφαλο και με άλλα λόγια, βοηθούν τον εγκέφαλο να αντιληφθεί πού βρίσκεται, στον 24ωρο κιρκάδιο κύκλο.

Έτσι, για ένα νεότερο άτομο, η ώρα του δείπνου, μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλο να καταλάβει ότι η ώρα του ύπνου είναι σε λίγες ώρες, ενώ για κάποιον μεγαλύτερο, αυτή η σύνδεση εξασθενεί με τον χρόνο.

Επί της ουσίας τα νεύρα που υποτίθεται ότι δίνουν στον εγκέφαλο χρονικά σημάδια, έχουν υποστεί τον ίδιο βαθμό εκφυλισμού με τον εγκέφαλο.

Αυτή η αδυναμία αίσθησης των χρονικών ενδείξεων είναι μέρος του λόγου, για τον οποίο οι ηλικιωμένοι τείνουν να κουράζονται πριν από τα παιδιά ή τα εγγόνια τους. Και, ως αποτέλεσμα, ξυπνούν πλήρως ξεκούραστοι και νωρίτερα από τους νεότερους.

Είναι ενδιαφέρον, ότι ένας από τους λόγους φαίνεται να είναι ότι οι αλλαγές στην όραση που έρχονται με την ηλικία, μειώνουν την ένταση του βαθμού διέγερσης φωτός που λαμβάνει ο εγκέφαλός μας, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο στο να «ρυθμίσουμε» το κιρκάδιο ρολόι μας και να το κρατάμε «αναμμένο».

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, για άτομα με καταρράκτη, μια κοινή οφθαλμική πάθηση που επηρεάζει περισσότερο από το 50% των Αμερικανών ηλικίας 80 ετών και άνω, σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.
Ο καταρράκτης προκαλεί θολή όραση, διπλή όραση και γενικά προβλήματα όρασης.