Ένας στους πέντε ενήλικες παγκοσμίως έχει λοίμωξη από έρπη των γεννητικών οργάνων, όπως ανακοίνωσε χθες ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Ποια είναι όμως τα συμπτώματα και η θεραπεία.

Συμπτώματα και επιπτώσεις

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι λοιμώξεις αυτές δεν προκαλούν έντονα συμπτώματα. Ωστόσο, για ορισμένα άτομα, μπορεί να εμφανιστούν επώδυνες πληγές και φουσκάλες στα γεννητικά όργανα, οι οποίες επανεμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής τους, προκαλώντας δυσφορία και συχνές επισκέψεις σε γιατρούς.

Ειδικότερα, τα συμπτώματα είναι:

πόνος ή αίσθημα κνησμού,

εμφάνιση φυσαλίδων στο δέρμα έλκη, τα οποία δημιουργούνται όταν σπάζουν οι φουσκάλες

Συχνά υπάρχουν γενικά συμπτώματα, όπως:

-πυρετός, πονοκέφαλος και μυϊκοί πόνοι

-οίδημα στους βουβωνικούς αδένες ορισμένες φορές πόνος κατά την ούρηση στις γυναίκες.

-στις γυναίκες, οι πληγές μπορεί να εμφανιστούν στο αιδοίο, τον κόλπο και τον τράχηλο.

-στους άντρες, στο πέος, το όσχεο και τους μηρούς.

-και στα δύο φύλα, στους γλουτούς, τον πρωκτό και το στόμα.

Στην πρωτολοίμωξη, δηλαδή στο πρώτο επεισόδιο έρπητα, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα και διαρκούν 2-3 εβδομάδες. Οι υποτροπές είναι πιο ήπιας μορφής και τα συμπτώματα διαρκούν λίγες μόνο μέρες.

Πρόληψη και θεραπεία

Η ανάγκη για καλύτερες προληπτικές επιλογές και αποτελεσματικότερες θεραπείες είναι επείγουσα. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τον έρπητα, υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα που μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

Ωστόσο, ο έρπης μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως ο νεογνικός έρπης, μια σπάνια αλλά επικίνδυνη πάθηση που συμβαίνει όταν η μητέρα μεταδώσει τον ιό στο μωρό κατά τον τοκετό.

Ειδικότερα, ο ιός του έρπητα δεν μπορεί να θεραπευτεί, αλλά μόνο να κατασταλεί με την κατάλληλη αγωγή.

Τα αντιικά φάρμακα βοηθούν:

-στη γρηγορότερη επούλωση των εξανθημάτων

-στη μείωση της έντασης και διάρκειας των συμπτωμάτων

-στη μείωση των υποτροπών σε αριθμό

-στη μείωση των πιθανοτήτων μετάδοσης του ιού.

Ωστόσο σε άτομα με πολύ συχνές υποτροπές ακολουθείται κατασταλτική θεραπεία με αντιικά φάρμακα για μεγάλο χρονικό διάστημα (6-12 μήνες). Σε άτομα με σπάνιες υποτροπές δίνεται αγωγή μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.