Με αφορμή την κινητοποίηση που έχουν προγραμματίσει στη ΔΕΘ οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία ανέδειξαν τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν το ΕΣΥ. Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που αφορά τους ασθενείς είναι οι τεράστιες αναμονές για χειροργείο.
Η κατάσταση ήταν δύσκολη έτσι κι αλλιώς, αλλά η παραμέλιση της λοιπής νοσηρότητας κατά τη διάρκεια της πανδημίας και η υποστελέχωση του ΕΣΥ γενικότερα, έχουν ως αποτέλεσμα να βλέπουμε ατέλειωτες λίστες. Συγκεκριμένα, το 40% των χειρουργικών αιθουσών είναι κλειστές με αποτέλεσμα να έχουμε αναμονές για τακτικά χειρουργεία μέχρι και τρία έτη! Μάλιστα, η κυβέρνηση αντί να προωθήσει προσλήψεις για να λειτουργήσουν αυτά τα τμήματα, προωθεί τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή!
Φυσικά, αυτό δεν είναι τυχαίο. Έχει ξεκάθαρες αιτίες, μα και σαφείς στόχους.
Οι λόγοι για τις αναμονές
Γιατί συμβαίνει αυτό; Βασική αιτία είναι η υποστελέχωση του ΕΣΥ. Στα Νοσοκομεία οι κενές οργανικές θέσεις είναι χιλιάδες. Τα τελευταία 2,5 χρόνια είχαμε αρνητικό ρεκόρ μαζικών αποχωρήσεων από το ΕΣΥ, 10.000 υγειονομικοί αποχώρησαν. Οι λιγότεροι εξ αυτών προς συνταξιοδότηση, οι περισσότεροι για αναζήτηση δουλειάς στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στο εξωτερικό λόγω δυσμενών συνθηκών εργασίας και χαμηλών αμοιβών. Το 2022 αποχώρησαν 5.000 υγειονομικοί, 3.800 μόνιμοι και 1.200 συμβασιούχοι.
Το έτος 2023 τους πέντε πρώτους μήνες που διατίθενται στοιχεία στο Υπουργείο Εσωτερικών αποχώρησαν 1.526 μόνιμοι υγειονομικοί και 480 συμβασιούχοι. Σε 17 μήνες αποχώρησαν 7.000 υγειονομικοί. Το ένα αρνητικό ρεκόρ καταρρίπτει το άλλο.
Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. 50 Νοσοκομεία στα νησιά και την Περιφέρεια έχουν απωλέσει το δευτεροβάθμιο χαρακτήρα τους λόγω έλλειψης γιατρών βασικών ειδικοτήτων και Νοσηλευτικού Προσωπικού.
Επίσης, στη χώρα μας λειτουργούν μόλις 3,5 νοσοκομειακές κλίνες ανά 1.000 κατοίκους εν αντιθέσει με το μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται στο 5,3 νοσοκομειακές κλίνες ανά 1.000 κατοίκους.
Τέλος, στα επείγοντα των εφημερεύων Νοσοκομείων με την πολύωρη ταλαιπωρία των ασθενών διαπιστώνει κανείς την κατάσταση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης που στενάζει από ελλείψεις προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής.
Ο στόχος
Βασικός στόχος είναι να στραφεί ο κόσμος προς τον ιδιωτικό τομέα και να θεωρήσει ότι θα τον σώσει. Στο τέλος βέβαια θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εξυπηρετηθεί. Πάντως η εγκαθίδρυση στα νοσοκομεία του ιδιωτικού τομέα επιχειρείται με οποιαδήποτε μορφή: συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, αλλαγή Νομικής Μορφής των Νοσοκομείων από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, απογευματινά χειρουργεία, επιστροφή εργολάβων κλπ.
Ήδη πάντως οι ιδιωτικές δαπάνες στη χώρα είναι στο 40% των συνολικών δαπανών για την Υγεία και είναι στις τρεις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Αντιθέτως, έχουμε χαμηλότατο ύψος των Δημόσιων Δαπανών Υγείας που είναι 5% του ΑΕΠ. Ο μέσος όρος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Δημόσιες Δαπάνες Υγείας είναι 7,5% του ΑΕΠ.
