Σε ορισμένους ηλικιωμένους ασθενείς με καρκίνο του μαστού, η παράλειψη της ακτινοθεραπείας μετά την επέμβαση δεν φαίνεται να έχει επιζήμια επίδραση στη συνολική επιβίωσή τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Η παράλειψη ακτινοθεραπείας μετά τη χειρουργική επέμβαση μπορεί να μην επηρεάσει τη συνολική επιβίωση για γυναίκες 65 ετών και άνω με μικρούς ορμονοθετικούς όγκους καρκίνου του μαστού, υπό την προϋπόθεση ότι λαμβάνουν πενταετή ενδοκρινική θεραπεία, λέει η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο The New England Journal of Medicine. Μπορεί όμως να σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο επανεμφάνισης καρκίνου στον ίδιο μαστό.

Η προϋπόθεση για την παράλειψη της ακτινοθεραπείας

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η ακτινοβολία – η οποία μπορεί να έχει παρενέργειες όπως κόπωση, πόνο στο στήθος, καθώς και κίνδυνο καρδιακών και πνευμονικών επιπλοκών – μπορεί να μην χρειάζεται για να επεκτείνει τη συνολική επιβίωση σε αυτήν την ομάδα, εφόσον έχουν ενδοκρινική θεραπεία. Η ενδοκρινική θεραπεία - που ονομάζεται επίσης ορμονοθεραπεία - περιλαμβάνει την προσθήκη, τον αποκλεισμό ή την αφαίρεση ορμονών ως μέρος μιας θεραπευτικής προσέγγισης για ορισμένες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της επιβράδυνσης ή διακοπής της ανάπτυξης ορισμένων μορφών καρκίνου.

«Αυτά τα δεδομένα προσφέρουν μια απάντηση στο μακροχρόνιο πρόβλημα της υπερβολικής θεραπείας σε ηλικιωμένες γυναίκες με καρκίνο του μαστού χαμηλού κινδύνου», έγραψαν η Δρ Alice Ho της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Duke και η Δρ Jennifer Bellon της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε παράλληλα με τη νέα μελέτη.

Οι ακτινοθεραπείες επιφέρουν καταπόνηση του ασθενούς

«Η δυνατότητα παράλειψης της ακτινοθεραπείας είναι μία από τις πολλές επιλογές σε μια μακρά λίστα που περιλαμβάνει επίσης τη χρήση συντομευμένων σχημάτων ακτινοθεραπείας και μικρότερων στόχων», έγραψαν οι Ho και Bellon. «Πραγματικά, η ακτινοθεραπεία μπορεί να καταπονήσει τον ασθενή. Ως εκ τούτου, είναι ευπρόσδεκτα τα ισχυρά δεδομένα που ενισχύουν την επιλογή παράλειψης της ακτινοθεραπείας σε επιλεγμένους ασθενείς» πρόσθεσαν.

Η μελέτη περιελάμβανε δεδομένα για 1.326 γυναίκες με καρκίνο του μαστού που ήταν 65 ετών και άνω. Από τις 16 Απριλίου 2003 έως τις 22 Δεκεμβρίου 2009, 658 από τις γυναίκες έλαβαν τυχαία ακτινοθεραπεία σε ολόκληρο το στήθος τους και 668 από αυτές δεν έλαβαν καμία ακτινοθεραπεία. Η δοκιμή διεξήχθη σε 76 κέντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα, την Αυστραλία και τη Σερβία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η υποτροπή του καρκίνου στον ίδιο μαστό ήταν πιο συχνή στους συμμετέχοντες που δεν έλαβαν ακτινοβολία. Η σωρευτική επίπτωση της τοπικής υποτροπής ήταν 9,5% στην ομάδα χωρίς ακτινοβολία και 0,9% στην ομάδα ακτινοβολίας.

Που κυμάνθηκαν τα ποσοστά επιβίωσης ασθενών χωρίς ακτινοθεραπεία

«Η συχνότητα τοπικής υποτροπής έως και 10 ετών μεταξύ των ασθενών που έλαβαν ακτινοθεραπεία παρέμεινε χαμηλή, ενώ μεταξύ των ασθενών που δεν έλαβαν ακτινοθεραπεία συνέχισε να αυξάνεται. Ωστόσο, η απόλυτη διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης τοπικής υποτροπής στα 10 χρόνια ήταν μέτρια», έγραψαν στη μελέτη οι ερευνητές, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και το Γενικό Νοσοκομείο Western στη Σκωτία. Και η συνολική επιβίωση στα 10 χρόνια ήταν σχεδόν ίδια: 80,8% χωρίς ακτινοθεραπεία και 80,7% με ακτινοθεραπεία, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Δεκαέξι θάνατοι στην ομάδα χωρίς ακτινοθεραπεία και 15 θάνατοι στην ομάδα ακτινοθεραπείας οφείλονταν σε καρκίνο του μαστού.