Το δράμα των πλημμυροπαθών της Θεσσαλίας συνεχίζεται, με τους ειδικούς να «κρούουν» τον κώδωνα για την πιθανότητα να υπάρξει έξαρση λεπτοσπείρωσης.

Ο καθηγητής Αθανάσιος Τσακρής μίλησε στον ΑΝΤ1 για το σύμπτωμα της νόσου στα μάτια, το οποίο «μαρτυρά» ότι κάποιος πιθανόν να νοσεί.

'Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή του ο κ. Τσακρής:

«Για τους θανάτους από λεπτοσπείρωση στην Κέρκυρα και για τα περιστατικά της νόσου στη Θεσσαλία μίλησα απόψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το μικρόβιο της λεπτόσπειρας έχει την ικανότητα να επιβιώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο περιβάλλον, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, όπως συμβαίνει στις πλημμυρισμένες περιοχές του θεσσαλικού κάμπου.

Δηλαδή υγρασία, λάσπη, φερτά υλικά και θερμοκρασίες από 20 έως 35οC. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της λεπτοσπείρωσης, εκτός από τα γενικά (πυρετός, ρίγος, μυαλγία), είναι η έντονη ερυθρότητα στο εσωτερικό του ματιού. Τα μέτρα ατομικής προστασίας (γαλότσες, γάντια) όπως και τα μέτρα υγιεινής (πλύσιμο χεριών και λαχανικών) παίζουν μεγάλο ρόλο στην πρόληψη. Επίσης, αν έχουμε πυρετό ενημερώνουμε άμεσα το γιατρό μας, ιδιαίτερα αν έχουμε έρθει σε επαφή με μολυσμένο νερό, οργανικά υλικά ή χώμα».

Πρόληψη και θεραπεία της Λεπτοσπείρωσης

Για την πρόληψη της ασθένειας, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιείται ειδικός εξοπλισμός προστασίας προκειμένου να αποφευχθεί η επαφή με ζώα που πιθανώς έχουν προσβληθεί, συστήνεται πλύσιμο μετά από επαφή και μείωση του πληθυσμού τρωκτικών σε περιοχές όπου ζουν και εργάζονται άνθρωποι. Η αντιβίωση δοξυκυκλίνη, όταν χρησιμοποιείται για προληπτικούς λόγους σε ταξιδιώτες προκειμένου να αποφευχθούν μολύνσεις, έχει αμφίβολα αποτελέσματα.

Υπάρχουν εμβόλια ζώων για ορισμένους τύπους λεπτόσπειρας, τα οποία μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μετάδοσης σε ανθρώπους. Σε περίπτωση μόλυνσης, ακολουθείται θεραπεία με αντιβιοτικά όπως δοξυκυκλίνη, πενικιλίνη ή κεφτριαξόνη.

Η νόσος του Weil και το σύνδρομο πνευμονικής αιμορραγίας έχουν ποσοστά θνησιμότητας μεγαλύτερα από 10% και 50% αντίστοιχα, ακόμα και με θεραπευτική αγωγή.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;

• Απασχολούμενοι στην ύπαιθρο.
• Εργαζόμενοι σε κτηνοτροφικές μονάδες, σφαγεία.
• Εργαζόμενοι στην αποκομιδή σκουπιδιών.
• Εργαζόμενοι στις αποχετεύσεις.
• Άτομα που ασχολούνται με κολύμβηση σε ποτάμια, λίμνες και με υπαίθριες ψυχαγωγικές δραστηριότητες.

Έγκαιρη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας σε περίπτωση εμφάνισης:

• Πυρετού
• Ρίγους
• Μυαλγίας
• Αδυναμίας - καταβολής
• Αναφορά για τυχόν επαφή με τρωκτικά ή υπαίθριες δραστηριότητες μέχρι και 1 μήνα πριν την εμφάνιση των παραπάνω συμπτωμάτων.