Υπάρχουν πολλοί πιθανοί λόγοι, από τη γενετική μέχρι την προσωπικότητα για την μακροζωία. Μια ισπανική μελέτη, από τις μεγαλύτερες του είδους της, εντόπισε μερικά ακόμη χαρακτηριστικά που μπορεί να εξηγήσουν πώς αυτοί οι λεγόμενοι «superagers», διατηρούν το πνεύμα και τη μνήμη τους.
Ορισμένοι ηλικιωμένοι, οι λεγόμενοι Superagers, είναι μια σπάνια φυλή ηλικιωμένων ηλικίας 80 ετών και άνω, των οποίων η μνήμη συναγωνίζεται αυτούς που είναι 20 ή 30 χρόνια νεότεροι.
Σε αυτή τη νέα μελέτη, 64 superagers και 55 τυπικά υγιείς ηλικιωμένοι κατά μέσο όρο 82 ετών, εξετάστηκαν από τον Garo-Pascual και τους συνεργάτες του οι οποίοι αναζήτησαν διαφορές στις σαρώσεις εγκεφάλου, στα τεστ κινητικότητας, στις κλινικές αξιολογήσεις της ψυχικής υγείας, στον τρόπο της ζωής τους και στα δείγματα αίματος.
Ειδικότερα, σε έξι ετήσιες επισκέψεις, οι ερευνητές παρακολούθησαν τους παράγοντες του τρόπου ζωής των συμμετεχόντων στη μελέτη, σάρωσαν τον εγκέφαλό τους, και τους έβαλαν τα δεδομένα σε ένα μοντέλο μηχανικής μάθησης που έχει ως αποστολή τον εντοπισμό παραγόντων που σχετίζονται με τους «superagers».
Σε συμφωνία με προηγούμενες μελέτες, οι μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν ότι ο εγκέφαλος των υπερήλικων συρρικνώθηκε πιο αργά από ό,τι ο εγκέφαλος των συγχρόνων νέων, σε περιοχές που εμπλέκονται στη μνήμη και την κίνηση.
Οι υπερήλικες ήταν γενικά πιο δραστήριοι στη μέση ηλικία, ικανοποιημένοι στα μεγάλα τους χρόνια με τον ύπνο τους, είχαν καλύτερη ψυχική υγεία και έδειχναν μεγαλύτερη ανεξαρτησία στην καθημερινή τους ζωή – πιθανώς λόγω της ικανότητάς τους να κινούνται, να ισορροπούν και να θυμούνται πράγματα.
Οι Superagers ήταν επίσης πιο γρήγοροι στο να σηκωθούν από την καρέκλα, σε ένα «Timed Up and Go Test» και είχαν καλύτερες λεπτές κινητικές δεξιότητες. Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία διακριτή διαφορά στα συνολικά επίπεδα δραστηριότητας που αναφέρθηκαν από τους superagers και τους τυπικούς ηλικιωμένους.
Παρόλο που οι superagers αναφέρουν παρόμοια επίπεδα δραστηριότητας σε τυπικούς ηλικιωμένους, είναι πιθανό να κάνουν πιο απαιτητικές σωματικά δραστηριότητες όπως η κηπουρική ή το ανέβασμα σκαλοπατιών, για παράδειγμα.
Η μελέτη δεν βρήκε επίσης διαφορές στους βιοδείκτες του αίματος της άνοιας, όπως και προηγούμενες μελέτες που έδειξαν ότι οι υπερήλικες διατηρούν τη λειτουργία μνήμης παρά τα παρόμοια επίπεδα πρωτεϊνών της νόσου του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλό τους.
Προηγούμενη έρευνα έχει αποκαλύψει μια πληθώρα νευρώνων ατράκτου, ενός σπάνιου τύπου νευρώνων που συνδέεται με την ικανότητα μνήμης, στους εγκεφάλους των υπερήλικων. Έτσι, οι αιχμηρές αναμνήσεις τους μπορεί εν μέρει να είναι προϊόν από την αντανάκλαση των επιλογών του τρόπου ζωής τους, των κοινωνικών τους συνδέσεων ή της οπτικής τους για τη ζωή.
Η γενετική, επίσης, πιθανότατα παίζει ρόλο, καθώς στο μοντέλο μηχανικής μάθησης που χρησιμοποιήθηκε σε αυτή τη μελέτη για να διαφοροποιήσει τους υπερηλικιωμένους από τους συνομηλίκους πέτυχε το 66%.
Περαιτέρω έρευνα με τη συμμετοχή superagers θα μπορούσε, με τον καιρό, να αποκαλύψει τρόπους για να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους να γεράσουν καλά και να διατηρήσουν τη λειτουργία της μνήμης, αν και υπάρχει πιθανή επικάλυψη με παράγοντες που σχετίζονται με την πρόληψη της άνοιας, όπως η σωματική δραστηριότητα και η χαμηλή αρτηριακή πίεση.
