Κουνούπια, κάντε στην άκρη. Υπάρχει ένα άλλο αιμοβόρο παράσιτο από το οποίο οι Αμερικανοί θα πρέπει να προστατευτούν, επειδή μπορεί να μεταδώσει ασθένειες: η μύγα της άμμου.

Οι μύγες της άμμου, γνωστές και ως μύγες της άμμου ή μύγες της άμμου, είναι μικροσκοπικές, μαυριδερού χρώματος μύγες, περίπου το ένα τέταρτο του μεγέθους ενός κουνουπιού, που ζουν σε ζεστές, υγρές, αγροτικές και δασώδεις περιοχές, σύμφωνα με το CNN.

Σε άλλα μέρη του κόσμου είναι γνωστό ότι μεταδίδουν ένα παράσιτο (μονοκύτταρο οργανισμό) που προκαλεί μια μολυσματική ασθένεια που ονομάζεται λεϊσμανίαση. Είναι πιο δραστήρια τη νύχτα και είναι τόσο μικροσκοπικά που μπορούν να χωθούν μέσα από τα κανονικά δίχτυα σκηνών ή τις σήτες παραθύρων.

«Μερικές φορές δεν καταλαβαίνεις καν ότι σε έχουν δαγκώσει», λέει η δρ Mary Kamb, ιατρική επιδημιολόγος στα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) στην Ατλάντα, ένα από τα λίγα εργαστήρια στη χώρα μας που μπορούν να διακρίνουν ποιο είδος παρασίτου της λεϊσμανίας έχει μολύνει ένα άτομο.

Ο Kamb και οι συνάδελφοί του στο CDC λένε ότι έχουν πλέον ανιχνεύσει λεϊσμανίαση σε αρκετά δείγματα ιστών από ασθενείς που δηλώνουν ότι δεν έχουν ταξιδέψει εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Πραγματοποίησαν γενετική ανάλυση αυτών των δειγμάτων και τα συγκέντρωσαν σε μια νέα μελέτη που παρουσιάστηκε σήμερα στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Τροπικής Ιατρικής και Υγιεινής.

Όλοι αυτοί οι ασθενείς είχαν δερματικές λοιμώξεις από λεϊσμανίαση, οι οποίες ξεκινούν με ένα μικρό εξόγκωμα που εξελίσσεται σε ελκώδεις πληγές ημέρες ή εβδομάδες μετά το τσίμπημα της αμμώδους μύγας.

«Οι άνθρωποι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί και να μην αναπτύσσουν τίποτα, αλλά όταν έχουν συμπτώματα, αναπτύσσουν δερματικά έλκη και μερικές φορές ξεκινούν ως ένα μικρό σπυρί με κρατήρα», εξηγεί ο Kamb. Αυτά τα έλκη συνήθως ξεσπούν κοντά στο σημείο ενός πρόσφατου δαγκώματος. Το παράσιτο αχρηστεύει τα νεύρα στο δέρμα, οπότε τα έλκη συνήθως δεν είναι επώδυνα, αλλά τείνουν να δημιουργούν ουλές και μπορεί να παραμορφώσουν, ειδικά αν εμφανιστούν στο πρόσωπο.

Η λεϊσμανίαση μπορεί επίσης να μολύνει εσωτερικά όργανα όπως το ήπαρ, ο σπλήνας και ο μυελός των οστών. Αυτός ο πιο σοβαρός τύπος λεϊσμανίασης, που ονομάζεται σπλαχνική λεϊσμανίαση, δεν θεωρείται ότι μεταδίδεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι άνθρωποι μπορεί να εκτεθούν όταν ταξιδεύουν σε τροπικές χώρες. Είναι θανατηφόρος εάν δεν αντιμετωπιστεί.

Τα περισσότερα δείγματα δέρματος στη μελέτη του CDC προήλθαν από το Τέξας, το οποίο είναι επί του παρόντος η μόνη πολιτεία των ΗΠΑ που απαιτεί από τους γιατρούς να αναφέρουν τα κρούσματα λεϊσμανίασης. Μια πρόσφατη ανασκόπηση της έρευνας που δημοσιεύθηκε το 2021 σημειώνει ότι τοπικά αποκτημένα κρούσματα της λοίμωξης έχουν επίσης αναφερθεί στη νοτιοανατολική Οκλαχόμα.

Σύμφωνα με τον Luiz Oliveira, επιστήμονα στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), ο οποίος έχει μελετήσει τη μετάδοση της λεϊσμανίασης από αμμώδεις μύγες, αλλά δεν συμμετείχε στην τρέχουσα έρευνα, περίπου μισή ντουζίνα κρούσματα δερματικών λοιμώξεων από λεϊσμανίαση αναφέρονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ σε άτομα που δεν έχουν ταξιδέψει. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ότι η νόσος ενδημεί στις ΗΠΑ, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι και γιατροί δεν την γνωρίζουν.