Η μεγαλύτερη πληγή για τη χώρα μας από την έναρξη της πανδημίας του κορωνοϊού είναι οι θάνατοι, καθώς ο αριθμός τους μας κατατάσσει στους αρνητικούς πρωταθλητές παγκοσμίως αναλογικά με τον πληθυσμό της Ελλάδας. Το ΕΣΥ και το προσωπικό του προσπάθησε να ανταπεξέλθει, αλλά δεν είχε την απαιτούμενη στήριξη από την κυβέρνηση.
Έτσι το 2022 έκλεισε για τη χώρα μας με 34.779 θανάτους covid, σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ. Οι περισσότεροι μάλιστα καταγράφονται από τον Σεπτέμβριο του 2021 και έπειτα, δηλαδή τη στιγμή που αναλαμβάνουν το υπουργείο Υγείας ο Θάνος Πλεύρης και η Μίνα Γκάγκα και έχουμε ήδη βιώσει δύο κύματα κορωνοϊού. Δεν μας έκαναν σοφότερους, όπως φαίνεται, τουλάχιστον την πολιτική ηγεσία του τόπου.
49.160 επιπλέον θάνατοι από την προ covid εποχή
Πάμε όμως να δούμε τα στοιχεία πριν την πανδημία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το διάστημα 2020-2022 καταγράφηκαν 49.160 επιπλέον θάνατοι σε σχέση με τον μ.ο. της περιόδου 2016-2019. Δηλαδή αν αφαιρέσουμε τα θύματα του κορωνοϊού μας μένουν 14.381 παραπάνω non covid θάνατοι! 
Που οφείλεται αυτή η ραγδαία επιδείνωση των δεικτών και ο τραγικός απολογισμός;
Σημειώνεται ότι οι σχεδόν 15.000 επιπλέον απώλειες δεν είναι αμελητέο ποσό. είναι σαν να λέμε ότι πέρα από τον συνηθισμένο αριθμό θανάτων, χάσαμε επιπλέον ένα Ναύπλιο! Είναι πληθυσμός μεγαλύτερος από πόλεις όπως η Ναύπακτος, η Καστοριά, τα Γρεβενά, το Μεσολόγγι, η Ιεράπετρα κ.α.. Επίσης, το διάγραμμα της ΕΛΣΤΑΤ είναι διαφωτιστικό, καθώς αποτυπώνεται η διαφορά των ετών πριν την πανδημία με τα χρόνια του κορωνοϊού.
Οι θάνατοι ως απόρροια της κατάστασης του ΕΣΥ
Αν ανατρέξουμε σε όσα έχουν συμβεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας τα τελευταία 3 χρόνια θα καταλάβουμε γιατί η πανδημία δεν χτύπησε μόνο τους ασθενείς covid. Σημαντικό στοιχείο της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας ήταν η παραμέληση της λοιπής νοσηρότητας. Για παράδειγμα την άνοιξη του 2021 η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε κλείσει τα χειρουργεία στο ΕΣΥ.
Παράλληλα, άφησε ελεύθερο τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος δεν συνέβαλε καθόλου ούτε στην πανδημία ούτε στη λοιπή νοσηρότητα. Εδώ αναδεικνύονται δύο στοιχεία.
Πρώτον, ότι η συμβολή του ιδιωτικού τομέα ήταν μηδαμινή, ακόμα και για τα non covid περιστατικά, ακόμα και σε προστατευμένο περιβάλλον. Δεύτερον, ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να δώσει όσα το δημόσιο σύστημα υγείας. Γιατί, αν υποθέσουμε ότι διαχειρίστηκε τη λοιπή νοσηρότητα, τότε το συμπέρασμα είναι ότι δεν το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν οι 14.381 επιπλέον non covid θάνατοι.
Ηθικό δίδαγμα; Μόνο ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να βοηθήσει. Μόνο το δωρεάν ΕΣΥ μπορεί να ανταπεξέλθει στις υγειονομικές ανάγκες και να έχουμε τους λιγότερους δυνατούς θανάτους.
