Ο βήχας σε ένα παιδί συνήθως σταματάει μέσα σε λίγες ημέρες μετά από μια ίωση. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο βήχας επιμένει για πάνω από δέκα μέρες, με περιόδους έξαρσης και ύφεσης που μπορεί να διαρκέσουν ολόκληρο το χειμώνα, ή εμφανίζεται ξαφνικά χωρίς προηγούμενη ίωση.
Αυτές οι δύο περιπτώσεις προκαλούν ανησυχία στους γονείς και οι SOS Γιατροί παρέχουν διευκρινίσεις.
Οι πιο συχνές ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς είναι: «Μήπως το παιδί μου έχει βρογχικό άσθμα; Είναι κάτι σοβαρό; Θα υποφέρει από αυτό για όλη του τη ζωή;»
Για παιδιά κάτω των 3-4 ετών, η διάγνωση άσθματος δεν μπορεί να τεθεί με σιγουριά. Στα παιδιά που τελικά διαγιγνώσκονται με άσθμα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα συμπτώματα να υποχωρήσουν πλήρως γύρω στην ηλικία των 10 ετών ή να μειωθούν σημαντικά, με σπάνιες κρίσεις που εμφανίζονται λιγότερο από μία φορά το χρόνο. Μόνο λίγα παιδιά συνεχίζουν να εμφανίζουν κρίσεις στην ενηλικίωση, αλλά και τότε το άσθμα μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά με την κατάλληλη θεραπεία.
Αντιμετώπιση του παιδικού βήχα
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν πρέπει να χορηγήσουν φάρμακα για το βήχα και ποια φάρμακα είναι κατάλληλα. Ωστόσο, κάθε περίπτωση επίμονου βήχα δεν έχει την ίδια αιτία, και είναι σημαντικό τα παιδιά να εξετάζονται από παιδίατρο. Ο παιδίατρος θα αποκλείσει πρώτα σοβαρά προβλήματα, όπως χρόνιες ασθένειες, και θα συλλέξει πληροφορίες από το ιστορικό του παιδιού για να διερευνήσει πιθανή εισρόφηση ξένου σώματος, ιδιαίτερα στα παιδιά κάτω των 4 ετών.
Συνηθισμένα αίτια περιλαμβάνουν ακατάλληλα παιχνίδια ή ξηρούς καρπούς, που δεν πρέπει να δίνονται σε παιδιά κάτω των 4 ετών. Μέσω της κλινικής εξέτασης, ο γιατρός θα ελέγξει για λοιμώξεις όπως πνευμονία, φυματίωση ή κοκκύτη, που προκαλούν επίμονο βήχα. Εάν κριθεί απαραίτητο, μπορεί να ζητήσει αιματολογικές ή ακτινολογικές εξετάσεις για επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Αφού αποκλειστούν σοβαρότερες αιτίες, οι δύο πιο πιθανές αιτίες για επίμονο βήχα είναι:
Ρινίτιδα και οπισθορινικές εκκρίσεις: Σε αυτήν την περίπτωση, οι εκκρίσεις από τη μύτη περνούν στο λαιμό, προκαλώντας βήχα καθώς ο οργανισμός προσπαθεί να τις αποβάλει. Ο βήχας είναι πιο έντονος κατά τη διάρκεια του ύπνου λόγω της ύπτιας θέσης. Η θεραπεία περιλαμβάνει καθαρισμό της μύτης με φυσιολογικό ορό και χρήση τοπικών αποσυμφορητικών.
Βρογχίτιδα, κρίση άσθματος, βρογχόσπασμος: Αυτοί οι όροι περιγράφουν μια κατάσταση υπερευαισθησίας των βρόγχων, που εμφανίζεται μετά από κρυολόγημα ή αλλεργικό ερέθισμα. Οι βρόγχοι φλεγμαίνουν και συσπώνται, προκαλώντας βήχα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, δυσκολία στην αναπνοή. Ο χαρακτηριστικός βήχας συνοδεύεται συχνά από έναν ήχο συριγμού, τον οποίο ο γιατρός μπορεί να εντοπίσει με ακρόαση. Η θεραπεία σε αυτήν την περίπτωση περιλαμβάνει εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά και κορτικοστεροειδή, που χορηγούνται με ειδικές συσκευές.
Χορήγηση κορτικοστεροειδών
Η θεραπεία της υπερευαισθησίας των βρόγχων συχνά απαιτεί την χρήση εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών για διάστημα μεγαλύτερο των 15 ημερών, και συνήθως για έναν έως δύο μήνες. Αυτά τα φάρμακα βοηθούν στη μείωση της φλεγμονής των βρόγχων και προλαμβάνουν την επανεμφάνιση των συμπτωμάτων. Οι παρενέργειες των εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών είναι ελάχιστες σε σύγκριση με την αποτελεσματικότητά τους.
Συμπέρασμα
Ο βήχας που διαρκεί πάνω από δέκα μέρες σε παιδί πρέπει να εξετάζεται από παιδίατρο. Συχνά, απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία με εισπνεόμενα φάρμακα, ενώ τα κορτικοστεροειδή, όταν κρίνεται απαραίτητο, παρέχουν σημαντικά οφέλη με ελάχιστες παρενέργειες.
Η συνεργασία μεταξύ παιδίατρου και γονέων είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση του βήχα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των παιδιών με βρογχική υπερευαισθησία.
