Το τελευταίο διάστημα τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας έχουν γίνει ορατά και δια γυμνού οφθαλμού. Οι ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας δεν έδωσαν σε καμμιά περίπτωση -την τετραετία που πέρασε - την απαραίτητη ώθηση στο σχεδιασμό και την αξιολόγηση των πεπραγμένων παρά κάλυψαν με όρους επικοινωνίας και κάτω από το χαλί τα τρομακτικά ζητήματα υγείας, προκειμένου να φύγουν αλώβητες από το υπουργείο.
Στο πλαίσιο αυτό άφησαν και άθικτες τις Διοικήσεις Οργανισμών και Νοσοκομείων, οι οποίες έχουν σημαντικές ευθύνες στη διαχείριση αλλά και στο σχεδιασμό των εισηγήσεων προς το Υπουργείο, προκειμένου να μη χρεωθούν τις κακές επιλογές.
Διοικητές νοσοκομείων συνταξιούχοι, απόστρατοι, αποτυχημέμοι πολιτευτές, αποτυχημένοι στη διοίκηση και Διοικητές Οργανισμών απλοί διαχειριστές και χειροκροτητές του Πρωθυπουργού, χωρίς εμπειρία ή ανάλογα προσόντα πιστοποιημένων γνώσεων οικονομικών της υγείας, διαχειρίσης Υγειονομικών Οργανισμών κλπ. Ωστόσο οι ευθύνες δεν αναλογούν μόνο στο Μέγαρο Μαξίμου ή στο υπουργείο Υγείας που έκαναν τις επιλογές.
Αναλογούν και στους ίδιους που διετέλεσαν και διατελούν Διοικητές ενός υγειονομικού φορέα και φυσικά δεν ιδρώνει το αυτί τους από όσα συμβαίνουν στους Οργανισμούς που εποπτεύουν και προΐστανται. Κρύβονται πίσω από συνδικαλιστές και καθηγητάδες και ποιούν την νήσσαν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα πολλά που υπάρχουν, της τελευταίας περιόδου, η Διοίκηση του νοσοκομείου Αττικόν και η Διοίκηση του ΕΚΑΒ.
Στο Αττικόν τα ράντζα κάνουν παρέλαση κάθε βδομάδα, το νοσοκομείο παρουσιάζει μύρια προβλήματα εδώ και πάρα πολύ καιρό και κάθε εβδομάδα είναι στην επικαιρότητα αρνητικά, ενώ εσχάτως ένας άνθρωπος βρέθηκε νεκρός μετά από τρείς ολόκληρες ημέρες λες και ήταν κουτάκι αναψυκτικού παραπεταμένο και ούτε μια υποβολή παραίτησης, από ευθιξία. Μια ΕΔΕ για να πείσουμε ότι φταίνε οι άλλοι και όχι οι Διοικούντες.
Την ίδια «ευθιξία» φαίνεται να ενστερνίζεται και η Διοίκηση του ΕΚΑΒ. Ο επικεφαλής του φορέα επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας δεν ήρθε χθες. Το ΕΚΑΒ το διοικεί συνολικά καμιά 15αρια χρόνια, από το 2004 ως αντιπρόεδρος και από το 2006 ως Πρόεδρος μέχρι το 2010, με ένα μικρό διάλειμμα και ειδικά από το 2015 και μετά στηρίχθηκε ενθέρμως και αναβαθμίστηκε τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ (Κουρουμπλής, Πολάκης, Ξανθός) ως Διοικητής του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας με άμεση συνεργασία- εποπτεία του ΕΚΑΒ, όσο και από τη Νέα Δημοκρατία, (Κικίλιας Πλεύρης) ως Πρόεδρος του ΕΚΑΒ από το 2019. Άλλωστε τα περιγράφει ο ίδιος στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης LinkedIn. Συνεπώς η σημερινή τραγική κατάσταση του ΕΚΑΒ, η παρακμή της υπηρεσίας έχουν και δική του σφραγίδα. Ούτε εδώ μία παραίτηση από ευθιξία.
Κάποια στιγμή για κάθε Διοικητή, ίσως τη λύση τη δώσει ο επόμενος Πρωθυπουργός, που φαίνεται να έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Υγεία. Ωστόσο το να περιμένει κάποιος την αποπομπή του ακόμη και μέσω μιας αλλαγής Διοίκησης και να μην επιλέγει την οδό μια παραίτησης από ενσυναίσθηση και επίγνωση ότι πλέον είναι μέρος του προβλήματος, έχει μεγάλη διαφορά.
Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, σημασία έχει το παράδειγμα. Δυστυχώς...
