Τα σημαντικά κενά στο ΕΣΥ είναι κάτι γνωστό. Ωστόσο, όταν αυτά γίνονται αιτία για να χάνονται τζάμπα και βερεσέ ζωές, η λειτουργική κατάρρευση γίνεται σαφής και αποκτά μία ακόμα πιο θλιβερή διάσταση.
Ακόμα και σε περιπτώσεις όπως οι δύο παρακάτω που δεν έχουμε τραγική κατάληξη αποδεικνύουν πόσο λεπτή είναι η διαφορά ζωής και θανάτου στο ΕΣΥ. Πόσο εύκολα μπορεί ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του επειδή δεν γίνεται το αυτονόητο, δηλαδή να στελεχωθεί επαρκώς το σύστημα υγείας.
Η πρώτη περίπτωση αφορά την περιπέτεια ενός νεαρού 15 ετών από το νοσοκομείο Κοζάνης. Στο εν λόγω νοσοκομείου υπάρχουν 6 κλίνες ΜΕΘ, αλλά λειτουργούν οι 4 λόγω διαχρονικών ελλείψεων γιατρών. Το προσωπικό δεν επαρκεί κανονικά ούτε για αυτές, αφού έχουν ξεμείνει μόνο με δύο γιατρούς. «Δεν έκλεισε επειδή οι δύο γιατροί δουλεύουν νυχθημερόν χωρίς σταματημό» εξηγεί ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) Μιχάλης Γιαννάκος. Τελικά ευτυχώς που δεν έκλεισε, καθώς ο 15χρονος διεκομίσθη το πρωί της Μεγάλης Τετάρτης σχεδόν νεκρός με δηλητηρίαση από μεγάλη ποσότητα παραφλού. Χρειάσθηκε συντονισμένη και τιτάνια προσπάθεια για να σωθεί από όλους τους εμπλεκόμενους, όπως και έγινε. Σύμφωνα με τον Μιχάλη Γιαννάκο, κλήθηκε ο διευθυντής της ΜΕΘ από το σπίτι του αφού δεν δούλευε. Μαζί με τους άλλους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου Κοζάνης έδωσαν μάχη να σώσουν το παιδί. Χάρη στις προσπάθειες από το κέντρο δηλητηριάσεων, την αστυνομία, το φαρμακείο και το προσωπικό του νοσοκομείου Κοζάνης βρέθηκαν οι δυσεύρετες δόσεις από το αντίδοτο που απαιτείται.
Ο μόνος λόγος που ζει ο νεαρός είναι «επειδή έμεινε ανοικτή η ΜΕΘ» σχολιάζει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ. Εκεί νοσηλεύθηκε μέχρι να σταθεροποιηθεί και μετά διεκομίσθη στη ΜΕΘ του Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης, τη μοναδική στη Βόρειο Ελλάδα για παιδιά. «Στην περίπτωση του αγοριού αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πόσο σημαντική είναι η λειτουργία των ΜΕΘ των νοσοκομείων. Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν διαθέσιμα αντίδοτα σε νοσοκομεία κοντινών αποστάσεων για να μην χρειάζεται να ψάχνουμε σε όλη την χώρα» επισημαίνει ο Μιχάλης Γιαννάκος.
«Κάποιοι θέλουν να κλείσουν τα στρατιωτικά νοσοκομεία»
Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον δημοσιογράφο Πάρι Καρβουνόπουλο, ο οποίος το Μεγάλο Σάββατο, ενώ βρισκόταν μαζί με την οικογένειά του στο νησί της Πάρου για το Πάσχα υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και αναγκάστηκε να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο του νησιού και από εκεί στην Αθήνα.
Σε άρθρο του στο militaire.gr εκφράζει τα «ευχαριστώ» του σε ανθρώπους που τον βοήθησαν στην περιπέτεια της υγείας του και περιγράφει τον «πραγματικό εφιάλτη» που έζησε, αναδεικνύοντας την τραγική κατάσταση του ΕΣΥ και τις ελλείψεις που υπάρχουν ειδικά στα νησιά αναφέροντας χαρακτηριστικά «Να γνωρίζετε ότι η μόνη σας ελπίδα αν βρεθείτε σε δύσκολη κατάσταση κάπου στο Αιγαίο – ένα εγκεφαλικό ας πούμε – είναι τα φτερά της Πολεμικής Αεροπορίας» αναφέρει μεταξύ άλλων.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει ο Πάρις Καρβουνόπουλος
«Το πρώτο ευχαριστώ στο Θεό – σε όποιον Θεό πιστεύει ο καθένας – που δίνει τις … αναβολές. Νομίζω ότι ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί μου.
Το δεύτερο ευχαριστώ στην κυρία Αλεξάνδρα που ήταν ο άνθρωπος που έσπευσε να με βοηθήσει. Ευχαριστώ όλους όσους κινητοποιήθηκαν για να μεταφερθώ από την Πάρο στην Αθήνα.
Να γνωρίζετε ότι η μόνη σας ελπίδα αν βρεθείτε σε δύσκολη κατάσταση κάπου στο Αιγαίο – ένα εγκεφαλικό ας πούμε – είναι τα φτερά της Πολεμικής Αεροπορίας. Κι επειδή αυτά ανήκουν σε όλους μας να τα απαιτήσετε με κάθε τρόπο.
Το τρίτο και μεγάλο ευχαριστώ στα νέα παιδιά του Κέντρου Υγείας Πάρου, που πολεμούν χωρίς όπλα. Και φυσικά στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του 251 ΓΝΑ που παραμένει κορυφαίο!
Για αυτό ίσως κάποιοι θέλουν να κλείσουν τα στρατιωτικά νοσοκομεία … Χαλάνε τη πιάτσα.
Και πάμε από τα ευχαριστώ στα κατηγορώ:
Είναι δυνατόν ένα πλούσιο νησί των Κυκλάδων να διαθέτει ένα ασθενοφόρο; Έζησα ως ασθενής την αγωνία του πληρώματος που έπρεπε να διαχειριστεί 1,2 και 3 περιστατικά μαζί… Πραγματικός εφιάλτης.
Είναι δυνατόν η Πάρος, ένα από τα νησιά που έχει επιλέξει η οικονομική ελίτ της χώρας για να κάνει διακοπές να έχει αξονικό τομογράφο χωρίς χειριστές για να τον δουλέψουν;
Αν αυτά συμβαίνουν στη Πάρο, εμείς συζητάμε και γράφουμε για το Καστελόριζο, τη Γαύδο, την Ανάφη, τη Σύμη και δεκάδες άλλα νησιά που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους;
Αυτή είναι η κατάσταση στη χώρα που θέλει να πιστεύει ότι η βαριά βιομηχανία της είναι ο τουρισμός. Είμαστε βαθιά νυχτωμένοι.
Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές και τα μηνύματα στήριξης. Δηλώνω και έκπληκτος και ευγνώμων… ».
