Η τακτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία, σύμφωνα με νέα ανάλυση μελετών που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Canadian Medical Association Journal».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας αποτελεί παράγοντα κινδύνου για περισσότερες από 30 χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν τους ηλικιωμένους.

Πόσα λεπτά γυμναστικής την εβδομάδα χαρίζουν μακροζωία και καλή ποιότητα ζωής

Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, η ποσότητα άσκησης που συνιστάται ευρέως για τους νεότερους -150 λεπτά μέτριας έως έντονης φυσικής δραστηριότητας την εβδομάδα- ισχύει και για τους ηλικιωμένους.

Η ανάλυση αναφέρει ότι έρευνες δείχνουν πως τα 150 λεπτά μέτριας φυσικής δραστηριότητας την εβδομάδα μπορούν να μειώσουν τη θνησιμότητα από κάθε αιτία κατά 31% σε σύγκριση με μία εβδομάδα χωρίς αξιοσημείωτη σωματική δραστηριότητα.

Η σωματική άσκηση μπορεί να ενισχύσει τη δύναμη ενός ατόμου, προάγοντας έτσι την ανεξαρτησία του, ενώ μειώνει την πιθανότητα πτώσεων, που αποτελούν σοβαρό κίνδυνο στην τρίτη ηλικία.

Η φυσική δραστηριότητα συνδέεται με συνολική βελτίωση της ποιότητας ζωής, καθώς και με ισχυρότερη γνωστική και ψυχική υγεία.

Ένα από τα βασικά σημεία της ανασκόπησης είναι ότι η ηλικία, η ευπάθεια ή οι σωματικές αδυναμίες δεν αποτελούν λόγο αποφυγής της σωματικής δραστηριότητας, δεδομένων των πολλών οφελών που μπορεί να προσφέρει. Παρόλο που μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστούν αυτές οι παράμετροι, δεν θα πρέπει να εμποδίζουν κανέναν από το να κινείται περισσότερο για να ζει καλύτερα.

«Η σωματική δραστηριότητα είναι μια απαραίτητη αλλά υποτιμημένη στρατηγική για να γερνάμε καλά», τονίζει η μελέτη.

Τι πρέπει να προσέχουν οι ηλικιωμένοι πριν ξεκινήσουν την άσκηση

Για τα άτομα στην τρίτη ηλικία, η δρ. Thorton, εκ των ερευνητών, αναφέρει: «Το βασικό μήνυμα είναι ότι ποτέ δεν είναι αργά να ενσωματώσεις περισσότερη φυσική δραστηριότητα στη ζωή σου».

«Εάν έχετε οποιαδήποτε ανησυχία, συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Θα σας ρωτήσει για τα τρέχοντα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας και τυχόν παράγοντες κινδύνου ή χρόνιες ασθένειες/τραυματισμούς που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ο έλεγχος θα βοηθήσει να εντοπιστούν παράγοντες κινδύνου που ίσως απαιτούν περαιτέρω αξιολόγηση μέσω δοκιμών κόπωσης ή να καταστεί απαραίτητη η επίβλεψη της άσκησης από έναν επαγγελματία», κατέληξε η επιστήμονας.