Στο τελευταίο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας παρουσιάστηκαν στοιχεία από μια προκαταρκτική μελέτη σε ποντίκια σχετικά με το χάπι SLU-PP-332, ένα χάπι που, σύμφωνα με τους ερευνητές, «θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη σωματική άσκηση».
Συγκεκριμένα, όπως λέει στην CuídatePlus ο Vicente Clemente του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της μελέτης δείχνουν ότι «το χάπι αυτό, που ονομάζεται SLU-PP-332, βελτιώνει την αντοχή και αυξάνει έναν τύπο μυϊκών ινών ανθεκτικών στην κόπωση σε ποντίκια, προσομοιώνοντας τα αποτελέσματα της σωματικής άσκησης».
Η Bahaa Elgendy, κύρια ερευνήτρια του προγράμματος, εξηγεί ότι «οι μεταβολικές αλλαγές που συνδέονται με την άσκηση ξεκινούν με την ενεργοποίηση εξειδικευμένων πρωτεϊνών, γνωστών ως υποδοχείς που σχετίζονται με τα οιστρογόνα (ERR), οι οποίοι υπάρχουν σε τρεις μορφές: ERRα, ERRβ και ERRγ». Έτσι, μετά από 10 χρόνια έρευνας, ο ίδιος και η ομάδα του ανέπτυξαν μια ένωση που ονομάζεται SLU-PP-332, η οποία ενεργοποιεί και τις τρεις μορφές, συμπεριλαμβανομένου του πιο δύσκολου στόχου, του ERRα. Αυτός ο τύπος ERR, λέει, «ρυθμίζει την προσαρμογή στο στρες που προκαλείται από την άσκηση και άλλες σημαντικές φυσιολογικές διεργασίες στους μύες». Σε πειράματα με ποντίκια, η ομάδα διαπίστωσε ότι η ένωση αυτή αύξησε έναν τύπο μυϊκών ινών ανθεκτικών στην κόπωση και ταυτόχρονα βελτίωσε την αντοχή των ζώων όταν έτρεχαν σε διάδρομο τρωκτικών.
Η αρχική ιδέα των συγγραφέων είναι το χάπι να αποτελεί επιλογή για όσους δεν μπορούν να γυμναστούν. Με άλλα λόγια, «θα μπορούσε να είναι μια θεραπεία για την ατροφία των μυών, την καρδιακή ανεπάρκεια, τις νευροεκφυλιστικές ασθένειες και κατά των επιπτώσεων του γήρατος ή των καταστάσεων που περιορίζουν την άσκηση», λέει ο Clemente. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα συνιστάται για άτομα που είναι σε θέση να ασκούνται. Σύμφωνα με τον Elgendy, «δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε την άσκηση. Η άσκηση είναι σημαντική σε όλα τα επίπεδα. Αν μπορώ να γυμναστώ, θα πρέπει να προχωρήσω και να κάνω σωματική δραστηριότητα, αλλά υπάρχουν πολλές, πολλές περιπτώσεις όπου χρειάζεται ένα υποκατάστατο».
Τι πιστεύουν όμως οι ειδικοί της αθλητιατρικής για αυτή τη μελέτη και αυτό το χάπι; Μπορεί ένα χάπι πραγματικά να αντικαταστήσει τα οφέλη της άσκησης στο σύνολό της; Ο πρόεδρος της Ισπανικής Εταιρείας Αθλητιατρικής, Miguel Del Valle Soto, μας υπενθυμίζει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για τέτοια ή παρόμοια χάπια. «Η ιδέα της λήψης ενός χαπιού (ή περισσότερων) για να αποκομίσει κανείς τα οφέλη της άσκησης ελλείψει κίνησης και ενεργειακής δαπάνης είναι πολύ ελκυστική για πολλούς καθιστικούς ανθρώπους για διάφορους λόγους. Είναι επίσης ελκυστική για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες για το κέρδος».
Τα περισσότερα «χάπια άσκησης», αναφέρει, «έχουν ως στόχο τους σκελετικούς μύες, αλλά οι αλληλεπιδράσεις που υπάρχουν μεταξύ των θρεπτικών συστατικών και της άσκησης αφορούν επίσης τη ρύθμιση πολλών βιοχημικών μονοπατιών, οπότε είναι πολύ απίθανο ένα χάπι άσκησης να μπορεί να αναπαράγει τις εκτεταμένες επιδράσεις της άσκησης σε άλλα όργανα ή ιστούς».
Η πραγματικότητα, λέει, «είναι ότι ο σχεδιασμός ενός χαπιού που μπορεί να μιμηθεί τις επιπτώσεις της άσκησης είναι πολύ περίπλοκος». Μέχρι σήμερα, «οι ενώσεις αυτές κατευθύνονται προς τους σκελετικούς μύες σε μια προσπάθεια να διεγείρουν ορισμένες από τις προσαρμογές στην άσκηση που προκαλούνται από την προπόνηση με αντιστάσεις».
Είναι γνωστό ότι η εκούσια άσκηση προκαλεί μια σειρά αλλαγών σε «πολλαπλούς ιστούς και όργανα» και ότι «τα φάρμακα αυτά μπορούν να μιμηθούν ορισμένες από τις επιδράσεις της προπόνησης που σχετίζονται με τους σκελετικούς μύες», αλλά, προσθέτει, «δεν είναι σε θέση να αναπαράγουν πολλές από τις άλλες προστατευτικές για την υγεία επιδράσεις που έχει η άσκηση σε άλλα όργανα και ιστούς, όπως η καρδιά ή το νευρικό σύστημα, ή τις επιπτώσεις που έχει σε ασθένειες όπως η αθηροσκλήρωση, το καρδιαγγειακό σύστημα ή ο διαβήτης».
Κατά τη γνώμη του εμπειρογνώμονα, παρόλο που αυτά τα χάπια «μπορεί να είναι σε θέση να μιμηθούν ορισμένες από τις υγιείς πτυχές της άσκησης, δεν είναι σε θέση να προσομοιώσουν τις πολύπλοκες προσαρμοστικές αντιδράσεις που σχετίζονται με πολλές μορφές άσκησης σε πολλαπλά συστήματα οργάνων». Πράγματι, οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν επίσης. Σύμφωνα με αυτούς, «δεν υπάρχει υποκατάστατο της άσκησης».
Όπως επισημαίνει ο Del Valle, το χάπι αυτό, «θα ενδείκνυται μόνο σε περιπτώσεις όπου η άσκηση είναι αδύνατη». Επιπλέον, προσθέτει και καταλήγει, «οι πιθανές παρενέργειες αυτών των φαρμάκων είναι επίσης άγνωστες».
