Ο διαβήτης και η απώλεια δοντιών, επιδεινώνουν σημαντικά την άνοια και μάλιστα καθιστούν εμφανώς ταχύτερη τη γνωστική έκπτωση στους ηλικιωμένους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε σε ειδικό τεύχος του Journal of Dental Research που επικεντρώνεται στη γήρανση και τη στοματική υγεία.
Τα ευρήματα αυτά, μας υπογραμμίζουν τη σημασία της οδοντιατρικής περίθαλψης και της διαχείρισης του διαβήτη για ηλικιωμένους, δήλωσε ο Bei Wu, αντιπρύτανης έρευνας στο NYU Rory Meyers College of Nursing.
Ο διαβήτης είναι ένας γνωστός παράγοντας κινδύνου για την άνοια. Πολλά από τα χαρακτηριστικά του διαβήτη -υψηλό σάκχαρο στο αίμα, αντίσταση στην ινσουλίνη, φλεγμονή και σχετικές καρδιακές παθήσεις- πιστεύεται ότι συμβάλλουν σε καταστροφικές αλλαγές στον εγκέφαλο.
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών έχει αποκαλύψει μια παρόμοια σχέση μεταξύ της κακής στοματικής υγείας, ιδιαίτερα της νόσου των ούλων και της απώλειας δοντιών, της γνωστικής εξασθένησης και της άνοιας.
Όπως ο διαβήτης, η φλεγμονή παίζει βασικό ρόλο στην ασθένεια των ούλων και αυτές οι φλεγμονώδεις διεργασίες μπορεί να συμβάλλουν στη «γνωστική εξασθένηση». Επιπλέον, τα επώδυνα ούλα και τα δόντια που λείπουν μπορεί να δυσκολέψουν τη μάσηση, οδηγώντας σε αλλαγές στη διατροφή που μπορεί να οδηγήσουν σε διατροφική ανεπάρκεια. Η διατροφική ανεπάρκεια, η οποία μπορεί επίσης να επιδεινωθεί από τη μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη και την ευαισθησία στην ινσουλίνη στον διαβήτη, είναι ένας άλλος παράγοντας κινδύνου για την άνοια.
«Η κακή στοματική υγεία, ο διαβήτης και η γνωστική έκπτωση είναι όλα συνδεδεμένα και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πώς μπορεί να επηρεάσουν και να επιδεινώσουν το ένα το άλλο», είπε ο Wu.
Ενώ τόσο ο διαβήτης όσο και τα δόντια που λείπουν αποτελούν παράγοντες κινδύνου για άνοια, ελάχιστη έρευνα έχει επικεντρωθεί στις επιπτώσεις και των δύο παθήσεων κατά την πορεία της γνωστικής έκπτωσης. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό, η Wu και οι συνεργάτες της στράφηκαν στη Μελέτη Υγείας και Συνταξιοδότησης του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, αναλύοντας δεδομένα 12 ετών (2006-2018) από τη διαχρονική μελέτη, προκειμένου να παρατηρήσουν γνωστικές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου.
Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν 9.948 ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που ομαδοποιήθηκαν κατά ηλικία (65 έως 74, 75 έως 84 και 85 και άνω) στην ανάλυσή τους. Η μελέτη για την υγεία και τη συνταξιοδότηση περιελάμβανε μετρήσεις της μνήμης και της γνωστικής λειτουργίας, που αξιολογούνται κάθε δύο χρόνια, μαζί με ερωτήσεις σχετικά με την απώλεια δοντιών, τον διαβήτη και άλλους παράγοντες υγείας και δημογραφικούς παράγοντες. Σε αυτή την ανάλυση, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους που είχαν χάσει όλα τα δόντια τους.
Διαπίστωσαν ότι οι ηλικιωμένοι ηλικίας 65 έως 84 ετών με διαβήτη και πλήρη απώλεια δοντιών είχαν χειρότερη γνωστική λειτουργία από τους συνομηλίκους τους χωρίς καμία πάθηση. Η σχέση μεταξύ του διαβήτη, της απώλειας δοντιών και της γνωστικής έκπτωσης ήταν ασαφής για τους 85 ετών και άνω, κάτι που μπορεί να εξηγηθεί από το ότι αυτή η ομάδα είχε γενικά μεγαλύτερη γνωστική εξασθένηση.
Για τους ηλικιωμένους τόσο με κακή στοματική υγεία όσο και με διαβήτη, οι ερευνητές υπογραμμίζουν τη σημασία των τακτικών επισκέψεων στον οδοντίατρο, της τήρησης της θεραπείας του διαβήτη και της αυτοεξυπηρέτησης για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και των γνωστικών ελέγχων στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
