Νέα μελέτη, ανέλυσε δεδομένα από ένα δίκτυο ιατρικών αρχείων των ΗΠΑ, διαπιστώνοντας ότι συγκεκριμένα εντερικά προβλήματα είναι πιο διαδεδομένα σε άτομα πριν διαγνωστούν με Πάρκινσον.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ορισμένες παθήσεις του εντέρου μπορεί να χρησιμεύσουν ως πρώιμοι δείκτες της νόσου του Πάρκινσον.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, δείχνει ότι γαστρεντερικά προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα, η δυσκολία στην κατάποση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS) θα μπορούσαν να είναι πρώιμοι δείκτες της νόσου του Πάρκινσον.
Τα γαστρεντερικά συμπτώματα πιστεύεται ότι προηγούνται της ανάπτυξης εγκεφαλοαγγειακής νόσου, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο ή ένα ανεύρυσμα εγκεφάλου ή η νόσος του Αλτσχάιμερ και έχει προταθεί (υπόθεση Braak) ότι οι παθήσεις του εντέρου μπορεί να προηγούνται και της ανάπτυξης της νόσου του Πάρκινσον.
Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από ένα εθνικό δίκτυο ιατρικών αρχείων των ΗΠΑ (TriNetX), για να συγκρίνουν 24.624 άτομα που είχαν διαγνωστεί με νόσο του Πάρκινσον άγνωστης αιτίας με εκείνα που είχαν διαγνωστεί με άλλες νευρολογικές παθήσεις, όπως νόσο του Αλτσχάιμερ (19.046 ) ή εγκεφαλοαγγειακή νόσο (23.942) ή με κανένα από αυτά (24.624, ομάδα σύγκρισης).
Τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον αντιστοιχίστηκαν με τα άτομα των άλλων ομάδων ως προς την ηλικία, το φύλο, τη φυλή και την εθνικότητα και τη διάρκεια της διάγνωσης για να συγκριθεί η συχνότητα των εντερικών παθήσεων που περιλαμβάνονται στο ηλεκτρονικό τους αρχείο υγείας για 6 χρόνια κατά μέσο όρο πριν από τη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν την ίδια υπόθεση, αλλά με διαφορετικό τρόπο, διαιρώντας όλους τους ενήλικες στο δίκτυο που είχαν διαγνωστεί με οποιαδήποτε από τις 18 παθήσεις του εντέρου σε ξεχωριστές ομάδες, μία δηλαδή για κάθε κατάσταση ενδιαφέροντος.
Τα άτομα σε αυτές τις ομάδες αντιστοιχίστηκαν με άτομα χωρίς τη συγκεκριμένη πάθηση του εντέρου και παρακολουθήθηκαν μέσω των ιατρικών τους αρχείων για 5 χρόνια για να διαπιστωθεί πόσοι από αυτούς ανέπτυξαν νόσο του Πάρκινσον ή άλλες νευρολογικές διαταραχές.
Και οι δύο αναλύσεις έδειξαν ότι 4 παθήσεις του εντέρου συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο διάγνωσης της νόσου του Πάρκινσον.
Συγκεκριμένα, η γαστροπάρεση (καθυστερημένη κένωση του στομάχου), η δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση) και η δυσκοιλιότητα συσχετίστηκαν με υπερδιπλάσιο κίνδυνο νόσου του Πάρκινσον 5 χρόνια πριν από τη διάγνωση, ενώ το IBS χωρίς διάρροια συνδέθηκε με 17% υψηλότερο κίνδυνο.
Η αφαίρεση του προσαρτήματος, ωστόσο, φαινόταν να είναι προστατευτική, προκαλώντας ερωτήματα, σχετικά με τον πιθανό ρόλο του, στις διαδικασίες της νόσου που οδηγούν στη νόσο του Πάρκινσον, επισημαίνουν ερευνητές.
Ούτε η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου ούτε η βαγοτομή (αφαίρεση ολόκληρου ή μέρους του πνευμονογαστρικού νεύρου για τη θεραπεία του πεπτικού έλκους) συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο.
Κάποια άλλα προβλήματα του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργικής δυσπεψίας (αίσθημα καύσου ή πληρότητα του στομάχου χωρίς προφανή αιτία), IBS με διάρροια και η ακράτεια κοπράνων, ήταν επίσης πιο διαδεδομένα μεταξύ των ατόμων που ανέπτυξαν νόσο του Πάρκινσον.
Ωστόσο, αυτές οι καταστάσεις ήταν επίσης πιο διαδεδομένες πριν από την εμφάνιση της νόσου του Alzheimer ή της εγκεφαλοαγγειακής νόσου.
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν επίσης αρκετούς περιορισμούς στα ευρήματά τους, συμπεριλαμβανομένου του ότι η περίοδος παρακολούθησης ήταν σχετικά σύντομη και ότι οι διαγνωστικές πληροφορίες που αποτυπώθηκαν στα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας μπορεί να ήταν ελλιπείς.
Αυτή η μελέτη, είναι η πρώτη που καθιερώνει ουσιαστικά στοιχεία παρατήρησης ότι η κλινική διάγνωση όχι μόνο της δυσκοιλιότητας αλλά και της δυσφαγίας, της γαστροπάρεσης και του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου χωρίς διάρροια μπορεί να προβλέψει συγκεκριμένα την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον.
Αυτά τα ευρήματα δικαιολογούν επαγρύπνηση για (γαστρεντερικά) σύνδρομα σε ασθενείς με υψηλότερο κίνδυνο για νόσο του Πάρκινσον και υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα για τη νόσο του Αλτσχάιμερ και την εγκεφαλοαγγειακή νόσο.
