Ήταν 26 του περασμένου Απριλίου όταν η αδυναμία διακομιδής μιας 28χρονης εγκύου από το νοσοκομείο της Κέρκυρας είχε τραγική κατάληξη. Το βρέφος της γεννήθηκε νεκρό.
Παρά τον αγώνα δρόμου που έκαναν οι γιατροί και οι νοσηλευτές του νοσοκομείου, για να σώσουν μητέρα και βρέφος, επί δυόμιση ώρες αναζητούσαν πτητικό μέσο για την μεταφορά της καθώς είχε ακατάσχετη αιμορραγία. Τότε το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας, το ΕΚΑΒ, δηλαδή και η Διοίκησή του, απαντούσε μέσω πηγών ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο εναέριο μέσο. Το θέμα - ίσως και λόγω προεκλογικής περιόδου- χάθηκε στα αζήτητα.
Την περασμένη Κυριακή ακόμη ένα περιστατικό χτύπησε καμπανάκι, που αποτυπώνει τα τεράστια προβλήματα στον χώρο της Υγείας, ιδιαίτερα στην Επείγουσα Προνοσοκομειακή Βοήθεια αλλά και στην απουσία σχεδίου για την συγκεκριμένη Υπηρεσία, από τους αρμόδιους. Στην Κω μια γυναίκα πέθανε σε καρότσα αγροτικού καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμο ασθενοφόρο για να την μεταφέρει στο νοσοκομείο. Εν έτη 2023 μεταφορά σε καρότσα αγροτικού. Χθες συνέβη άλλο ένα τραγικό περιστατικό, ο θάνατος της 19χρονης εγκύου από τη Νέα Μάκρη, τον οποίο οι συγγενείς της άτυχης κοπέλας αποδίδουν σε καθυστέρηση του ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ.
Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο των καθυστερήσεων στο ΕΚΑΒ. Εδώ και χρόνια είναι καθημερινό φαινόμενο και αυτό γιατί επιχειρούν μόλις περί τα 60 ασθενοφόρα (40 μέρα/20 νύχτα) το 24ωρο ενώ θα έπρεπε να κινούνται τα διπλάσια τουλάχιστον. Από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει μεγαλύτερο αριθμό συμπολιτών, καθώς οι τρείς, τέσσερις και πέντε ώρες αργοπορίας, εντός Αθήνας είναι γνωστή σε όλα τα κλιμάκια της υγειονομικής πυραμίδας. Η έλλειψη προσωπικού και η μη διαθεσιμότητα οχημάτων, έχει ονοματεπώνυμο. Υπουργείο Υγείας και Διοίκηση ΕΚΑΒ.
Είναι μάλιστα απορίας άξιο ότι σε κανένα από τα περιστατικά που προαναφέρθηκαν η Διοίκηση του ΕΚΑΒ δεν έκανε κάποια επίσημη δήλωση ή ενημέρωση σε σχέση με τα γεγονότα. Θα ήταν χρήσιμο να μάθει ο πολίτης αν υπάρχουν έγγραφα -από τα προηγούμενα χρόνια προερχόμενα από τη Διοίκηση και αποδέκτη το Υπουργείο- τα οποία να κάνουν λόγο για τις ελλείψεις, αλλά και για τα αιτήματα για προσλήψεις προσωπικού, απόκτηση στόλου αυτοκινήτων και όλα εκείνα για τα οποία είναι υπεύθυνη η ηγεσία του ΕΚΑΒ.
Το ΕΚΑΒ αν και φορέας κρίσιμος για το πιο πολύτιμο αγαθό, τη ζωή αφέθηκε στη μοίρα του και η συνδικαλιστική διαχείριση σκέπασε τα σοβαρά προβλήματα οργάνωσης, διοίκησης και σχεδιασμού, που αγγίζουν τις κρίσιμες πτυχές της Υγείας. Δεν αρκούν οι καλοί γιατροί του, ούτε οι δραστήριοι συνδικαλιστές του για την κάλυψη των επικίνδυνων ελλείψεων σε έμψυχο - καλά εκπαιδευμένο - προσωπικό, αλλά και στον απαραίτητο στόλο εξοπλισμένων ασθενοφόρων.
Το ΕΚΑΒ, εκ του αποτελέσματος, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και μια εισαγγελική έρευνα σε βάθος στα καταγραφικά του Κέντρου Επιχειρήσεων ίσως θα αποκάλυπτε και ακόμη περισσότερα ζητήματα, ενώ η εξαφανισμένη διοίκηση και η σιωπή της δεν περιποιεί τιμή, όταν προκύπτουν γεγονότα τόσο δυσάρεστα και με αυτή τη συχνότητα. Θα επανέλθουμε...
