Η αναπνοή της μύριζε αλκοόλ. Ζαλιζόταν, αποπροσανατολισμένη και αδύναμη, σε σημείο που μια μέρα λιποθύμησε και χτύπησε το κεφάλι της στον πάγκο της κουζίνας ενώ ετοίμαζε φαγητό για τα μικρά παιδιά της.

Ωστόσο, ούτε μια σταγόνα αλκοόλ δεν είχε περάσει από τα χείλη της, γεγονός που η 50χρονη γυναίκα από το Τορόντο και ο σύζυγός της έλεγαν στους γιατρούς επί δύο χρόνια πριν την πιστέψουν πραγματικά.

«Επισκεπτόταν τον οικογενειακό της γιατρό ξανά και ξανά και πήγε στα επείγοντα επτά φορές μέσα σε δύο χρόνια», λέει η δρ Rahel Zewude, ειδική σε θέματα λοιμώξεων στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα της γυναίκας μπορούσαν να κυμαίνονται από 30 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο έως 62 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο- κάτω από 2 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο είναι φυσιολογικά, δήλωσε η Zewude.

Τα επίπεδα αλκοόλ έως και 62 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο είναι εξαιρετικά υψηλά και θα μπορούσαν να θεωρηθούν δυνητικά επικίνδυνα, ακόμη και θανατηφόρα, δήλωσε η Μπάρμπαρα Κορντέλ, πρόεδρος μιας ομάδας υπεράσπισης με την ονομασία Auto-Brewery Syndrome Information and Research, η οποία παρέχει εκπαίδευση στους ασθενείς και διεξάγει έρευνα σχετικά με την ασυνήθιστη αυτή κατάσταση.

Αν και κανένας γνωστός της δεν είχε επίπεδα αλκοόλ που να φτάνουν σε αυτό το επίπεδο, πολλοί άνθρωποι μπορούν να λειτουργήσουν με επίπεδα αλκοόλ στο αίμα τόσο υψηλά όσο 30 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο ή 40 χιλιοστόλιτρα ανά λίτρο, δήλωσε η Cordell σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.

«Γνωρίζω πάνω από 300 άτομα που έχουν διαγνωστεί με ABS και έχουμε πάνω από 800 ασθενείς και φροντιστές στην ιδιωτική μας ομάδα υποστήριξης στο Facebook», δήλωσε η Cordell, η οποία δεν εμπλέκεται στη νέα υπόθεση.

«Μέρος του μυστηρίου αυτού του συνδρόμου είναι πώς αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να έχουν αυτά τα εξαιρετικά υψηλά επίπεδα και να εξακολουθούν να περπατούν και να μιλούν».

Όλοι οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών αμφισβήτησαν τις συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ της γυναίκας από το Τορόντο, η οποία εξετάστηκε από τρεις διαφορετικούς ψυχιάτρους του νοσοκομείου, οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν πληρούσε τα κριτήρια για τη διάγνωση διαταραχής χρήσης αλκοόλ.

«Είπε στους γιατρούς ότι η θρησκεία της δεν της επέτρεπε να πίνει και ο σύζυγός της επιβεβαίωσε ότι δεν έπινε», εξηγεί η Zewude, ο οποίος περιέθαλψε τη γυναίκα και ήταν συν-συγγραφέας μιας έκθεσης για την ανώνυμη υπόθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο Canadian Medical Association Journal.

«Αλλά μόλις στην έβδομη επίσκεψη ένας γιατρός των επειγόντων περιστατικών είπε τελικά: “Νομίζω ότι αυτό ακούγεται σαν σύνδρομο εντερικής ζύμωσης” και την παρέπεμψε σε ειδικό», δήλωσε η Zewude.

Ο Δρ Fahad Malik, γαστρεντερολόγος στο United Heath Services στο Binghamton της Νέας Υόρκης, ο οποίος έχει σήμερα 30 ασθενείς με τη διαταραχή, δήλωσε σε ηλεκτρονικό μήνυμα ότι η αντιμετώπιση με δυσπιστία και χλευασμό είναι συνηθισμένη για τους ασθενείς. Δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.

«Πριν από τη διάγνωση, οι περισσότεροι ασθενείς θεωρούνταν “πότες της ντουλάπας” ή συμπεριφορικά διαταραγμένοι», λέει ο Malik, ο οποίος είναι επίσης αναπληρωτής κλινικός καθηγητής στο State University of New York Upstate Medical College.

Εξαιρετικά σπάνια και συχνά μη αναγνωρισμένα

Το σύνδρομο ζύμωσης του εντέρου είναι μια εξαιρετικά σπάνια κατάσταση κατά την οποία βακτήρια και μύκητες στο γαστρεντερικό σωλήνα μετατρέπουν υδατάνθρακες από καθημερινές τροφές σε αιθανόλη. Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση εμφανίστηκε το 1946 στην Αφρική, όταν το στομάχι ενός 5χρονου αγοριού έπαθε ρήξη χωρίς γνωστό λόγο. Η αυτοψία αποκάλυψε ότι η κοιλιά του ήταν γεμάτη με ένα «αφρώδες» υγρό που μύριζε αλκοόλ.

Σύμφωνα με μια ιατρική ανασκόπηση του Απριλίου 2021, 20 διαγνωσμένες περιπτώσεις συνδρόμου εντερικής ζύμωσης έχουν αναφερθεί στην αγγλική ιατρική βιβλιογραφία από το 1974. Άλλες αναφορές συμπτωμάτων αυτού του συνδρόμου έχουν εμφανιστεί στην Ιαπωνία, όπου η κατάσταση είναι γνωστή ως meitei-sho, ή «σύνδρομο αυτόματης δηλητηρίασης από αλκοόλ».

Το σύνδρομο ζύμωσης του εντέρου εμφανίζεται όταν ορισμένα είδη βακτηρίων και μυκήτων υπερπληθαίνουν το μικροβίωμα του εντέρου ενός ατόμου, μετατρέποντας ουσιαστικά τον γαστρεντερικό σωλήνα σε συσκευή απόσταξης.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διαδικασία λαμβάνει χώρα στο λεπτό έντερο και είναι πολύ διαφορετική από τη φυσιολογική εντερική ζύμωση στο παχύ έντερο που τροφοδοτεί το σώμα μας.

Αν και διάφορα παθογόνα μπορεί να συμβάλλουν, οι περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε υπερανάπτυξη δύο ειδών μυκήτων: Saccharomyces και Candida. Η Candida ζει στο σώμα και στο στόμα, τον πεπτικό σωλήνα και τον κόλπο και συχνά αναλαμβάνει την εξουσία όταν τα πιο ωφέλιμα βακτήρια σκοτώνονται από έναν ή δύο γύρους αντιβιοτικών.

Μια έκθεση του Ιουλίου 2013 κατέγραψε την περίπτωση ενός 61χρονου άνδρα που είχε συχνές κρίσεις ανεξήγητης μέθης για χρόνια πριν διαγνωστεί με εντερική υπεραφθονία Saccharomyces cerevisiae, της ίδιας μαγιάς που χρησιμοποιείται για την παρασκευή μπύρας.

Πολλοί άνθρωποι με αυτό το σύνδρομο μπορούν να λειτουργήσουν με μια τεράστια ποσότητα μεταβολικά παραγόμενου αλκοόλ στο σώμα τους και μερικές φορές το συνειδητοποιούν μόνο όταν έχουν προβλήματα με το νόμο.

Ένας άνδρας στη Βόρεια Καρολίνα, ηλικίας 40 ετών, συνελήφθη για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Αρνήθηκε ότι είχε πιει παρά το γεγονός ότι είχε BAC 0,2%, που ισοδυναμεί με κατανάλωση 10 ποτών ανά ώρα και περίπου 2,5 φορές το νόμιμο όριο.

«Δεν είναι τόσο σπάνιο όσο νομίζουμε, (απλά) διαγιγνώσκεται σπάνια», δήλωσε ο Cordell. «Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί να περπατούν και να αισθάνονται ζαλισμένοι και απλά να νομίζουν ότι είναι κουρασμένοι, ενώ θα μπορούσαν να έχουν ζυμώσει αλκοόλ».

Μια «μεταβολική καταιγίδα»

Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου για το σύνδρομο ζύμωσης του εντέρου. Ο διαβήτης και η ηπατική νόσος μπορεί να παίξουν ρόλο, όπως και γαστρεντερικές παθήσεις όπως η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου και το σύνδρομο βραχέος εντέρου, στο οποίο το λεπτό έντερο έχει υποστεί βλάβη ή έχει μειωθεί, εξηγεί ο Zewude. Μπορεί να υπάρχει ακόμη και γενετική προδιάθεση που σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο μεταβολίζει το αλκοόλ.

«Όμως όλοι αυτοί οι παράγοντες πρέπει να συμπέσουν την κατάλληλη στιγμή», λέει. «Χρειάζονται πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου που αλληλεπιδρούν και δημιουργούν μια μεταβολική καταιγίδα για να εμφανιστεί αυτό το σύνδρομο σε ένα άτομο».

Στην περίπτωση της ασθενούς του Zewude, αυτή η μεταβολική καταιγίδα ξεκίνησε γύρω στα 40, όταν άρχισε να έχει ταυτόχρονες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, κάθε μία από τις οποίες αντιμετωπίστηκε με έναν γύρο αντιβιοτικών. Τα ωφέλιμα βακτήρια στο εντερικό της σύστημα άρχισαν να εξαφανίζονται, επιτρέποντας στους μύκητες που παραμονεύουν να αναλάβουν την εξουσία.

Τόσο πολύ η μαγιά χρειάζεται καύσιμα, τα οποία παίρνει από τους διατροφικούς υδατάνθρακες. Μέχρι τα 48 του χρόνια, το σώμα του μετέτρεπε σχεδόν όλους τους υδατάνθρακες σε αλκοόλ.

«Αν δεν έτρωγα πολλούς υδατάνθρακες, τα συμπτώματα δεν ήταν τόσο σοβαρά», εξηγεί η Zewude. «Αλλά αν έτρωγε ένα κομμάτι κέικ ή άλλη τροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, το επίπεδο αλκοόλ ανέβαινε γρήγορα. Αυτές ήταν οι στιγμές που μπορούσε να ετοιμάζει φαγητό για τα παιδιά της και να αποκοιμηθεί».

Σύμφωνα με την Zewude, η θεραπεία του αυτοφλεγμονώδους συνδρόμου αρχίζει με μια σειρά μυκητοκτόνων που συνταγογραφούνται αφού με βιοψία ή κολονοσκόπηση εντοπιστούν τα συγκεκριμένα παθογόνα που αποίκισαν το έντερο. Η έναρξη με ένα μυκητοκτόνο ευρέος φάσματος μπορεί να είναι αντιπαραγωγική.

«Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι ένα σημαντικό μέρος του συνδρόμου, επειδή ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι το έχουν αυτό είναι λόγω της συχνής χρήσης αντιβιοτικών που διαταράσσει το έντερό τους», είπε. «Πρέπει να ξεκινήσετε από τα μικρά και στη συνέχεια, αν ο ασθενής γίνει ανθεκτικός σε αυτό το μυκητοκτόνο, να δοκιμάσετε άλλα».

Εκτός από την εξόντωση του μύκητα, οι ασθενείς θα πρέπει να ακολουθούν μια εξαιρετικά περιορισμένη δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες. «Το καλύτερο θα ήταν να μείνουν χωρίς υδατάνθρακες, αλλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο», λέει η Zewude. Τα προβιοτικά μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των ωφέλιμων βακτηρίων.

Σήμερα, η γυναίκα δεν παίρνει πλέον αντιμυκητιασικά φάρμακα, αλλά εξακολουθεί να ακολουθεί μια δίαιτα πολύ χαμηλών υδατανθράκων μετά από μια υποτροπή. Καθώς η εμπειρία του καθενός είναι διαφορετική, είναι σημαντικό οι ασθενείς να παραμένουν σε συνεχή επαφή με τους γιατρούς τους για τη διαχείριση της νόσου τους, εξηγεί η Zewude.

«Σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα έχει έναν πολύ υποστηρικτικό σύζυγο, ο οποίος με κάλεσε αμέσως όταν άρχισε να μυρίζει ξανά αλκοόλ στην αναπνοή του», δήλωσε η Zewude. «Για όποιον αντιμετωπίζει αυτό το σύνδρομο, είναι σημαντικό ο σύζυγος, ο φίλος, ο συγκάτοικος ή οτιδήποτε άλλο, να γνωρίζει τα σημάδια και τα συμπτώματα και να επικοινωνεί με τους γιατρούς ή να πηγαίνει το άτομο στο τμήμα επειγόντων περιστατικών όταν συμβαίνει αυτό».