Τα λιπαρά ψάρια συνδέονται με χαμηλότερα επίπεδα αναπηρίας στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Παράλληλα, μια πρόσφατη μελέτη επιβεβαιώνει περαιτέρω τα οφέλη της κατανάλωσης ψαριών σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια ασθένεια που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα.
«Θέλαμε να δούμε αν οι ασθενείς που αύξησαν την πρόσληψη ψαριών μετά από τη διάγνωση εξακολούθησαν να έχουν οφέλη, υποδεικνύοντας ότι οι διατροφικές αλλαγές μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας, ακόμη και αργότερα στην πορεία της νόσου», λέει η συγγραφέας της μελέτης Anna Hedström, MD, PhD, ανώτερη ερευνήτρια στο τμήμα κλινικής νευροεπιστήμης στο Ινστιτούτο Karolinska στη Στοκχόλμη.
«Αν και χρειάζεται περισσότερη έρευνα, η κατανάλωση ψαριών ως μέρος μιας ισορροπημένης, αντιφλεγμονώδους διατροφής θα μπορούσε να είναι μια απλή και πρακτική στρατηγική για τη διαχείριση της σκλήρυνσης κατά πλάκας», προσθέτει η Δρ. Hedström.
Οι ερευνητές βασιζόμενοι σε δεδομένα διατροφής και υγείας από περισσότερους από 2.700 ενήλικες που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας, παρατήρησαν ότι η κατανάλωση περισσότερων ψαριών συσχετίστηκε με την επιβράδυνση της εξέλιξης της αναπηρίας.
Οι συμμετέχοντες ήταν κατά μέσο όρο 38 ετών και παρακολουθήθηκαν έως και 15 χρόνια μετά από τη διάγνωση. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα, επισημαίνει η Hedström, ήταν ότι τόσο τα άπαχα όσο και τα λιπαρά ψάρια συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας.
Η Hedström και οι συνεργάτες της περίμεναν να δουν θετικά αποτελέσματα από τα λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός, το σκουμπρί, οι σαρδέλες και η ρέγγα, καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνη D και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, θρεπτικά συστατικά γνωστά για τις αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές τους ιδιότητες.
Οι συγγραφείς της μελέτης, ωστόσο, διαπίστωσαν ότι τα θετικά αποτελέσματα για την υγεία σχετίζονται επίσης και με άπαχα ψάρια όπως ο μπακαλιάρος. Η Hedström και η ομάδα της εικάζουν ότι συγκεκριμένες βιοδραστικές ενώσεις σε αυτούς τους τύπους ψαριών, όπως η ταυρίνη και το σελήνιο, μπορεί να παίζουν ρόλο, καθώς τα αντιοξειδωτικά τους αποτελέσματα και η θετική τους επίδραση στην ανοσοαπόκριση του σώματος μπορεί να βοηθήσουν στην προστασία των νευρικών κυττάρων.
«Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για την σκλήρυνση κατά πλάκας, τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα - και ιδανικά ένα μείγμα άπαχου και λιπαρού ψαριού - μπορεί να σχετίζεται με καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην υγεία των ασθενών», υπογραμμίζει η Hedström.
Προειδοποιεί, ωστόσο, ότι η υπερβολική πρόσληψη ορισμένων ψαριών μπορεί να οδηγήσει σε έκθεση σε υδράργυρο και άλλους περιβαλλοντικούς ρύπους. Τα μεγάλα ψάρια, ιδιαίτερα όπως ο ξιφίας και το βασιλικό σκουμπρί - μπορεί να έχουν υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου και πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο, συμβουλεύει η Hedström. Συγκριτικά, τα μικρότερα, λιπαρά ψάρια (όπως οι σαρδέλες, ο σολομός, ο γαύρος) τείνουν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα υδραργύρου και μπορεί να είναι μια ασφαλέστερη επιλογή για συχνή κατανάλωση.
