Ο Ντέιβιντ Ρόμπσον, ο συγγραφέας ενός νέου βιβλίου για τις σχέσεις μας, εξερευνά τα στοιχεία και τους λόγους για τους οποίους η κοινωνικότητα είναι πολύ σημαντική. Οι άνθρωποι με έντονη κοινωνική ζωή, τείνουν να είναι πολύ πιο υγιείς από εκείνους που αισθάνονται απομονωμένοι και έτσι η μακροζωία τους... χαμογελάει.
Οι αλληλεπιδράσεις μας με άλλους ανθρώπους είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με τη μακροζωία μας που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ίδρυσε μια νέα Επιτροπή για την Κοινωνική Σύνδεση, αποκαλώντας την «Παγκόσμια Προτεραιότητα Υγείας».
«Ενώ ερευνούσα την επιστήμη για το βιβλίο μου «The Laws of Connection», ανέφερε ο Ντέιβιντ Ρόμπσον ανακάλυψα ότι οι φιλίες μας μπορούν να επηρεάσουν τα πάντα, από τη δύναμη του ανοσοποιητικού μας συστήματος μέχρι τις πιθανότητές μας να πεθάνουμε από καρδιακές παθήσεις».
Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας είναι ξεκάθαρα: αν θέλουμε να ζήσουμε μια μακρά και υγιή ζωή, θα πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στους ανθρώπους γύρω μας.
Κατά τη δεκαετία του 1960 τότε, ο Lester Breslow στο Υπουργείο Δημόσιας Υγείας της Καλιφόρνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο έργο για να εντοπίσει τις συνήθειες και τις συμπεριφορές που οδήγησαν σε μεγαλύτερη μακροζωία.
Για να το κάνει αυτό, στρατολόγησε σχεδόν 7.000 συμμετέχοντες από τη γύρω κομητεία Alameda. Μέσω ολοκληρωμένων ερωτηματολογίων, δημιούργησε μια εξαιρετικά λεπτομερή εικόνα του τρόπου ζωής τους και στη συνέχεια παρακολούθησε την ευημερία τους τα επόμενα χρόνια.
Μέσα σε μια δεκαετία, η ομάδα του Breslow είχε εντοπίσει πολλά από τα συστατικά που τώρα γνωρίζουμε ότι είναι απαραίτητα για την καλή υγεία: όχι κάπνισμα, αλκοόλ με μέτρο, 8 ώρες ύπνο και μέτριο βάρος.
Η έρευνα συνεχίστηκε, ωστόσο, και μέχρι το 1979, δύο από τις συναδέλφους του Breslow, η Lisa Berkman και ο S Leonard Syme, είχαν ανακαλύψει έναν όγδοο παράγοντα που επηρέαζε τη μακροζωία των ανθρώπων: την κοινωνική σύνδεση.
Κατά μέσο όρο, τα άτομα με τον μεγαλύτερο αριθμό δεσμών είχαν περίπου τις μισές πιθανότητες να πεθάνουν από τα άτομα που είχαν λιγότερη κοινωνική ζωή. Το αποτέλεσμα παρέμεινε ακόμη και αφού είχαν ελέγξει παράγοντες όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και η υγεία των ανθρώπων στην αρχή της έρευνας, καθώς και η κατανάλωση τσιγάρου, η άσκηση και η διατροφή.
Ψάχνοντας βαθύτερα, κατέστη σαφές ότι όλα τα είδη σχέσεων είχαν σημασία, αλλά μερικές ήταν πιο ουσιαστικές από άλλες. Η αίσθηση της σύνδεσης με τους συζύγους και τους στενούς φίλους είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο, αλλά ακόμα και οι περιστασιακές γνωριμίες έκαναν καλό.
Γενικώς οι κοινωνικοί δεσμοί μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα και να σας προστατεύσει από μια κακή υγεία.
Στη δεκαετία του 1990, ο Sheldon Cohen στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon στις ΗΠΑ ζήτησε από 276 συμμετέχοντες να δώσουν πλήρεις λεπτομέρειες για τους κοινωνικούς δεσμούς τους.
Έγιναν εξετάσεις για μια υπάρχουσα λοίμωξη, στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σε καραντίνα και τους ζητήθηκε να εισπνεύσουν σταγονίδια νερού με ρινοϊό: το μικρόβιο πίσω από τον βήχα και το φτάρνισμα. Τις επόμενες πέντε ημέρες, πολλοί από τους συμμετέχοντες συνέχισαν να εμφανίζουν συμπτώματα, αλλά αυτό ήταν σημαντικά λιγότερο πιθανό εάν είχαν ένα μεγάλο και ποικίλο φάσμα κοινωνικών συνδέσεων.
Πράγματι, όσοι είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα κοινωνικής σύνδεσης είχαν τρεις έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κρυολόγημα από εκείνους με πλουσιότερα δίκτυα οικογένειας, φίλων, συναδέλφων και γνωστών.
Η ενίσχυση της κοινωνικής υγείας είναι απαραίτητη για να επιβραδύνει ή ακόμα να αποτρέψει και κινδύνους χρόνιων καταστάσεων που αλλάζουν τη ζωή μας, όπως ο διαβήτης τύπου 2, συνέχισαν οι ειδικοί.
Αυτό προκύπτει όταν το πάγκρεας σταματά να παράγει αρκετή ινσουλίνη και τα κύτταρα του σώματος σταματούν να ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη που ρέει μέσω του αίματος, και τα δύο εμποδίζουν να διασπάσει το σάκχαρο του αίματος για να ενεργοποιήσει τα κύτταρα. Παράγοντες όπως η παχυσαρκία μπορούν να συμβάλλουν στον διαβήτη, αλλά το ίδιο, όπως φαίνεται, κάνει και η ποιότητα των σχέσεών σας.
Μια μελέτη 4.000 συμμετεχόντων στο English Longitudinal Study of Aging διαπίστωσε ότι μια υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα μοναξιάς του UCLA (ένα ερωτηματολόγιο που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να μετρήσουν την κοινωνική σύνδεση), προέβλεψε την αύξηση της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 την επόμενη δεκαετία.
Παράλληλα, υπάρχουν ακόμη ενδείξεις ότι τα άτομα με ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς έχουν μειωμένο κίνδυνο να αναπτύξουν νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας. Τα ισχυρότερα στοιχεία των ερευνών, ωστόσο, αφορούν καρδιαγγειακά νοσήματα.
Τεράστιες μελέτες που παρακολουθούν την υγεία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων για πολλά χρόνια έχουν επανειλημμένα επισημάνει τη σχέση μεταξύ κοινωνικής ζωής και καρδιακών παθήσεων. Αυτό μπορεί να φανεί ακόμη και στα πρώτα στάδια. Ατομα με κακές κοινωνικές σχέσεις είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν υπέρταση, ενώ η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, στηθάγχης ή εγκεφαλικού κατά περίπου 30%.
Με τον ίδιο τρόπο που σχεδιάζουμε ένα πρόγραμμα φυσικής κατάστασης για να ενισχύσουμε τη σωματική μας δραστηριότητα, όλοι μπορούμε να βρούμε τρόπους να ενσωματώσουμε μια πιο ουσιαστική κοινωνική αλληλεπίδραση στη ζωή μας, καλλιεργώντας παλιούς δεσμούς και χτίζοντας νέους.
