Το αυτί του κολυμβητή, ή η εξωτερική ωτίτιδα, είναι συχνή σε παιδιά που περνούν πολύ χρόνο στο νερό. Το νερό μπορεί να καθίσει στο κανάλι του αυτιού και να οδηγήσει σε ερεθισμό και μόλυνση του έξω ακουστικού πόρου.

Τι μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του αυτιού του κολυμβητή;

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν τρόποι που βοηθούν στην πρόληψη των λοιμώξεων του εξωτερικού αυτιού. Τα παιδιά μπορούν:

• Να φορούν σκουφάκι κολύμβησης ή αφαιρούμενες ωτοασπίδες όταν κολυμπούν για να κρατούν στεγνούς τους ακουστικούς πόρους
• Να χρησιμοποιούν ένα πιστολάκι μαλλιών σε χαμηλή, δροσερή ρύθμιση, για να στεγνώσουν τα αυτιά τους
• Να γυρνούν το κεφάλι τους από τη μία πλευρά στην άλλη αφού βραχούν για να αφήσουν το νερό να στραγγίσει και να χρησιμοποιήσουν μια πετσέτα για να στεγνώσουν τα αυτιά τους.

Διαφορετικά, μιλήστε με το γιατρό σας σχετικά με τη χρήση ωτικών σταγόνων στο τέλος της κολύμβησης. Αυτά βοηθούν στο στέγνωμα του νερού στα αυτιά και στην πρόληψη της μόλυνσης. Αυτές οι σταγόνες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε παιδιά με σωλήνες αυτιού ή ρήξη τυμπάνου.

Σύμφωνα με τους ειδικούς τα παιδιά δεν πρέπει να καθαρίζουν τα αυτιά τους με βαμβακερές μπατονέτες ή να βάζουν άλλα αντικείμενα μέσα τους. Αυτά μπορεί να χαράξουν το δέρμα και να αφήσουν βακτήρια ή μύκητες να εισχωρήσουν. Το κερί αυτιών είναι πραγματικά καλό και μπορεί να προστατεύσει από την εξωτερική ωτίτιδα.

Οι γιατροί μπορούν να θεραπεύσουν το αυτί του κολυμβητή με αντιβιοτικές σταγόνες και τα παιδιά πρέπει να μένουν έξω από την πισίνα ή το νερό της θάλασσας όσο αναρρώνουν. Φροντίστε να χρησιμοποιούν τα αντιβιοτικά για όσο διάστημα σας έχει αναφέρει ο γιατρός, ακόμα και αν αισθανθούν καλύτερα πολύ νωρίτερα. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να σκοτώσετε τα επιβλαβή μικρόβια.

Ποια είναι τα πιο συχνά συμπτώματα εξωτερικής ωτίτιδας;

Στα παιδιά, τα πιο συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στο αυτί, ειδικά όταν είναι ξαπλωμένα, πυρετό 38 ˚C ή υψηλότερο, έντονο πονοκέφαλο, δυσκολία στην ακοή, απώλεια ισορροπίας, εκροή υγρού από των έξω ακουστικό πόρο (ωτόρροια), προβλήματα στον ύπνο, καθώς και ευερεθιστότητα.

Στους ενήλικες, τα συμπτώματα είναι από ήπια μέχρι πιο έντονα: ανάμεσα τους πόνος, αίσθημα κνησμού, αίσθημα βάρους, πυρετός, ερεθισμός και ευαισθησία της περιοχής, απόφραξη του πόρου, βαρηκοΐα και διόγκωση των λεμφαδένων του τραχήλου. Η μη έγκαιρη και σωστή αντιμετώπισή της μπορεί να προκαλέσει περιχονδρίτιδα του ωτός, μια κατάσταση που απαιτεί αρκετές φορές νοσηλεία και ενδοφλέβια αγωγή.

Η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει με τον προσεκτικό και επιμελή καθαρισμό του έξω ακουστικού πόρου και με τη χορήγηση τοπικής και συστηματικής αγωγής με αντιβίωση και στεροειδή, σημειώνουν οι ειδικοί.

Ποια είναι η θεραπεία της εξωτερικής ωτίτιδας;

Με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, ξεκινάμε με τη χορήγηση αναλγητικών, ώστε να καταπολεμηθεί ο πόνος. Επιπλέον, είναι σημαντικό εξαρχής να αποφεύγουμε τους αιτιολογικούς παράγοντες, με κυριότερη προφύλαξη την αποφυγή της διαβροχής.

Αν η λοίμωξη είναι ήπια, τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται μέσα στις πρώτες δύο ημέρες, ενώ οι περισσότερες ωτίτιδες υποχωρούν από μόνες τους σε διάστημα μίας με δύο εβδομάδων. Αν όμως τα συμπτώματα επιμένουν, πρέπει να συμβουλευτούμε το γιατρό μας και να προχωρήσουμε στην κατάλληλη θεραπεία, ανάλογα με την υποκείμενη αιτία της μόλυνσης.

H θεραπεία είναι εύκολη και διαρκεί εφτά με δέκα ημέρες αν ξεκινήσει νωρίς, συνήθως με τη χορήγηση τοπικής θεραπείας με τη μορφή σταγόνων, που μπορεί να περιέχουν αντιβιοτικό ή/και κορτικοστεροειδές ή αντιμυκητιασικό, ανάλογα με το υπεύθυνο μικρόβιο.

Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν η λοίμωξη έχει προχωρήσει τόσο ώστε να αποφράξει τον πόρο του αυτιού, μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση μιας μικρής γάζας εμποτισμένης με φάρμακο σε αυτόν. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, είτε όταν η φλεγμονή έχει παραμεληθεί, είτε όταν υπάρχουν σοβαροί προδιαθεσικοί παράγοντες, όπως ο διαβήτης που προαναφέραμε, είτε αν δεν υπάρχει βελτίωση με την παραπάνω θεραπεία, μπορεί να απαιτηθεί η χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα, και σπανιότερα νοσηλεία, καταλήγουν οι γιατροί.