Τα εξατομικευμένα εμβόλια κατά του καρκίνου (PCVs) μπορούν να δημιουργήσουν ανοσοαπόκριση έναντι των προβλεπόμενων νεοαντιγόνων.
Ωστόσο, είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστο εάν τέτοιες αποκρίσεις μπορούν να στοχεύσουν μεταλλάξεις του καρκίνου, να οδηγήσουν σε ανοσολογική αναγνώριση του όγκου ενός ασθενούς και να έχουν αποτελεσματικότητα. Τα παραπάνω βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε ασθενείς που έχουν όγκους με μικρές πιθανότητες μεταλλάξεων.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως γράφει το περιοδικό Nature, επιστήμονες διενήργησαν μια κλινική δοκιμή φάσης Ι για να δοκιμάσουν ένα εμβόλιο PCV, το οποίο στοχεύει νεοαντιγόνα σε ασθενείς με υψηλού κινδύνου, πλήρως εκτομημένο διαυγές νεφρικό κυτταρικό καρκίνωμα (RCC, στάδιο III ή IV) με ή χωρίς τη χορήγηση του ipilimumab, παράλληλα με το εμβόλιο.
Σε μια μέση παρακολούθηση 40,2 μηνών μετά από τη χειρουργική επέμβαση, κανένας από τους 9 συμμετέχοντες που εγγράφηκαν στη μελέτη δεν παρουσίασε υποτροπή RCC. Δεν παρατηρήθηκαν δοσοπεριοριστικές τοξικότητες.
Όλοι οι ασθενείς δημιούργησαν ανοσοαποκρίσεις των Τ κυττάρων έναντι των αντιγόνων PCV, συμπεριλαμβανομένων των μεταλλάξεων RCC σε VHL, PBRM1, BAP1, KDM5C και PIK3CA.
Μετά από τον εμβολιασμό, υπήρξε μια διαρκής επέκταση των περιφερειακών κλώνων Τ-κυττάρων. Επιπλέον, η αντιδραστικότητα των Τ-κυττάρων έναντι των αυτόλογων όγκων ανιχνεύθηκε σε επτά στους εννέα ασθενείς.
Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι «τα αποτελέσματά μας καταδεικνύουν ότι τα PCVs στόχευσης νεοαντιγόνων σε RCC υψηλού κινδύνου είναι εξαιρετικά ανοσογόνα, ικανά να στοχεύουν μεταλλάξεις, ενώ μπορούν να προκαλέσουν αντικαρκινική ανοσία. Αυτές οι παρατηρήσεις, σε συνδυασμό με την απουσία υποτροπής και στους εννέα εμβολιασμένους ασθενείς, είναι ενθαρρυντικές για την αποτελεσματικότητα των PCVs ως επικουρικής θεραπείας σε περιπτώσεις RCC».
Να σημειωθεί ότι, στο μελάνωμα, έναν τύπο καρκίνου με υψηλό φορτίο μετάλλαξης όγκου τα PCVs έχουν αποδειχθεί ασφαλή και ικανά να επιτύχουν καλά αποτελέσματα μειώνοντας την πιθανότητα υποτροπών σε σημαντικό ποσοστό.
