Οι επιστήμονες προχώρησαν περαιτέρω στη μελέτη των επιπτώσεων της μοναξιάς στην υγεία. Πιο συγκεκριμένα, ανίχνευσαν έναν μηχανισμό ο οποίος φαίνεται να επηρεάζει ορισμένες πρωτεΐνες που σχετίζονται με διάφορες σοβαρές ασθένειες, ακόμη και με πρόωρο θάνατο.
Η καθηγήτρια Barbara Sahakian, από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και μία από τους συγγραφείς της μελέτης ανέφερε σε δηλώσεις της ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει χαρακτηρίσει την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά ως μείζον πρόβλημα στον κόσμο.
«Νομίζω ότι το μήνυμα είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν ότι η μοναξιά μπορεί να έχει επιπτώσεις τόσο στην ψυχική όσο και στην σωματική τους υγεία, και ότι πρέπει να παραμείνουν συνδεδεμένοι με άλλους ανθρώπους», τόνισε χαρακτηριστικά.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από περισσότερους από 42.000 συμμετέχοντες του UK Biobank project για να διερευνήσουν εάν το 9,3% που ανέφερε κοινωνική απομόνωση και το 6,4% που ανέφερε μοναξιά είχαν διαφορετικά επίπεδα πρωτεϊνών στο αίμα τους σε σύγκριση με τους υπόλοιπους.
Οι πρωτεϊνες που συνδέονται με τη μοναξιά
Αφού έλαβαν υπόψιν παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, το επίπεδο εκπαίδευσης, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, οι ερευνητές βρήκαν 175 πρωτεΐνες που σχετίζονται με την κοινωνική απομόνωση και 26 πρωτεΐνες που σχετίζονται με την μοναξιά - που ανέφεραν ότι βιώνουν οι συμμετέχοντες - πολλές από τις οποίες αλληλεπικαλύπτονται.
Οι περισσότερες από τις πρωτεΐνες βρέθηκαν σε υψηλότερα επίπεδα σε άτομα που είχαν αναφέρει κοινωνική απομόνωση ή μοναξιά και εμπλέκονται στη φλεγμονή, τις αντιικές αποκρίσεις και το ανοσοποιητικό σύστημα.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα παρακολουθώντας την υγεία των συμμετεχόντων σε μια μέση περίοδο 14 ετών. «Βρήκαμε ότι περίπου το 90% αυτών των πρωτεϊνών συνδέονται με τον κίνδυνο θνησιμότητας», δήλωσε ο Δρ Chun Shen, πρώτος συγγραφέας της έρευνας, από το Πανεπιστήμιο Fudan στην Κίνα.
Επιπλέον, περίπου το 50% των πρωτεϊνών συνδέθηκε με καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτη τύπου 2 και εγκεφαλικό επεισόδιο. Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια προσέγγιση γνωστή ως Μεντελική τυχαιοποίηση για να εξετάσουν εάν τα άτομα με γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με τη μοναξιά ή την κοινωνική απομόνωση είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλότερα επίπεδα των πρωτεϊνών ενδιαφέροντος.
Εξέτασαν επίσης εάν τα άτομα με γενετικές παραλλαγές που σήμαιναν ότι είχαν υψηλότερα επίπεδα αυτών των πρωτεϊνών ήταν πιο πιθανό να είναι κοινωνικά απομονωμένα ή μοναχικά. Υποθέτοντας ότι αυτές οι παραλλαγές κατανέμονται τυχαία σε ολόκληρο τον πληθυσμό, η προσέγγιση μπορεί να ρίξει φως στο εάν τα επίπεδα των πρωτεϊνών αποτελούν οδηγό ή αποτέλεσμα κοινωνικής απομόνωσης ή μοναξιάς.
Οι ερευνητές βρήκαν ότι καμία από τις πρωτεΐνες δεν φαίνεται να προκαλεί κοινωνική απομόνωση ή μοναξιά. Ωστόσο, η μοναξιά επηρέασε τα επίπεδα πέντε πρωτεϊνών. «Βρήκαμε ότι και οι πέντε αυτές πρωτεΐνες σχετίζονται με πολυάριθμους δείκτες φλεγμονής και μεταβολικούς δείκτες», είπε ο Shen. Μεταξύ άλλων ευρημάτων, αυτές οι πέντε πρωτεΐνες εξήγησαν εν μέρει τη σχέση μεταξύ μοναξιάς και καρδιαγγειακής νόσου, εγκεφαλικού και θνησιμότητας, με τέσσερις από τις πέντε να σχετίζονται με τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε συναισθηματικές και κοινωνικές διαδικασίες και την αντίληψη του εγκεφάλου για την κατάσταση του σώματος.
Ο Shen είπε ότι αν και τα αποτελέσματα δεν ήταν μεγάλης κλίμακας, ήταν σημαντικά, σημειώνοντας ότι τα επίπεδα μιας από τις πρωτεΐνες, γνωστής ως ADM, θα μπορούσαν να εξηγήσουν, κατά μέσο όρο, περίπου το 7,5% της συσχέτισης μεταξύ μοναξιάς και κινδύνου τεσσάρων ασθενειών και θνησιμότητας.
