Οι νέοι χειρουργοί «εκπαιδεύονται» χωρίς να μπαίνουν στα χειρουργεία, ενώ χειρουργούνται μόνο οι ασθενείς που κινδυνεύει η ζωή τους, όπως καταγγέλλουν οι ειδικευόμενοι του χειρουργικού τομέα στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου. Με ανακοίνωσή τους, λίγες ημέρες μετά την απόφαση του τομέα να αναστείλει τα τακτικά χειρουργεία, λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων, οι ειδικευόμενοι γιατροί κάνουν λόγο για «ώρα μηδέν», υποστηρίζοντας ότι το νοσοκομείο καταρρέει, και ζητούν την στελέχωσή του.

Πέντε αναισθησιολόγοι

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν: «Το Βενιζέλειο σήμερα λειτουργεί με πέντε μόλις αναισθησιολόγους. Οι συνεχείς παραιτήσεις, οι συνταξιοδοτήσεις, η αδυναμία αντικατάστασης τους και η έλλειψη κινήτρων προσέλκυσης νέων αναισθησιολόγων, οδηγεί το 7ο σε επισκεψιμότητα ασθενών Νοσοκομείο της χώρας να φτάνει στο σημείο να αναγκαστεί να διακόψει τα τακτικά του χειρουργεία. Το Βενιζέλειο, που εξυπηρετούσε μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού της Κρήτης τα προηγούμενα χρόνια, φτάνει στο σημείο να μπορεί να χειρουργήσει μετά βίας τα επείγοντα περιστατικά. Δεν μπορείς πλέον να χειρουργηθείς στο Βενιζέλειο εκτός αν κινδυνεύει η ζωή σου. Είναι απαράδεκτο ο ιδιωτικός τομέας να αποτελεί πλέον μονόδρομο για τους ασθενείς».

Η κατάσταση αυτή, όπως περιγράφεται, επηρεάζει άμεσα και τους ειδικευόμενους χειρουργούς που, κατά τους ίδιους, «εκπαιδεύονται» πλέον «χωρίς να μπαίνουν στα χειρουργεία!». Όπως σημειώνουν: «Κλινικές που δίνουν πλήρη ειδικότητα βγάζουν ανεκπαίδευτους και ανεπαρκείς τους αυριανούς χειρουργούς που θα στελεχώσουν τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά νοσοκομεία. Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στα πρόθυρα παραίτησης καθώς η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη. Οι υπεύθυνοι για αυτή την κατάντια μοιάζει να έρχονται να διαχειριστούν το πρόβλημα και όχι να το λύσουν. Το Βενιζέλειο καταρρέει. Ώρα μηδέν».

Οι ειδικευόμενοι του χειρουργικού τομέα ζητούν την επαρκή στελέχωση του νοσοκομείου ώστε να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς λειτουργίας αι να παρέχει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη στους πολίτες.

Η αναφορά στο ΕΣΥ

Οι ειδικευόμενοι κάνουν, επίσης, γενικότερη αναφορά στο ΕΣΥ, το οποίο, όπως σημειώνουν: «βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση που υπήρξε ποτέ. Δεκάδες χιλιάδες κενά σε οργανικές θέσεις ιατρονοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, συνεχόμενες παραιτήσεις συναδέλφων λόγω των συνθηκών εργασίας, διπλοβάρδιες, υπερεφημέρευση χωρίς ρεπό και άδειες, εξουθένωση του προσωπικού και παράλληλα αύξηση της πιθανότητας ιατρικού λάθους θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών, ελλείψεις υλικοτεχνικού εξοπλισμού, ράντζα στους διαδρόμους, πολύωρες αναμονές στο Τ.Ε.Π… συνθέτουν την σημερινή εικόνα των δημόσιων νοσοκομείων. Προκειμένου να καλυφθούν τα μεγάλα κενά σε ανθρώπινο δυναμικό οδηγούμαστε σε «εντέλλεσθε» μετακινήσεων προσωπικού (αποδυναμώνοντας τμήματα που ήδη «αιμορραγούν»)».

Παράλληλα, στέκονται και στην κατάσταση που επικρατεί στα περιφερειακά νοσοκομεία, τα οποία, όπως υπογραμμίζουν, «έχουν φτάσει σε οριακό σημείο λειτουργίας και απειλούνται πλέον με λουκέτα εάν όχι με υποβάθμιση σε κέντρα υγείας, ενώ νοσούν ακόμα και οι κεντρικές δομές υγείας». Κάνουν, τέλος, λόγο για πλήρη διάλυση του ήδη υποβαθμισμένου δημοσίου συστήματος υγείας και απαξίωση των εργαζομένων σε αυτό.