Ερευνητές του University of Texas Medical Branch, Galveston, παρείχαν σημαντικά στοιχεία που υποστηρίζουν τον πιθανό ρόλο των στατινών στον μετριασμό του κινδύνου φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE) που συνδέεται με την ορμονοθεραπεία σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, αναδιαμορφώνοντας ενδεχομένως τις εκτιμήσεις κινδύνου-οφέλους για τον πληθυσμό αυτό.
Στην εργασία με τίτλο «Statin Use and the Risk of Venous Thromboembolism in Women Taking Hormone Therapy», που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια κοορτή 223.949 γυναικών (μέση ηλικία 57,5 έτη) με 20.359 περιπτώσεις και 203.590 αντιστοιχισμένους ελέγχους για να διεξάγουν ένα εμφωλευμένο σχέδιο ελέγχου περιπτώσεων, αναλύοντας δεδομένα από μια βάση δεδομένων εμπορικά ασφαλισμένων απαιτήσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η θεραπεία με στατίνες συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο VTE σε γυναίκες που έλαβαν ορμονοθεραπεία, αναδεικνύοντας πιθανά οφέλη για τις γυναίκες με περιεμμηνοπαυσιακά συμπτώματα.
Η έκθεση σε ορμονοθεραπεία χωρίς θεραπεία με στατίνες αύξησε τον κίνδυνο VTE κατά 53%, αλλά όταν συνδυάστηκε με στατίνες, ο κίνδυνος μειώθηκε κατά 18% σε σύγκριση με εκείνες που δεν είχαν ορμονοθεραπεία ή έκθεση σε στατίνες.
Εμμηνόπαυση, στατίνες και ορμονοθεραπεία
Η εμμηνόπαυση μπορεί να προκαλέσει προβληματικά συμπτώματα όπως εξάψεις, διαταραχές του ύπνου, γνωστικές αλλαγές, κολπική ξηρότητα και διαρροή ούρων που μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας. Η ορμονική θεραπεία χρησιμοποιείται συχνά για τη διαχείριση αυτών των συμπτωμάτων. Ωστόσο, η ορμονοθεραπεία έχει ένα μειονέκτημα, καθώς προηγούμενες μελέτες δείχνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης θρόμβων αίματος ή VTE.
Η θεραπεία με στατίνες έχει συσχετιστεί με τη μείωση του κινδύνου μείζονος καρδιαγγειακού επεισοδίου και VTE. Η θεραπεία με στατίνες, μαζί με την ορμονοθεραπεία, φάνηκε πολλά υποσχόμενη σε ορισμένες προηγούμενες μελέτες, αν και με διαφορετικές οδηγίες δοσολογίας από αυτές που είναι τυπικές στις ΗΠΑ.
Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να αποσαφηνίσει τη συσχέτιση μεταξύ της ορμονοθεραπείας, της χρήσης στατίνης και του κινδύνου VTE, ειδικά στον αμερικανικό πληθυσμό γυναικών ηλικίας 50 έως 64 ετών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η θεραπεία με στατίνες μείωσε τον κίνδυνο VTE που σχετίζεται με την ορμονοθεραπεία, με τις υψηλής έντασης στατίνες να παρουσιάζουν πιο σημαντική μείωση του κινδύνου.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, «ενώ η θεραπεία με στατίνη σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο VTE με την χρήση ορμονών, δεν εξαλείφει τον κίνδυνο, γεγονός που υποδηλώνει ότι απαιτούνται περισσότερες ελεγχόμενες μελέτες.
