Μια μελέτη στην Ταϊβάν διαπίστωσε ότι 30 λεπτά αερόβιας άσκησης προκάλεσε επιδράσεις ενίσχυσης της γνωστικής ικανότητας σε άτομα με ΔΕΠΥ. Αυτές οι ασκήσεις ενίσχυσαν τη σύντομη ενδοφλοιώδη αναστολή σε άτομα με ΔΕΠΥ ενώ τη μείωσαν σε υγιείς συμμετέχοντες.
Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD) είναι μια νευροαναπτυξιακή κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επίμονα μοτίβα απροσεξίας, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας που παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία.
Τα άτομα με ΔΕΠΥ συχνά δυσκολεύονται να επικεντρωθούν σε εργασίες, να ακολουθήσουν οδηγίες ή να οργανώσουν τις δραστηριότητές τους. Η υπερκινητικότητα εκδηλώνεται ως υπερβολική κίνηση ή αδυναμία να παραμείνετε ακίνητοι, ενώ η παρορμητικότητα μπορεί να οδηγήσει σε βιαστικές αποφάσεις ή διακοπές κατά τη διάρκεια των συνομιλιών.
Η ΔΕΠΥ συνήθως διαγιγνώσκεται στην παιδική ηλικία, πιο συχνά στην αρχή του σχολείου. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ συχνά έρχονται σε σύγκρουση με τους σχολικούς κανόνες λόγω των συμπτωμάτων τους. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιμείνουν στην ενήλικη ζωή και συχνά συνοδεύονται από γνωστικές βλάβες.
Η ΔΕΠΥ είναι η πιο διαδεδομένη νευροαναπτυξιακή διαταραχή
Οι συγγραφείς της μελέτης, είχαν στόχο να διερευνήσουν τις φυσιολογικές επιδράσεις της οξείας αερόβιας άσκησης στη γνωστική απόδοση, συμπεριλαμβανομένου του ανασταλτικού ελέγχου και της κινητικής μάθησης, σε άτομα με ΔΕΠΥ.
Υπέθεσαν ότι αυτές οι ασκήσεις θα ενίσχυαν παθολογικά μειωμένη βραχεία ενδοφλοιώδη αναστολή σε άτομα με ΔΕΠΥ ενώ θα τη μείωναν σε υγιή άτομα.
Περίμεναν επίσης ότι η αερόβια άσκηση θα ενίσχυε την ενδοφλοιική διευκόλυνση σε υγιείς συμμετέχοντες.
Η ενδοφλοιώδης διευκόλυνση αναφέρεται στην ενίσχυση της διεγερσιμότητας του φλοιού εντός της περιοχής του κινητικού φλοιού του εγκεφάλου, με τη μεσολάβηση διεγερτικών ενδονευρώνων που αυξάνουν την ανταπόκριση των νευρώνων στα εισερχόμενα ερεθίσματα.
Η σύντομη ενδοφλοιώδης αναστολή, από την άλλη πλευρά, είναι μια διαδικασία που καταστέλλει προσωρινά τη δραστηριότητα του κινητικού φλοιού μέσω ανασταλτικών ενδονευρώνων, βοηθώντας στη ρύθμιση και τη λεπτομέρεια της κινητικής παραγωγής.
Οι αερόβιες ασκήσεις είναι σωματικές δραστηριότητες που αυξάνουν τον καρδιακό ρυθμό και την αναπνοή για μια παρατεταμένη περίοδο, όπως το περπάτημα, το τρέξιμο, το ποδήλατο, το κολύμπι ή ο χορός.
Η μελέτη για ΔΕΠΥ - αερόβια άσκηση
Η μελέτη περιελάμβανε 26 ενήλικες με ΔΕΠΥ και 26 υγιή άτομα. Σε κάθε ομάδα, 16 συμμετέχοντες ήταν άνδρες και 10 γυναίκες, με μέση ηλικία 23–24 ετών.
Υπήρχαν δύο συνθήκες μελέτης: πειραματική και έλεγχος.
Στην πειραματική συνθήκη, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν 30 λεπτά αερόβιας άσκησης σε στατικό ποδήλατο γυμναστικής. Ξεκίνησαν με προθέρμανση 5 λεπτών, ύστερα έκαναν 20 λεπτά άσκηση cardio και τελείωσαν με 5 λεπτά χαλάρωσης.
Στην κατάσταση ελέγχου, οι συμμετέχοντες κάθισαν στο ποδήλατο γυμναστικής για 30 λεπτά ενώ παρακολουθούσαν βίντεο με τη φύση.
Κάθε συνεδρία επαναλαμβανόταν δύο φορές. Σε ένα σύνολο συνεδριών, οι ερευνητές έβαλαν τους συμμετέχοντες να ολοκληρώσουν ένα σύνολο γνωστικών εργασιών.
Αυτές οι γνωστικές εργασίες αξιολόγησαν τον ανασταλτικό έλεγχο και την κινητική μάθηση. Το δεύτερο σύνολο εργασιών αξιολόγησε την ενδοφλοιώδη διευκόλυνση και τη σύντομη ενδοφλοιώδη αναστολή του κινητικού φλοιού.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με ΔΕΠ-Υ παρουσίασαν ενισχυμένη βραχεία ενδοφλοιώδη αναστολή μετά από αερόβια άσκηση, ενώ τα υγιή άτομα παρουσίασαν μείωση στη βραχεία ενδοφλοιώδη αναστολή. Επιπλέον, η ομάδα ΔΕΠΥ παρουσίασε βελτιωμένο ανασταλτικό έλεγχο και κινητική μάθηση μετά την άσκηση.
Οι αλλαγές στη σύντομη ενδοφλοιώδη αναστολή συσχετίστηκαν με βελτιώσεις στην κινητική μάθηση σε συμμετέχοντες με ΔΕΠΥ.
